You Helped Me, But You Didn't Know|| Unagize

Hoofdstuk 15

Na 2 weken gelegen te hebben mag ik eindelijk weer staan. Ik mag nog niet te druk zijn maar ik mag wel weer staan. Ik moet niet meer werken deze vakantie. En van de pesters ben ik ook vanaf. Vandaag gaan ik en mama naar de winkel wat kleren kopen.

~

"Mama, zou ik die pakken?" ik laat haar een legergroene broek zien.

"Jaa die lijkt me heel leuk!" zegt ze.

Ik en mijn ouders hebben een hele sterke band. Ik ben enigskind en dat komt omdat mijn ouders geen kinderen meer konden krijgen. Daarom ben ik ook zo close met ze. Ze waren er altijd voor me.
Ik wouw ze niet vertellen over de pesterijen omdat ze zich heel veel zorgen zouden maken.

Ik en mama en papa gaan ook vandaag naar een restaurant want morgen ga ik weer naar Rayan. Ik blijf daar 3 weken.

~

"Valerie doe is wat sneller!" roept mijn mama. Ik kleed me snel aan. Ik doe wat mascara aan en loop snel naar beneden. Ik zie dat mijn mama een kleedje aan heeft.

"Je ziet er leuk uit mama"

"Dankje lieverd"

Ik, mama en papa stappen in de auto en vertrekken naar het restaurant.

~

Het was echt heel leuk in het restaurant. En ja nu lig ik hier in bed veel te excited voor morgen. Eindelijk ga ik Rayan weer zien.

Na 2 uur in men bed te liggen denken besluit ik maar om te gaan slapen.

~

"Valerie we moeten nu echt vertrekken als je op tijd wil komen!" roept mijn vader. Ik loop naar beneden pak mijn tas en spring in de auto.

Met de auto is het ongeveer 2 uur dus dat valt nog mee. Ik luister Shawn muziek want Shawn is bæ. En staar wat uit het raam.

Na uiteindelijk 2 uur in de auto gezeten te hebben zijn wa naast Rayan zijn huis. Ik zie dat mijn papa mijn tas pakt. Ik bel aan, Rayan doet open en ik, mama en papa wandelen naar boven. Ik zie Rayan aan de deur staan en loop naar hem toe. Ik spring in zijn arme. Rayan knuffelt me en geeft me een kus.

"Hallo meneer Bogaert" hoor ik Rayan zeggen. Hij schud mijn papa zijn hand ook en doet hetzelfde bij mijn mama.
Rayan weet dat ik heel close ben met mijn ouders en ik zie dat hij heel vriendelijk doet.

"Valerie we moeten maar is gaan" hoor ik mijn Mama zeggen. Ik geef men mama en papa allebei een kus en zwaai ze uit.

Ik en Rayan bestellen een pizza. En kijken een film. We kletsen wat bij en ik besef me nu pas hoe hard ik hem heb gemist. Zijn schattige lach. Of zijn bruine ogen die glinsteren. Of elk moment dat ik bij hem was. Elk moment dat ik een knuffel van hem kreeg. Maar oké ik ben blij dat ik er nu weer ben.

Opeens hoor ik mijn telefoon. Ik sta op en ga naar hem toe en neem op.

"Hallo met de politie, spreken we met Valerie Bogaert?"

================================
Ehm ja dit was het hoofdstuk.
Wat vinden jullie van dit verhaal tot nu toe?
Dit hoofdstuk is nogal rommelig maar okeee
Vote & reageer want dan maak je me blij