You Helped Me, But You Didn't Know|| Unagize

Hoofdstuk 16

Luister het liedje voor de feels een beetje. Enjoy
================================

"Hallo met de politie spreken we met Valerie Bogaert?"

"Ja dat ben ik"

"Ik moet u het spijtige nieuws mededelen dat u ouders zijn overleden in een auto ongeluk"

Ik laat de GSM vallen en mezelf ook.
Er dwalen 100 gedachten door mijn hoofd.
Ik voel de warme tranen over mijn wangen.
Ik heb geen ouders meer.
Ik heb geen familie.
Ik heb geen huis.
Ik ben alleen overgebleven.

|pov Rayan|
Ik zie dat Valerie op de grond zit. Ze zit voor zich uittestaren en er lopen tranen over haar wangen. Ik sta op en pak de GSM.

"Hallo u spreekt hier met Rayan Aghassaiy, ik ben het vriendje van Valerie?"

"Hallo meneer Aghassaiy, we moeten u ook het spijtige nieuws mededelen dat de ouders van Valerie Bogaert zijn overleden in een auto ongeluk"

Als ik dat hoor hang ik op. Ik ga naast Valerie zitten. Ik zie dat ze nog steeds voor zich uit zit te staren. Haar tranen stoppen niet.

|pov Valerie|
Rayan is naast me komen zitten ik draai me naar hem om. Ik zie dat hij me heel bezorgd aankijkt. Ik geef hem een knuffel en verstop mijn gezicht in zijn trui.
Ik kan het maar niet begrijpen.
Waarom?
Waarom?
Is de drama in mijn leven nog steeds niet gedaan..
Wat moet ik nu doen?
De gedachten dat mijn ouders er niet meer zijn maakt me bang.
Ik weet niet of ik dit nog aankan.
Het doet me zo'n pijn.

Ik sta op pak mijn jas en loop naar buiten. Ik hoor nog dat Rayan mijn naam roept. Ik loop naar een park.
Ik ga op het gras zitten. Ik hoor mijn naam maar ik let er niet op. Ik voel ook dat het begint te regenen.
Er komt iemand naast me zitten.
Ik kijk opzij en zie dat het Rayan is.
Ik voel weer mijn warme tranen opkomen. Maar ik ben blij dat het regend want zo kan Rayan het niet zien.

Ik en Rayan zitten 20 minuten gewoon op het gras zonder iets te zeggen. Terwijl het regend. Het is wel warm maar het regend..

"Rayan?"

"Ja"

"Ik heb geen familie meer" nadat ik dat zeg begin ik te huilen.

"Valerie je hebt mij nog.. En heel mijn familie"

"Rayan ik kan niet leven zonder ouders ik ben nog maar 17, ik wil het niet waarom is mijn leven zo een drama waarom kan ik niet een gewoon leven leiden zoals alle andere kinderen ik haat mijn leven"

"Valerie, je moet niet zo denken.. Ik hou van jou en samen gaan we er tegen aan gaan. We gaan samen over dit verdriet gaan het kan lang gaan duren het gaat ups en downs hebben maar wij met 2 gaan dit samen doen. Niet alleen jij gaat dit verdriet overwinnen maar ik ga je erbij helpen. Ik hou super veel van je en ik wil niet dat je gekwetst bent. Je betekent meer voor me dan je denkt" zegt Rayan.
Ik ben sprakeloos.

Ik ga naast Rayan zitten en leg mijn hoofd op zijn schouders.
Misschien heeft Rayan wel gelijk misschien ga ik dit verdriet wel overwinnen samen met hem.. Misschien lukt het wel?

================================
Ik heb aan dit hoofdstuk 3 dagen zitten schrijven en dit is eruit gekomen ik vind het niet zo goed maar oké ..
Stem & reageer en je maakt me blij