loverboys

14

~de kapster~

shit shit shit, ik wist het.. jelle kwam niet om rust te vinden. ik gloofde echt dat jelle alles nu achter zich had gelaten hij had het immers beloofd. jelle is al een aantal jaar een loverboy en zijn ouders kwamen daar achter. jelle had beloofd dat het nu zou stoppen voor het uit de hand zou lopen. maar dat hij er niet onderuit kon, hij werkte voor twee vrienden van zijn vader. zijn vader schrok enorm en wist hier helemaal niets van af.

ik had gezegt dat ik jelle wel een paar maanden in huis zou nemen, zodat er wat rust zou ontstaan voor hij weer naar huis kon. niemand hier wist van zijn verleden behalvde de jongens die hier voor de bende werken .ik dacht dat jelle het allemaal meende.

meteen voel ik me weer schuldig, ik heb tegen de ouders gezegd dat linda mee op vakantie is en zogenaamd geen berijk heeft. ergens is het echt niet goed om tegen haar ouders te liegen over hun kind. maar ik geloof echt dat er nou iets anders speeld als alleen jelle. ik weet zeker dat hij echt van haar hield, of toch...

shit shit shit, wat moet ik doen? moet ik zijn ouders bellen, de politie, of toch haar ouders?..

~linda~

ik heb geen idee meer of het dag of nacht is en waar ik ergens ben. ik heb al een van mijn boterhammen op en de andere bewaar ik, wie weet hoelang ik hier nog zit zonder dat ik weer een teken van leven hoor. zouden ze ze mij hier helemaal alleen hebben gelaten na wat er is gebeurd op de kamer. ik word uit mijn gedachte wakker geschuld als ik een gil hoor niet ver hier vandaan, ik weet toch zeker dat het van een vrouw was. zouden er nog meer meisjes zitten en zouden ze allemaal van jelle zijn. er spookt ineens heel veel door mijn hoofd. waarom gebeurd mij dit nou.. weer hoor ik de vrouw gillen. snel loop ik naar de deur toe en begin te slaan op de zware ijzere deur. ik sla zo hard dat het zelfs pijn gaat doen. even blijft het stil en dan roept het meisje iets maar het het is moeilijk te verstaan, ze klinkt hopeloos en bang. nu begin ik zelf ook te gillen. het meisje moet wel heel dichtbij zijn want ik hoor ze snikken. nu klinken zware voetstappen door de gang, het meisje is overduidelijk bang, want ze is ineens muisstil. ik daarin tegen niet hoe harder de voetstappen klinken hoe harder ik gil en hoe harder ik op de deur sla. er komt een man binnen met een honkbal knuppel. "meisjes die niet willen luisteren moeten maar voelen"zegt de man dreigend. na een duw lig ik op de grond. als ik de honkbalknuppel op me af zie komen met een zwaai duik ik in elkaar. ik voel de eerste klap op mijn arm. ik begin te huilen. "misschien wil je nu wel leren" roept hij. en nu voel ik een slag tegen mijn been al snel volgt een klap tegen mijn kuit en in mijn buik. na de tweede klap in mijn buik kan ik de pijn niet aan. alles word zwart en ik voel me machteloos. net voor ik wegval hoor ik de man heel hard lachen. 

als ik wakker word zie ik allemaal vrouwen om mij heen. iedereen kijkt mij aan "gaat het een beetje meisje"vraagt een vrouw ik herken haar stem van het gillen, ik hou me groot en zeg dat alles super gaat. hoe kan ik dit spelen en begin heel hard te huilen. ook de vrouwen zien al mijn blauwe plekken en wonden. "je wilde niet luisteren hea?" zet een meisje niet veel ouder dan ik met een trillende stem. ik knik verdrietig en wrijf over de plekken. 

ik kijk de meisjes een voor een aan, door wie zitten jullie hier? vraag ik voorzichtig. ik hoor allemaal verschillende namen, nick, achmed, patrick , maikel, maar ook oudere namen als theo, jan, piet en harry. maar niet een keer hoor ik de naam jelle. "kennen jullie jelle?" vraag ik dan toch maar. maar niemand kent hem. "misschien is hij nieuw" zegt een van de oudere vrouwen als ze ziet dat ik begin te twijfelen. als ik gevraagd heb wat hun daar dan de heledag doen ishet eigelijk niks intersants te horen, een beetje praten, lache en herinderingen ophalen om niet thuis te vergeten. sommige meisjes zitten daar al jaren. "en er worden regelmatig meisjes opgehaald voor.. voor eeuum"en het meisje begind te huilen. "voor seks" maakt een andere vrouw haar zin af. "ik heet linda"zeg ik iedereen steld zich voor, ik denk dat er wel 20 meisjes zitten. de kamer is een stuk grooter als waar ik eerst zat. ook zit er een klein raampje wel met tralies, maar beter als helemaal geen daglicht. ook staat er een wc en ligt de vloer vol met oude matrassen en dekens. ik schrik als de deur open gaat.. "linda meekomen" zegt een man nors. eerst wil ik niet maar ik denk aan mijn blauwe plekken. een vrouw knikt zacht naar mij. ik sta op en volg de man naar de donkere gang...