loverboys

11

in de avond sta ik te wachten op jelle we zouden iets leuks geen doen en ik weet nog niet wat. ik denk dat hij er zo wel zal zijn. dan schrik ik van mijn ringtoon. jaimy beld mij, verbaasd neem ik mijn telefoon. "hallo?" zeg ik vragend. ik had gewoon echt niet verwacht dat ze zou bellen."ik mis je"hoor ik jaimy zachtjes door de telefoon fluisteren. ik wil eigelijk zeggen dat ik haar ook mis maar ik bedenk me, waarom zou ik naar de zoveelste keer weer gewoon terug gaan. "waarom doe je dan ook steeds zo tegen mij?" vraag ik teleurgesteld. "ja als ik daar is een zinnig andwoord op wist had ik het allang opgelost, maar ik werk er echt aan." zegt ze. ik twijfel ik. "fietsen we morgen samen?" vraag ik voorzichtig. ze zegt dat het een goed idee is en na een droog en vreemd afscheid druk ik de telefoon weg. 

net als ik mijn telefoon weg leg zie ik jelle's bmw verschijnen in de straat. ergens ben ik zenuachtig om nou met jelle mee te gaan, net of ik ergens weet dat er iets gaat gebeuren. maar jelle zij je boy dus het zal toch wel te vertrouwen zijn, hij is immers nu mijn vriend. 

ik stap bij jelle in de auto en hij drukt zacht zijn lippen op de mijne, de hele autorit ligt zijn hand op mijn knie tenzij hij even moet schakkelen. even ben ik bang dat het bij jelle net zo saai word als bij wesley. als ik weer eens goed om mij heen kijk herken ik helemaal niet meer waar we heen gaan...