Sodalis Vitae

Chapter 6

CHAPTER SIX

(SHAEI’S POV)

“OO. IN LOVE AKO! AT MAHAL KO ANG LALAKING NAHUHUMALING SA KAGANDAHAN MO. KELAN PA??? MATAGAL NA SHAEI. MAGKABABATA KAMI NI CALVIN. AT NOON PA LANG, PINANGAKO KO NA SA SARILI KO NA SIYA ANG LALAKING PAPAKASALAN KO.*sniff* ANG LALAKING MAKAKASAMA KO HABANG BUHAY! PERO NG DAHIL SAYO, *sniff*MASISIRA ANG LAHAT NG YUN. MALANDI KA KASI! GUSTO MO LAHAT NG LALAKI SAYO. GINAGAMIT MO YANG MUKHA MO PARA MAKUHA MO LAHAT SILA. TUWANG-TUWA KA KAPAG NAKIKITA MO NA NAGLALAWAY ANG LAHAT NG KALALAKIHAN KAPAG DUMADAAN KA. *sniff* PANO NAMAN KAMI? PANO NAMAN AKO NA NAGMAMAHAL SA MGA LALAKING SUMASAMBA SAYO? ISIPIN MO NGA UN SHAEI. MAG-ISIP KA. DIBA MATALINO KA! HUH? *sniff*”

Akala ko joke lang un. Akala ko drama. Pero hinid eh, masakit!

Habang sinasabi un ni Trixie parang may nasaktan sa pagkatao ko.

Bakit ganon siya? Anong pinagsasabi niya?

Naiinis ako!

Naiinis ako!

Naiinis ako!

Naiinis ako!

Bestfriend ko siya diba?

Close kami diba?

Alam niya lahat ng sikreto ko!

PERO BAKIT NIYA AKO SINABIHAN NG MASASAKIT NA SALITA.

DAHIL SA CALVIN NA UN? WALA NAMAN AKONG BALAK SAGUTIN UN EH.

 Dahil sa napuno ako sa sinabi niya, bigla ko siyang nasampal.

*slap*

“Di ko akalain na magagawa mo akong sabihan ng kung anu-ano, Trixie. Bestfriend tayo diba? Alam mo lahat ng tungkol sakin diba?” tumulo na ung luha ko pagkasabi ko nun. Iyakin nga ako eh.

“Nang dahil sa Calvin na yan magkaka-away pa tayo! Akala mo ba natutuwa ako na ligawan niya. Akala mo ba natutuwa ako sa pagmumukhang ‘to. Akala mo ba masaya ako dahil sa hitsurang ‘to. HINDI TRIXIE. HINDI! Kung iniisip mo na lahat na nasa akin, nagkakamali. Kung iniisip mo na sa bawat pagdaan ko nakukuha ko lahat ng atensyon, nagkakamali ka. Dahil sa kabila ng mga pinagsasabi niyong kagandahan ko, kahit kelan, di niya nagawang mapansin ako. AYOKO SA MUKHANG ‘TO. NAIINIS AKO KASI INVISIBLE AKO SA PANINGIN NIYA. KAHIT KELAN DI AKO NAGAWANG MAKITA NG RODNEY UN!” 

 Tuloy-tuloy pa rin ung luha ko.

There, I said it. Nasabi ko na sa kanya ung sakit na nararamdaman ko.

Tumayo si Trixie at humarap sa salamin. Pinunasan ung luha niya.

“Oh ano direk? Ayos ba? Sabi ko sayo parehas kaming magaling eh. Nakita mo ba ung luha? Ang bilis naming umiyak noh? Huh? What? OMG! Kukunin mo kaming artista. Papasikatin mo kami? YEY. SALAMAT PO DIREK. THANK YOU PO.”

Ano na naman bang pinaggagagawa nito?

Pagkatapos ko magdrama kakausapin na lang bigla ung salamin.

Lumapit saken si Trixie at niyakap ako.

“Oh ano ka bestfriend! Akala mo ikaw lang magaling umarte huh. Ang galing ko ba? Sabi ko naman sayo eh parehas lang tayong may dugong artista! Tumigil ka na nga sa pagdrama mo, OA aah!” tapos nginitian niya ako.

Pagkasabi niya nun biglang nag-usok ung tenga ko.

Anong ibig niyang sabihin?

Laro lang lahat?

Bwiseeeeeeeeet! Sabi ko na nga ba nung una acting lang un ni Trixie eh.

Pero ung aken totoo un!