Μαζι Σου.

Κεφάλαιο 29

Ήταν Παρασκευή πρωί, τελευταια ημέρα Πανελληνίων.
Το απόγευμα, θα βγαιναμε εξω να το γιορτάσουμε. Τώρα, κάθομαι με τον Πέτρο και συζητάμε. Το κινητό μου 'χάλασε' την ευχάριστη ατμόσφαιρα, αφού είχα μήνυμα απο τον Λουκα.

'Θα έρθω σύντομα' με προειδοποιούσε. Αλλά δεν τον φοβόμουν, φοβόμουν την αντίδραση του Πετρου, μόλις μάθαινε για το μύνημα του Λουκα. Καλυτερα να μην του το πω. Ουτως ή αλλως, θα τον ξεφορτωθω γρήγορα τον Λουκα και ουτε γάτα ουτε ζημιά, σκέφτηκα.

"Καλύτερα να πηγαίνω" του είπα ήρεμα και τον χαιρέτησα.

"Φιλι; Δεν εχει;" με ρωτησε παραπονεμενα

"Ελα εδώ, παραπονιαρη" του είπα. Μα πριν προλαβω να κάνω τίποτα με έπιασε απο την μέση και με φιλησε.

Σύντομα, μπήκαν και οι γλώσσες μας στο παιχνιδι. Γύρω μου, ένιωθα πως έσκαγαν πυροτεχνήματα. Και αντί να κατευθεινθω προς την πόρτα, πήγαμε προς το κρεβάτι. Με ακούμπησε απαλα στα μαξιλάρια και άρχισε να με γδυνει. Τον ακολούθησα και του αφαιρεσα την μπλούζα. Κοίταξα τους κοιλιακούς του, κάθε φορά που τους βλέπω το ίδιο συναίσθημα μου προκαλείται, πόθος. Πήγα εγώ απο επανω και άρχισα να του φιλαω τον λαιμό. Είχε κλείσει τα ματια του και το απολάμβανε. Φαινόταν απο το ύφος του.

[…]

Φορουσα την μπλούζα του όταν ξυπνησα. Είχα κοιμηθεί μονο 10 λεπτά. Ο Πέτρος, είχε τα ματια κλειστά, απο οτι φαίνεται κοιμόταν. Ντυθηκα στα γρήγορα. Πήγα να του δώσω ενα φιλί στο στομα. Με το που ακουμπησα τα χείλη του με τα δικά μου, εκείνος με έπιασε απο την μέση.

"Ρε γουρούνι, ξύπνιος ήσουν;" τον ρωτησα τάχα θυμωμένα.

"Ναι, όμορφη, ξύπνιος ήμουν. Έτσι μπορουσα να σε δω όταν ντυνεσαι, χωρίς να με πάρεις χαμπαρι" είπε και γελασε. Τοτε άρχισα να τον βαραω.

"Χωρίς πλάκα, πρεπει να φύγω" του είπα με ειλικρίνεια

"Καλά" είπε λυπημένα.

[…]

Μόλις εφτασα στο σπίτι, μπήκα για ντους. Το χρειαζομουν. Αφού βγηκα και ντυθηκα, το κουδούνι χτύπησε. Και ταυτόχρονα ένα μήνυμα στο κινητό μου. Το μήνυμα έλεγε, πως ο Λουκας χτυπάει το κουδούνι. Πήγα και άνοιξα διστακτικά.

"Τι θες;" του είπα κοφτά

"Εσένα"

"Ξεκολλα!!!" Φωναζα, μα που να με ακούσει. Το κινητό μου αρχισε να χτυπάει σαν δαιμονισμενο.

"Αν το σηκωσεις, την εβαψες" με απείλησε. Τον υπακουσα. Δεν με συνέφερε να το σηκωσω. Λιγα λεπτα αργότερα, και ενω ο Λουκας προσπαθουσε να με βιασει, άκουσα κλειδί στην πόρτα. Οχι δεν είναι οι γονεις μου. Είναι...

"Πέτρο!" Του φωναξα.

Flash Back....

Πριν ανοιξω την πόρτα έστειλα ένα μήνυμα στον Πέτρο που έλεγε, πως πρεπει να με πάρει τηλεφωνο. Αν δεν το σηκωσω, να ερθει στο σπιτι μου με το εφεδρικό του κλειδί.

Τέλος Flash Back....

Μεριά Πέτρου.

Μόλις έλαβα το μύνημα απο την Ελλη, την πήρα κατευθειαν τηλέφωνο. Δεν το σήκωσε. Όχι ρε γμτ! Πήγα γρήγορα με το αμάξι σπίτι της και εβαλα το κλειδί στην κλειδαριά. Οποιος την πείραξε θα βρεθεί στο νοσοκομείο.

Βρε βρε βρε. Έβαλα! Αυτό είναι το τελευταιο κεφάλαιο. Μετα επίλογος. ΑΛΛΑ θα φτιαξω 2ο βιβλιο!!!!!! ❤

Τι μου κανετε, λοιπον? Ελπίζω όλες καλα, να ειστε.

Αφήστε την υπεροχή ψήφο σας και το σχόλιό σας. Παιδιά!!! Γραψτε σχόλια με την γνώμη σας  ;))))

Αυτά απο εμένα!

Τα λέμε στο επόμενο ❤