loverboys

6

Vandaag komt Wesley me ophalen om iets leuks te gaan doen. Ik heb Jelle gezegd dat ik met hem weg ben en niet wil dat hij smst ik moet echt werken aan de situatie tussen mij en Wesley, ik wil hem ook niet kwijt. soms voel ik me echt heel erg ongelukkig met hem,  maar als ik dan bij hem ben of bij hem ben geweest voel ik me weer gelukkig met hem..

ze zeggen dat dat komt omdat ik manisch-depressief ben. wesley is al een half uur te laat, dat is echt helemaal niks voor hem. als we eindelijk in de auto zitten mis ik ergens de bmw en de goede muziek, maar dit is ergens ook wel rustgevend

ik heb geen idee waar we heen gaan maar we rijden al best lang en ik herken de borden niet meer. na bijna twee uur in de auto hebben gezetten bekend wesley eindelijk dat hij allang verdwaald is en niet meer weet waar we zijn. " kunnen we naar huis we moeten even praten" vraag ik geïrriteerd.

na nog twee langen uren in de auto zijn we eindelijk bij hem thuis.

hij vraagt of ik iets wil drinken "nee dankje, ik ben zo weer weg" zeg ik vastbesloten. als wesley eindelijk naast me komt zitten begin ik te huilen. "sorry, ik kan het niet meer, voor mij is het gewoon over" zeg ik voorzichtig. ik zie dat wesley schrikt en niet goed weet wat hij moet doen.

"dus je dumpt me?" vraagt hij met ongeloof in zijn ogen. ik knik, ik kan gewoon niks uitbrengen. hij begint te huilen. ik kijk hem nog een keer lief aan en pak me jas en loop naar huis. ik heb hem bewust geen kus of knuffel gegeven, dat zou het alleen maar moeilijker maken.