Party
Alas syete ng gabi sinimulan ang anniversary at welcome party na rin para sa amin ni Matt although sabit lang kami. Insakto lang at nakapagpahinga pa kami ng kaunti mula sa byahe.Marami ang dumalo, business partners ng pamilya ni Matt, old friends and relatives. Wala akong kilala maski isa sa kanila except Matt's immediate family.
My kids are enjoying the spotlight in the stage. Magaling silang kumanta at tumugtog ng instrumento dahil na rin sa akin. They grow up watching me perform in stage to support our daily needs, na ikinagagalit noon ni Matt dahil kaya daw niya kaming buhayin. I know his sentiments pero hindi ko ma attain na maging pabigat sa iba, na umaasa lang palagi sa tulong.
Lumaki ako na katulong sa paghahanapbuhay ni nanay kaya mani nalang saakin ang pagtatrabaho and Matt hated the idea gusto niyang inaalagaan ko lang ang mga anak ko.Ako pa rin ang nasunod thou he hire a filipino nanny para may mag aalaga sa mga bata habang rumaraket ako sa kung saan-saan. Pinatos ko lahat ng opportunity na dumadating noon. Modeling, wedding singer, waitress, barista, bartending at pagiging party dj dahil na rin sa hilig ko sa musika and Ibiza is a perfect place. The people there is active mostly at night to party and booze. So it was easy for me to manage my time cause most of my jobs are at night and I got to spend my days sleeping or playing with my children.
Tuwing maiisip ko ang mga pinag gagawa ko noon sinasabi ko sa sarili ko"Ako na! Ako na talaga ang totoong babaeng walang pahinga." at natatawa na lang ako. Worth it naman ang paghihirap ko noon. Worth it ang naging desisyon ko na hindi ipalaglag ang ipinagbubuntis ko. Seeing my kids grow passionate to each other is so worth it.
Natahimik ang lahat ng tumugtug si Hunt sa harap ng stage gamit a sax. Hunt's face looks so serene while playing David Pomeranz Born For You, the celebrants theme song. Hunt's eyes were searching for mine at nang nahanap niya ito he looks apologetic. 'No, baby dont apologize its your passion I support you on that'. I smiled at him to assure him that its okay and I dont mind. Hunt knows that I hate that instrument but still he pursue to learn it only not playing it when I'm around.
Among all instruments that he plays Hunters favorite is saxophone, kahit anong pigil ko sa kanya noon ay hindi siya nagpatinag, must be the blood running in his veins. Like his dad who plays so well. I stop my thought there. Enough.
"Hi" a guy across the table greeted me.
"Hello" I smiled at him.
"Can I seat here? Tinuro niya ang bakanteng upuan sa harap ko.
"Of course I dont mind". I look at the guy, mukhang harmless naman at bisita siya dito, so its okay. Nakasuot siya ng long sleeve na black at black din na slacks, black na sapatos. Men in black,huh.
"Carlos Gabor", pagpakilala niya sa akin I extended my hand at tinanggap niya ito.
"Alexandrea Trias, but I prefered to be called "Alex". I let go of his hand and search for my other kids. Nakita ko silang naka upo sa table ng mga magulang ni Matt. Nabaling ang tingin ko sa aking kaharap ng magsalita ito.
"Are you and Matt an item? I laugh a bit to his question. His straight forward huh.
"No, his my bestfriend". Binigyan niya ako ng nagdududang tingin.
"really, his my bestiest friend. You know what hindi lang ikaw ang nagtanong sa akin niyan even his parents sino showbiz kaming dalawa".
When I look at him nanlalaki ang kanyang mga mata habang nakatingin sa akin and his index finger is pointing at me. Tinaasan ko siya ng kilay.
"What you dont believe me? Too bad" I said in a resign tone with a grin. Mukha siyang natauhan ng humalukipkip ako sa aking upuan.
"No, not that" he said and shock is still evident on his face. " Nagtatagalog ka". Hindi ko alam kung ano ang magiging reaksyon ko, matatawa ba ako o ano dahil talagang nagulat siya.
"Oo naman, Pilipino ako at dito ako lumaki. Ikaw taga saan ka ba?"
"Sa Pelaez". No wonder englisero napaghahalatang mayaman.
Ang lugar ng Pelaez dito sa Boras ay kilala bilang pugad ng mga mayayaman.
"Ikaw saan ka dito?" Mahinahon niyang tanong."Santa Barbara, sa pinakamataas na bundok dito" turo ko sa isang mataas na bundok na hindi na kita dahil sa kadiliman ng gabi pero may mangilan-ngilang ilaw naman ang nakikita. So umabot na pala ang elektrisidad doon. Dati ay wala, tanging lamparilya lamang na de gas ang gamit. What a good improvement, ang naisip ko.
"Hindi talaga ako makapaniwala na taga dito ka" puna niya sa akin. Nagmamasid ako sa aking paligid at tinitingnan ang bawat mesa na naroon. Nakita ko si Matt na parang may hinahanap. Lumingon ako sa katapat ko dahil sa kanyang sinabi.
"You look foreign to me, really. Sobrang puti mo at lahat ng features mo doesnt seem filipino to me, at all." exaggerated ang pagkabuka ng kanyang bibig habang sinasabi ang kanyang huling linya while his eyes are in awe.
"Well, my dad is foreign", I inform him.
"So that explains". Tumango ako sa kanya bilang pagsang ayon.
A loud applause was given to my son by the visitors as he finish playing the song. Marami ang humanga sa kanya at nagsasabi ng papuri, pero walang naging reaksyon ang mukha ng anak ko ng tingalain ko ito at bumaba lang ng stage na parang walang nangyari. So typical of him, snob and arrogant youngman.
Si tita Stella ang hindi magkamayaw sa kagalakan para sa mga naririnig na positibong komento ng mga bisita para sa anak ko. Binibida din niya ang kagalingan sa pag-awit ng aking mga babaeng anak.
Ipinakilala kasi niya ang mga ito bilang kanyang mga apo. Bakit hindi, eh halos tumira na siya kasama namin noon sa Ibiza para lamang masubaybayan niya ako sa aking ipinagbubuntis. Siya ang naging nanay ko while I was grieving and in pain. Mabait at mapagbigay si Doña Estella, no wonder nakuha niya ang loob ng mga anak ko si mula't sapul.
Tinawag ako ni Matt nang malingunan niya ako dito sa may sulok upang umupo sa lamesa ng kanyang mga magulang kung saan nandoon na ang aking mga anak. Tumayo ako at nag paalam kay Carlos and hoping him to enjoy the rest of the party.
The dinner is slowly been served when a bunch of guys enter the gate na naging sanhi ng kumosyon sa mga nakaupong mga bisita.
"Andyan na sila Gob!" Rinig kung sigaw ng isang lalaki sa malayo. May mga tumili rin na mga kababaihan.
"Shit ang gwapo talaga ni gob!"
"Okay lang late siya total wala naman siyang kasamang date, ehh" mga bulong-bulongan sa gilid ko.
"Ang ingay!" reklamo ng anak kong si Hannah sa gilid. She rolled her eyes at no one and started eating, ganun na rin ang ginawa ko dahil ang mga walang pakialam kong mga anak ay kumakain na ni hindi sinulyapan ang mga naghihiyawan. Malamang gutom na ang mga ito,eh ako nga na nakaupo lang ay ginugutom na sila pa kaya na halos ubusin ang playlist sa kakakanta.
"Mabinta talaga itong si gobernor sa mga kababaihan, malalaman mo talaga na andyan siya sa paligid dahil marami ang tumitili." Dinig ko ang komento ni Tita Estella sa unahan.
"Ilang taon na bayan si gob at hindi pa nag-aasawa?" tanong ng kausap niya, hindi na nasagot ni tita Estella ang tanong dahil may lalaki nang lumapit sa kanya at bumati.
"Happy anniversary tita and sorry I'm late" paumanhin nito kay tita. "Galing ako sa kabilang bayan at may meeting kami na doon ginaganap". Kinabahan ako ng marinig ko ang baritinong boses nito. Mukhang familiar, ganun pa man hindi ako nag angat ng mukha at nagpatuloy sa pagkain. Siniko ako ni Matt na siyang katabi ko sa kaliwa.
"What?" Iritado kung tanong dahil nagulat ako sa kanyang ginawa. He just look at me with an unreadable expression, ngumiwi siya sa akin.
Sinabayan ko siya ng tingin ng bigla siyang tumayo at makipag kamay at yakapan sa lalaking nakatayo sa kanyang gilid. "Bestfriend" I heard Matt say and I froze in my seat.Shit.
I glance at my kids whose oblivious to their surroundings. I tried to compose myself and be confident. Pinagpawisan na ako ng malamig. Bakit siya nandito, ang aga naman naming magkita. Hindi pa nga ako naka isang araw dito, kung minamalas ka nga naman uh!
Sabagay bestfriend niya si Matt at ninang pa niya si tita so malamang invited siya.
Ba't di ko naisip yun?
Sana pala nag tulog-tulogan ako sa kwarto kanina.
BINABASA MO ANG
My Beautiful Heartbreak
RomanceIt took me thirteen years to heal the wounds in my heart and yet it takes you a second to make it bleed again. Anong gagawin ko para matigil ito? Runnaway,....again?