loverboys

26

ik en mijn vriendinnetje nina besluiten vandaag naar het huisje te gaan. ik wil het wel eens zien hoe het eruit ziet met daglicht en niet gedwongen te worden.

als ik het huis zie staan vanuit de auto krijg ik al weer kippenvel "weet je zeker dat dit is wat je wil?" vraagt nina voorzichtig. ik knikt vastbesloten.

als binnenloop voel ik meteen de angst maar ook woede door mijn lichaam gieren. dan zie ik het bloed, meteen zie ik lisa weer voor me en begin te huilen. voorzichtig kniel ik naast het opgedroogde bloed en wrijf er met mijn hand overheen. "lisa" fluister ik heel zacht. de tranen lopen over mijn wangen. nina komt naast mij zitten maar zegt niets. zacht voel ik haar hand op mijn rug, ze trilt een beetje.

met een grote zaklamp loop ik de trap af. het kleine kamertje waar ik alleen zat staat open, alles ligt nog presies zoals het er lag alleen heeft de politie bruikbare informatie meegenomen.  dan laat ik nina de kamer van de vrouwen en de slaapkamer zien. nina zegt niks en luistert zorgvuldig.  dan pakt nina iets onder het bed uit. het is een envelop, als we hem open maken komen er allemaal foto's uit. ik sta op alle foto's,  het zijn kinder foto's,  foto's met wesley, met jelle, op school en gewoon thuis. hoe komen ze aan al die foto's en waarom moesten ze mij hebben. het is nu wel zeker dat ik niet toevallig een slachtoffer ben maar ik allang gevolgd word. ik weet niks te zegen en sta eigelijk alleen vol verbazing naar de foto's te kijken. "deze moeten naar de politie" zegt nina eigenwijs. dat had ik natuurlijk zelf ook wel kunnen verzinnen.

naar een paar keer overgaan neemt jelle eindelijk de telefoon op. "jelle, wij zijn bij het huisje en je moet ons nu naar de politie brengen"zeg ik voorzichtig. "hoezo ben je bij het huisje?" zegt hij boos. even valt het stil als hij nou moeilijk gaat doen bel ik wesley wel."ik ben er zo"voegt jelle er aan toe. voordat ik nog doei kan zeggen drukt jelle de telefoon af. nina kijkt mij vragend aan. "hij is boos " fluister ik. nina haalt haar schouders op "nou en, boeie"zegt ze "als hij niet alles vergeten was hoefde we helemaal niet eens naar de dader te zoeken en kon ik hem zelf in mekaar stompen zonder als die wouten" nina's stem slaat over je hoord dat ze opnieuw woedend is. "jelle heeft een verklaaring afgelecht, hij weet zelf ook niet wie het is alleen de mensen die hem dwongen"zeg ik voorzichtig. "oohja? en hoe weet jij zo zeker dat jelle nou ineens de waarheid spreekt. vertrouw heel die jelle niet eens, vond wesley veel leuker." zegt nina kibbig. ik reageer niet eens ze stikt er maar in..

als we net 10 minuten stil naast elkaar staan te wachten komt jelle het terein oprijden. als ik zijn lach zie voelt alles ineens een stuk beter ondanks dat ik weet dat hij dalijk boos gaat worden. als hij uit de auto is gestapt zoent hij mij. ik weet dat nina hem vuil aankijkt ze moet zich ook niet zo aanstellen en zich niet overal mee bemoeien. "wat bezielde je om hier heen te komen"zegt jelle bezorgd. "wat heeft dat er nou mee te maken dat moet ze toch helemaal zelf weten waar bemoei jij je mee"krijst nina..

jelle kijkt haar alleen maar even aan en knuffelt mij dan. "volgende keer moet je zoiets zeggen schat dan kan ik met je mee, ik wil niet dat er nog een keer zo iets gebeurd"zegt jelle lief. ik knik zacht ja en druk mijn lippen zacht op die van hem, rustig voel ik zijn handen om mijn zij. het voelt nu veilig. 

in de auto zit ik achterin met nina, jelle rijd best wel hard en vraagt niks over wat er gebeurd is bij het huisje. als we bijna bij het politie bureau zijn pakt nina mijn hand vast, ik trek mijn hand weg dan nou ook niet denk ik...