Μαζι Σου.

Κεφαλαιο 15

Ηταν Φλεβαρης μήνας. Ο χειμώνας είχε κάνει αισθητή την παρουσια του, με τις μικρές χιονονιφάδες που επεφταν απο τον ουρανό.
Μας είχαν δοθεί και βαθμοί. 16,7 πηρα. Η μητέρα μου έμεινε έκπληκτη. Με είχε για καλή μαθήτρια. Με τον Πέτρο και τον Στεφανο που έχω μπλεξει, που να μου μείνει μυαλό;

Αλλά δεν στεναχοριεμαι, γιατί σήμερα είναι 1 Φεβρουαρίου. Τα γενέθλια μου. Κλεινω τα 17! Και θα κάνουμε πάρτυ! Οι γονείς μού ειπαν οτι θα μείνουν σε ξενοδοχείο απόψε. Τι τέλειοι!

Μα έπρεπε να κάνω τις ετοιμασίες απο νωρίς. Όχι μονη μου,φυσικά, φωναξα την κολλητή μου. Στην αρχή αρνήθηκε, μα μόλις της είπα πως θα με βαψει δέχτηκε. Τώρα, έπρεπε να πω στους γονεις μου να φύγουν απο τωρα για το ξενοδοχείο. Θα έπρεπε να είμαι ευπρεπης, ευγενική και διπλωματική. Είδα τα ρούχα μου, φορουσα ενα άσπρο κολαν και μια κίτρινη μπλούζα και τα μαλλια μου τα είχα κανει εναν κεφτε.

Κατεβηκα κάτω και τους είπα:
«Μαμα, μπαμπά. Η ωρα είναι 12 το μεσημερι. Έχω πολλά να κάνω για το πάρτυ. Οποτε θα ηταν καλό, να αποχωρησετε, για να μην σας πρηξω με τις ετοιμασιες».

«Ενταξει, εχεις δίκιο ». Πήρε τον λογο ο πατέρας μου.

«Ευχαριστω, ευχαριστώ!» τους ευχαριστησα και τους εδωσα ενα φιλί στο μάγουλο στον καθένα.

Ανεβηκα ξανά στο δωμάτιο μου και πήρα την Εμμα.

«Κοπελια, έλα. Έχουμε δουλεια να κάνουμε;»

«Στον ύπνο σου με έβλεπες;»

«Ειναι 12 το μεσημερι»

«Πφ....έρχομαι! »

Εκλεισα το κινητό και τοτε άκουσα τους γονείς μου.

«Φευγουμε! Αα και κάτι άλλο. Στον φούρνο υπάρχει ενα ταψί με μουσακά. Φώναξε και την Εμμανουέλα να φάτε μαζι

«Ρε μαμα. Αμαν! Θες να χοντρυνω και να μην μου χωραει το φορεμα το βραδυ; Τεσπα. Αντιο, μαμα και μπαμπά »

...

«Τι θα κάνουμε τώρα;»

«Θα πάμε να φτιαξω τα νύχια μου και να παρουμε ποτά».

«Τι ποτά;»

«Χμ...ουισκι;»

«Σε αφήνει η μητέρα σου ουίσκι;»

«Ναι μου αφησε και λεφτά»

...

Εκανα gel τα νύχια μου. Είναι μπλε με 2 άσπρες βούλες. Θα βάλω ενα μπλε φόρεμα γι αυτό.