loverboys

22

ik draai me om en begin tegen de deur te slaan. en een hele hoop scheldwoorden te roepen. na een tijdje geef ik het op. dit heeft ook helemaal geen zin.. ik ga in een hoekje van de kamer zitten en maak me zo klein mogelijk. ik begin te huilen. nog steeds zie ik het beeld van haar lichaam, ze verdient een begrafenis en wie weet wat die mannen met lisa doen. ik begin te vloeken en huil nog steeds. ik had dood moeten zijn niet zij. dit verdient ze helemaal niet. ik heb nog nooit iemand zo bang zien zien kijken. als er eten door de deur geschoven word laat ik het gewoon liggen. wat, denken die klootzakken dat ik nou nog iets van eten.

dan voel ik ineens iets trillen in mijn bh, eerst schrik ik maar dan besef is dat het de telefoon is. waarom heb ik daar ook niet eerder aan gedacht.. 

' hellow beauty, ik wou dat ik iets voor je kon doen. ik hoop ook dat je je telefoon goed had verstopt. ik hoorde het van lisa. wat erg x j' 

even ben ik enorm woedend hoe kan hij nou weer beauty zeggen als lisa net dood is en wat erg is nou ook niet echt heel meest gemeende berichtje dat ik had verwacht. even wil ik hem overal de schuld van geven en vooral van lisa maar ik moet echt stoppen met hem overal van te verwijten.

'ik denk dat je wel iets kan doen...' 

meer stuur ik niet terug ergens ben ik heel boos en wil ik ook heel graag weten wat ze met lisa hebben gedaan als hij het verhaal weet weet hij vast ook wel wat ze met haar gedaan hebben toen ze haar weg tilde. maar daar moet ik nou even niet aan denken ik moet zo snel mogelijk mijzelf en de rest van de meisjes hier weg zien te krijgen.

'watt dan  ? xxj '

'ik denk dat je naar de politie moet gaan x'

ergens verwacht ik wel dat jelle hier een probleem van maakt als hij naar de politie gaat is hij maar ook in en heel onze familie in problemen. 

'schat hoe graag ik ook zou willen kan ik dat niet, ze hebben ons dan zo gevonden.'

' als je het nou tegen je tante verteld en het haar tegen mijn ouders laat vertellen gaan ze sws naar de politie en jij weet het adress enzo en dan typp je een brief naar je tante dan weet niemand dat het van jou komt' 

net op het moment dat er verzonden in het scherm komt staan vliegt de deur open en de man in de deur opening ziet mijn telefoon. meteen druk ik op wissen en gelukkig staat jelle in mijn telefoon als mama, hij denkt ook overal overna. het enige wat er nog in staat zijn oude nep smsjes over eten en school. als de man vraagd wat ik daar heb sta ik op en loop nar hem toe. "dat is mijn oude telefoon in heb geen geldige simkaart maar daar staan nog oude smsjes in van mijn ouders die lees ik graag door als ik me echt alleen voel" verzin ik terplekken. de man grijpt mijn telefoon uit mijn handen en zoekt snel naar informatie die ook maar iets zou kunnen veraden over hun of wat er gebeurd is. de man gooit de telefoon kapot tegen de grond. hij breekt in wel honderden kleine stukjes. "zo kun je puzzelen als je je echt alleen voelt" lacht de man en slaat de deur achter zich dicht. 

het is gunstig maar ook ongunstig dat hij de telefoon kapot gooide. nu kan ik niet meer kijken als jelle iets terug stuurd en weet ik nog niet of wij hier ooit wel uit zullen komen, maar aan de andere kant kan de man nu ook niet meer lezen als jelle iets terug stuurd. en ik zou niet weten wat er zou gebeuren als ze erachter zouden komen.