loverboys

25

als ik wakker word is het al licht. gelukkig heb ik na die ene nachtmerrie gewooon helemaal door geslapen. als ik omdraai zie ik dat jelle weg is, even schrik ik maar dan hoor ik de trap. ik weet dat het jelle is, dat hoor ik aan het geluid van de trap. als hij de deur open maakt houd hij een dienblad vast met daarop twee glasen en twee borden. "verassing!!" roept hij door de kamer. alles we samen op bed hebben gegeten zet hij alles naast het bed neer en komt tegen mij aanliggen. "vanaf vandaag ga ik alles weer anders doen"zeg ik vastbesloten tegen jelle. ik zie aan zijn gezicht dat hij het niet snap dus ik schiet in de lach. "we hebben nu wel weer genoeg getreurd toch? en als ik opschiet ben ik nog gewoon voor de pauze opschool"zeg ik tewijl ik de dekens van mij afsla. "ik wil het niet hebben" zegt jelle boos. ik luister niet en begin me aan te kleden, even later pak ik ook mijn schooltas in en maak me op. "wat zie jij er netjes uit en waarom?" vraagt mijn moeder geschokt als ik helemaal klaar beneden aankom. "ik ga naar school"zeg ik net iets te enthousiast. ze schud boos nee. "je houd me toch niet tegen"zeg ik koppig en sla de deur achter mij dicht en loop naar school. 

als ik weer in de klas zit hoor ik allemaal gesmiespel. "waar was jij zo lang ?" vraagt de docent verbaast. "ik was op vakantie naar hongarije met mijn vriend" zeg ik zo geloofwaardig mogelijk. ik weet dat de docent weet wat er echt aan de hand was maar de klas lijkt het te geloven. ze vragen dingen over de taal, het eten, de zon, de zee en de knappe jongens.

als ik  uit het raam staar zie ik een paar grote auto's langs rijden, schrik ik even maar ze rijden gewoon voorbij. als ik eindlijk uit ben vraagt meneer wijvloed of ik even wil blijven. als iedereen de klas uit is gaat hij tegenover mij zitten, ergens weet ik wel wat voor gesprek er gaat komen. hij verteld niet veel alleen dat als ik er ooit over wil praten dat ik naar hem toe kan komen. hij is altijd al mijn favoriete docent geweest, hij oordeelt niet en is eigelijk zelf nog een klein kind. ik begin zacht te huilen. naar een paar minuten begin ik het verhaal te vertellen. als ik klaar ben zit mijn maskara zelfs onder aan mijn kin en heeft hij zijn hand op mijn schouder gelegt, bij een andere docent had ik rare dingen gedacht maar bij hem niet.

dan word ik gebeld door een onbekend nummer, ik twijfel maar toch neem ik op. "hallooo?" zeg ik zo stoer mogelijk aan de telefoon. "hallloooo lindaa, ik hoorde dat je toch naar school bent gegaan en je moeder vroeg of ik je wilde ophalen dus ik sta te wachten" hoor ik wesley door de telefoon zeggen. even kan ik mijn moeder wel schieten, hoe kan ze! gewoon vragen of wesley mij op haald. "linda?"hoor ik aan de andere kant van de lijn. "ohjaa sorry wes, ik kom eraan". zeg ik terwijl ik naar meneer wijvloed gebaar dat ik ga. hij knikt instemmend en zwaait nog even. als ik de school uitloop zie ik wesley naast een auto staan. "nieuwe auto?" is het eerste wat ik vraag als ik in de buurt kom. als ik dihterbij ben gooit hij de deur open en geeft hij mij een knuffel, even vind ik het raar maar ergens voelt het toch ook wel vertouwd. na een half uurtje zijn we thuis. "wil je nog even binnen komen?" vraag ik uit beleeftheid eigelijk wil ik hem helemaal niet mee naar binnen. als hij zijn sleutels uit het contact haalt en zijn sigaret uitmaakt snap ik de hint al. binnen zit mijn moeder al te wachten,nergens hoopte ik dat jelle er ook zou zijn. mijn moeder ontvangt hem vriendelijk. ik wil hem er helemaal niet hebben ik wil gewoon rustig op mijn kamer gaan zitten en alles opschrijven.  het is er fijn dat wesley er helemaal niet naar vraagt of hij hints geeft dat hij mij zielig vind, ik ben helemaal niet zielig dit had iedereen kunnen gebeuren. "zullen we een keer iets leuks gaan doen linda, dan heb je een beetje afleiding enzo?" vraagt wesley. "jaaa!!" roept mijn moeder voordat ik zelf kan andwoorden. " ik vind t echt allemaal heel lief enzo maar ik zit hier gewoon niet op de wachten" zeg ik verdrietig en loop naar boven.