Μαζι Σου.

Κεφαλαιο 22

Αποφάσισα πως θα ηταν καλό να ντυθω για το σχολείο. Ηταν 7:15 και ειχα μονο 15 λεπτά. Φορεσα ένα μπορντό πλευκτο και ενα τζιν απο κάτω. Εκανα μια γαλλική πλεξούδα και εβαψα τα ματια μου. Τα χειλη μου θα εμεναν φυσικά.

Χτύπησε η πόρτα και παραξενευτηκα. Δεν περίμενα κανέναν. Ίσως είναι η Εμμανουέλα, θα θέλει να μαθει,  μαλλον, αν είμαι οκ τώρα. Χθες δεν με άφησε και στην καλύτερη κατασταση.

"Ελα Εμμα, έρχομαι" φωναξα απευθύνοντας τον λογο προς την πόρτα.

Άνοιξα και προσεξα ενα ζευγάρι γαλανά ματια να με κοιτανε.

"Επ! Στεφανε τι κανεις εδώ;" Οχ...ακούστηκε σαν να τον διωχνω.

Παραδόξως τον είδα να χαμογελάει και μου απάντησε:
"Ε να. Χθες ήσουν μεθυσμένη. Ήθελα να δω αν είσαι καλά" μου είπε. Όπα, ενδιαφέρεται ο Στεφανος;

"Ναι ναι καλά είμαι. Θες να πάμε μαζί σχολείο;" Πες οχι πες όχι.

"Εμ..βασικά ναι" μου είπε χαρωπα.

"Εντάξει. Έρχομαι, να πάρω κάποια πραγματακια" του αποκριθηκα και ανέβηκαν την σκάλα. Τσαντα, κλειδιά, κινητο. Α και μην ξεχασω, μετα το σχολείο πρεπει να πάω σουπερμάρκετ.

"Φύγαμε" άκουσα τον εαυτό μου να λέει.

Στο αμάξι υπήρχε μια ευχάριστη αν και άβολη ησυχία.
Τοτε ο Στεφανος αποφάσισε να την σπάσει.

"Λυπάμαι για εσένα και τον Παύλο" μου είπε

"Δεν πειράζει. Ίσως όντως να μην με ηθελε. Ίσως με παράτησε και έφυγε" του είπα κοιτωντας τον δρόμο. Λογικά αποφάσισε να μην το συνεχίσει. Μα οχι. Απάντησε

"Συγγνώμη που σου φερθηκα έτσι στο φιλί μας".

"Δεν πειράζει. Δεν με γουσταρες. Μα με πληγωσες" απαντησα ειλικρινά.

"Το ξέρω. Συγγνώμη."

[…]

Πάω στο σουπερμάρκετ. Αφού εφτασα μπήκα μέσα. Αγορασα τα απαραίτητα και πήγα στο ταμείο. Πληρωσα και έφυγα. Καθώς μαγειρευα σκεφτόμουν. Θα μπει ο Μάρτιος και μετά ο Μάιος. Αρα Πανελλαδικές. Έπρεπε να διαβασω. Αν θέλω να σπουδασω Δημοσιογραφία, έπρεπε να διαβάσω. Μόλις το φαγητο ήταν έτοιμο, εστρωσα το τραπέζι και έβαλα στο πιατο μια μεριδα. Ελα όμως που δεν είμαι τυχερή. Το τηλέφωνο χτύπησε.

"Εμπρός;"

"Αγάπη μου. Τι μου κανεις;" η μαμά μου. Μιλήσαμε 15 λεπτά για το πως είναι η Βενετία. Ναι, θέλω να μάθω για την Βενετία αλλά όχι για το τι κάναν μόλις σηκώθηκαν το πρωι μέχρι τωρα, ΕΝΩ με περιμενε ενα πιάτο πεντανοστιμο φαγητο. Τέλος,ου είπε πως σήμερα θα έρθουν για το ενοίκιο και πως τα λεφτά είναι σε ενα φάκελο στο κομοδινο της.

"Εντάξει μαμά, πρεπει να κλείσω"
"Σίγουρα, δεν θες να μάθεις τι θα κάνουμε αύριο;"

Μετα χιόνια ζόρια την αποχαιρετησα και πήγα να φαω. Μα οχι, Η ΠΟΡΤΑ ΧΤΥΠΗΣΕ. Τι ωρα ειναι; 4?!

"Γεια σας κα. Καλοχρηστου"

"Αδαμαντία να με λες, κοριτσάκι μου. Η μαμά σου δεν είναι εδώ; Ο μπαμπάς σου;"

"Θα πληρωσω εγώ το ενοίκιο. Περαστε. Να σας βάλω κάτι να πιειτε;" η ευγενεια με μαρανε.

"Όχι. Για το ενοίκιο ήρθα και θα φύγω." Δόξα τώ Θεώ. Φαγητουλι θα σου 'ρθω!

Πήρα τον φακελο και μέτρησε τα λεφτά.

"Ορίστε κα. Αδαμαντία"

"Ευχαριστώ. Καλη Συνέχεια"

Φαγητουλι ήρθα!!!!

Χευ. Δεύτερο σήμερα.

Αύριο μπορεί να ανεβασω μικρο. Ή και όχι. Θα το γράψω απο το βράδυ το μισο και όλα οκ.

Ο Στέφανος λυπάται; Χμ....

Τι λέτε να γίνει μεταξύ Στεφανου και Έλλης;
Αφήστε σχόλιο με την γνώμη σας ;)

Αμαν :D. Τα views φτάσανε 200+ και οι ψήφοι σας 100+. Θενκς βρε θεές μου. Άντε και ψηλά στην Εφηβική Φαντασία :)

Δώστε μου την πολυπόθητη ψήφο σας και εγώ θα σας στείλω το αγαπημένο σας φαγητο, μονο για εσάς! ❤

Τα λέμε ομορφιές μου! ❤

"Αλεξάνδρα η εορταζουσα ❤ "