Okup |BTS

3

Jedyne co mnie otaczało to bezkresna ciemność...
Poczułam przeszywający ból głowy, wręcz rozsadzający od środka. Nie mogłam otworzyć oczu lub też wykonać najmniejszego ruchu. Nic nie słyszałam. Nic nie pamiętałam, nic nie wiedziałam. Nawet własnego nazwiska czy imienia, a co dopiero gdzie jestem. Jedna wielka pustka. Byłam tylko ja i otaczającą mnie głucha cisza oraz ciemność. Naprawdę denerwujące uczucie.
Nie wiem ile tak leżałam, ale zaczynało mnie to irytować. Po chwili, godzinie, dobie lub jak dla mnie wieczności ból w czaszce zaczął ustawać, a do mnie zaczęło docierać wszystko co się działo przed moją utratą przytomności. Wspomnienia zalewały moją głowę. Wszystkie chwile te dobre i złe, te które chciałam zapamiętać i te które zakopałam w najdalszych odmętach pamięci by o nich zapomnieć. Od natłoku wspomnień zaczęło kręcić mi się w głowie.
Gwałtownie otworzyłam oczy. W pomieszczeniu w którym aktualnie się znajdowałam panował półmrok, a ja leżałam na czymś twardym. Pierwsza myśl która przyszła mi do głowy to: Gdzie ja jestem?
Kiedy moje oczy przyzwyczaiły się do słabego oświetlenia, a wzrok się wyostrzył powoli podniosłam się do pozycji siedzącej i zaczęłam rozglądać się po pomieszczeniu.
Na ścianie obok mnie znajdowało się okno - jedyne źródło światła więc albo było wcześnie rano albo był już późny wieczór, na drugim końcu ściany która znajdowała się po mojej prawej stronie znajdowały się drzwi. Próbowałam do nich podejść, ale nawet nie mogłam wstać. Ktoś przykuł mnie łańcuchem (który nie miał nawet pół metra) do ściany. Chwyciłam się za głowę z powodu wracającego bólu i zawrotów. Przy sobie nie miałam mojej torby i telefonu więc z próby wezwania pomocy nici. Nie mając zajęcia zaczęłam wspominać chwile spędzone z rodziną i przyjaciółmi. Jednak nie trwało to długo ponieważ nie chciałam się bardziej dołować. Zaczęłam nucić pod nosem różne piosenki. Kiedy skończyłam nucić piątą melodię usłyszałam skrzypienie i zobaczyłam jak otwierają się drzwi, a w nich stanął...