You Helped Me, But You Didn't Know|| Unagize

Hoofdstuk 14

En opeens zie ik ze... De mensen die ik liever nooit meer had gezien. De mensen waardoor ik elke dag huilend thuiskwam. De pesters. Ik wil weggaan maar ze komen al naar me toen.

"Hey Valerie waar was je heel de week?" vraagt het grootste meisje genaamd Celine

"Wat boeit jou dat, ga gewoon weg ik moest je elke dag op school zien, ik wil niet dat je mijn vakantie verstoord" zeg ik terug op een zelfzekerdere toon.

"Wat zei je" zegt Celine

"Dat je moet oprotten!" zeg ik terug. Ze pakt me bij mijn trui. Ze geeft me een stomp in mijn buik en opeens word alles zwart voor mijn ogen. Ik hoor dat Celine en haar groepje weglopen. Ik voel me opeens heel misselijk. Ik wil opstaan maar ben er te slap voor.
Na ongeveer 10 minuten heb ik wat meer kracht om op te staan. Ik wandel naar huis. Met heel veel pijn in mijn ribben. Thuis aangekomen bel ik naar Rayan.

"Rayan" zeg ik huilend.

"Valerie, wat is er?"

"De pesters, ze waren vandaag in het park, ze hebben mij in mijn buik gestompd omdat ik het voor me eigen opnam" ik barst in tranen uit.

"Wat! Als ik ze ooit zie ik ga ze allemaal terugpakken voor wat ze je allemaal gedaan hebben! Ze gaan zoveel spijt hebben, Valerie maak je nu maar geen zorgen doet het veel pijn?" vraagt Rayan. Ik hoor dat hij heel kwaad is.

"Jaa het doet pijn"

"Valerie bel naar de ambulance en vraag of ze je komen halen, ik zal wel naar je moeder bellen"

"Oké Rayan dankje"

|pov Rayan|
Ik hang op en wil nu zo graag bij Valerie zijn. Ik bel naar de moeder van Valerie en vertel heel het verhaal aan haar ze is heel bezorgd en ze zegt dat ze meteen naar het ziekenhuis gaat rijden. Ze bedankt me dat ik er ben voor Valerie en hangt op.

|pov Valerie|
De ambulance heeft me opgehaald thuis en nu zit ik hier op het ziekenhuis bed te wachten op mama en de dokter. De dokter kwam mijn mama halen om 'te praten over' de uitslag. De politie is ook gekomen en ik heb heel het verhaal verteld. Ik moest van mama ook vertellen dat ze me op school ook peste en soms sloegen. De politie ging naar hun ouders bellen.

Ik zie dat mijn mama binnenkomt met een niet al te blij gezicht.

"En wat heb ik?" vraag ik aan men mama.

"Je hebt een gebroken rib, je moet 2 weken liggen op je bed..." zegt mijn mama.

"Oooh, maar ik heb binnen een maand afgesproken met Rayan, mag ik dan wel nog naar België, mama?"

"Ja je mag wel naar België maar ik en papa zullen je wel brengen"

"Oooh okej"

Ik en mama vertrekken naar huis.

Als ik thuis ben bel ik naar Rayan.

"Heyy Rayan"

"Heyy Valerie, hoe gaat het met je en hoe was het in het ziekenhuis?" zegt Rayan en ik hoor dat hij heel bezorgd is.

"Ehm ik heb een gebroken rib en moet 2 weken op mijn bed liggen"

"Ooo kun je binnen 3 weken dan wel naar België komen?"

"Jaa maar ik kom niet met de trein, mama en papa gaan me brengen" zeg ik.

"Ooh okee, ik moet gaan byee"

"Bye Rayan"

Ik pak mijn laptop doe netflix aan en kijk TWD. Na 3 afleveringen van TWD doe ik de laptop uit. Ik log me ook weer in op INSTA en zie dat ik getagd ben in 32 foto's ik bekijk het en zie dat mensen een foto hebben van mij Rayan, Nathan en Hanne. Nathan en Hanne waren al officieel samen maar ik en Rayan nog niet. Ik zie dat er veel haat is maar daar kan ik wel tegen na al die pesterijen die ik al heb meegemaakt. Ik zie ook dat ik veel volgers bijheb. Er zijn ook veel lieve berichtjes en ik like wat foto's en dan stuur ik een berichtje naar Rayan.

Valerie: Heyy Rayan ik denk dat je het al hebt gezien op insta. Ga je het officieel maken?

Rayan: Als jij het wilt kan ik dat doen..

Valerie: Ja doemaar

Na 5 minuten krijg ik een melding.
'Unagize heeft je getagd in een foto'
Ik bekijk de foto en zie een foto dat Hanne had getrokken toen ik en Rayan aan het lachen waren om Nathan. Het is een best schattige foto ook al zeg ik het zelf. Als beschrijving staat er.  'Love. <3'
Ik like de foto. En laat een reactie achter. Ik neem ook een screen en stel het als mijn achtergrond in.

Ik doe mijn gsm uit en ik denk..
Ik denk aan de pesterijen.
Ik denk aan de momenten dat ik huilend thuis kwam.
Ik denk aan het moment in het park dat Celine naar me toe kwam.

Is de drama in mijn leven nu eindelijk gedaan?
================================
Ja dit is het hoofdstuk.
Volg ItIsHelena en lees haar boek want het boek is leuk en Helena is lief.

Vote& reageer en je maakt me blij