loverboys

12

jelle stopt de auto bij een oud en lelijk huisje, ik weet niet goed wat ik er van moet denken. het begind al donker te worden en het is een afgelegen plek. het is dat jelle erbij is anders zou ik toch enom bang worden. jelle kijkt mij raar aan ik herken heel zijn blik niet meer. er komen twee jongens naar buiten, achje meer mannen, ze zijn enorm groot ze zitten allebei vol met tatoo's en eentje heeft zelfs een paar gouden tanden. dit zijn niet de mensen waar ik jelle meestal mee zie. zou hij die mannen kennen of is dit gewoon toeval?

jelle draait zijn raam open en groet de mannen."dit is ze" zegt jelle. wat zou jelle allemaal over mij gezegd hebben tegen die mannen, hoeveel zouden ze al over mij weten. er schieten een hele hoop gedachtens door mijn hoofd. "mooi meisje, presies zoals je zei" zegt een van de mannen met een zware stem. "hoeveel zou ze waard zijn"hoor ik de andere fluistere. ik pak jelle's arm vast en hij kijkt om, "ik wil weg jelle, breng me naar huis" zegt ik naïf. jelle begint hard te lachen en de twee mannen volgen hem. "jij gaat voorlopig niet maar naar huis' zegt hij nors. ik grijp naar mijn telefoon, maar die zit niet in mijn zak. ik probeer te herindderen waar ik mijn telefoon neer zou hebben gelegd. dan houd een van de mannen een samsung galaxy s4 omhoog, ik herken de scheuren in het scherm. ook staan er een stel berichten en gemiste oproepen open.

ergens denk ik dat jelle een grapje maakt maar hij kijkt enorm serieus. ik begin zenuachtig te lachen en speel met mijn vingers. als een van de mannen de portier open trek, weet ik dat het toch echt allemaal geen grapje is. de grote man grijpt mij bij mijn arm, ik begin in paniek te huilen. ik wil heel hard weg rennen, maar de man is te sterk. ik word mee het huisje in getrokken. het is donker en nat, het stinkt daar. ik word een kamer in geduwd en hoor de deur achter mij dicht slaan.

ik de kamer staat eigelijk helemaal niks er ligt een deken op de grond en het is heel donker. er staat een wc en meer niet. ik heb geen idee wat ze van mij willen. ik hoor jelle en de mannen op de gang praten, maar versta niet wat ze zeggen.

ik besluit om maar in een hoekje te gaan liggen en rol me zo diep mogelijk in de dekens, ergens geeft dat wel een veilig gevoel. ik had nooit gedacht dat jelle dit zou doen. en weer begin in te huilen, ik ben moe, hopeloos en in paniek. huilend val ik inslaap, is dat koude hoekje van de kamer.