Μαζι Σου.

Κεφαλαιο 18

Πλευρα Έμμας

"Τι θες να κανουμε;" τον ρωτησα. Είχε ερθει ο Παύλος και βαριομασταν. Εκείνος καθόταν στο κινητό του και εγώ δεν είχα τι να κάνω. Δεν ξέρετε ποσο ενθουσιαστηκα όταν επισημοποιησαμε την σχέση μας, αν βέβαια αυτό σημαίνει πως χρειαζόταν να γράψει οτι τα έχει μαζί μου στο προφίλ του στο facebook.

"Δεν ξέρω" μου είπε ξερα. Γιατί δεν μου έδινε σημασία;

"Γιατί δεν μου δίνεις σημασία;" τον ρωτησα λυπημένα. Τοτε άφησε το κινητό στην άκρη και με κοίταξε. Με πλησίασε.

"Βρε μωρο μου, γιατί θεωρεις πως δεν σου δίνω σημασία;" με ρωτησε καχύποπτα. Αρχισε να με φιλάει στο λαιμό.

"Ε να, σε ρωταω και δεν πολυ σε νοιαζει τι θα απαντήσεις. Μιλάς αδιάφορα..." εκανα παύση για να τον φιλησω στο στόμα. Ενα μήνυμα ήρθε στον Παύλο.

"Ασ' το. Μην του δωσεις σημασία."

"Ελα ρε μωρο μου. Απλα θα το δω και θα ερθω" μου είπε. Πήγε και το είδε και κατευθείαν θύμωσε.

"Όχι ρε! Τώρα βρηκες;"

"Τι συνέβη;"

"Ο Στέφανος κάτι θελει. Πρεπει να φύγω."

Ξεφυσιξα. Ααα ρε Στεφανε!!!

"Αντίο μωρο μου" μου είπε και μου χάρισε ενα πεταχτο φιλί.

Πλευρά Παύλου.

Το μήνυμα που μου 'ρθε δεν ηταν τυχαίο. Ηταν ο Στεφανος. Μου έγραφε πως 'ήρθε η ωρα' και οτι έπρεπε να πάω αμέσως στο παρκο. Το πείσμα σου ρε, Στεφανε!

Αφού έφτασα, τον ειδα να κοιτάζει κάτι στο κινητο του.

"Καλώς τον" μου είπε χαμογελώντας πονηρά

"Μην γελάς. Ήμουν με την Εμμα μου και μας διεκοψες! Τι είναι το τόσο σημαντικό; Ξέρεις πως είναι να εχεις αυτήν που αγαπάς στην αγκαλια σου;"

"Όχι. Όχι δεν ξέρω. Θα δεις σε λίγο γιατί σε φωναξα εδώ".
Είδα ενα αμάξι να πλησιάζει και να παρκάρει λίγο πιο μακρυα απο εμας. Δεν μπορουσα να διακρινω την φιγούρα μέσα στο αυτοκίνητο, μα σίγουρα σε λίγο θα καταλαβαινα ποιος ηταν.

Βγήκε ένας μελαχρινός τύπος. Σιγά σιγα πλησίασε και άρχισα να διακρινω τα χαρακτηριστικά του. Εε οχι! Το κεφάλι σου ρε Στεφανε.

"Γεια" είπε κοφτά ο Στέφανος

"Γεια σου και σε εσένα" ανταπέδωσε με τον ίδιο τονο. .