My Beautiful Heartbreak

Twelve

Guilt

My day is boring. Malapit na namang gumabi at andito parin ako sa loob ng ancestral house ng mga Sandoval. Oo, ancestral house nila nalaman ko ito ng mabistahan ko ng mabuti ang mga kagamitan sa sala. There hung a big portrait of the late Don Ignacio Sandoval and its late wife Doña Rossela Sandoval with its sophisticated look. Renz great grandparents.

Hindi ko maitatanggi na lahi sila ng mga magagandang lalaki dahil kahit sa picture palang ay kita ko ang kakisigan na taglay ng Don na namana ni Renz hindi lang sa kanya kundi pati ang mga kapatid niya.

They were all aristocrat. Ang banyagang dugo nila ang napapalitaw sa kanilang aura natalagang nakakabighaning tingnan. Makakapal na kilay, matangos na ilong bilugang mga mata at malalim.

But I shouldn't dwell on that, kailangan kong makaalis dito at makita ang mga anak ko. Dahil kung lalagpas kami ng isa pang linggo ay malamang magiging wanted na kami and worst deportation ang kahahantungan namin. Hindi magandang record.

But the thing is buong araw ko ding hindi nakita si Renz tanging ang mga bodyguard lang ang umaaligid-aligid sa labas ng bahay. Na parang sinisiguro na hindi ako makatakas. Wala akong ginawa buong araw kundi ang umupo at tumunganga. Lumabas ng bahay at maglakad-lakad sa ilalim ng lilim ng mga puno. Lumalanghap ng sariwang hangin. Panaka naka din akong kinakausap ng tinatawag nilang nanay dito.

Medyo panatag man ang pakiramdam ko ay hindi nito maitatanggi ang takot na lumulukob dito sa puso ko. Takot na hindi ko mapangalanan.

Pagsapit ng gabi ay ganun parin. Walang Renz na dumating, mag-isa akong kumakain sa hapag. Ang payapang gabi ay lasap talaga. Huni ng mga paggabing hayop ang tanging naririnig at hampas ng alon sa dalampasigan.
Tulad kahapon ay natagpuan ko ang aking sarili sa loob ng isang silid. Silid na aking nagisnan at ngayon maging aking himlayan ulit para sa gabing ito.

Nagising ako sa pakiramdam na may mabigat sa aking dibdib. Bumilis ang pintig ng aking puso dahil sa kaba kahit inaantok pa ako ay binuksan ko ang aking mga mata. Sa dilim ay naaninag ko ang bulto ng isang tao sa aking tabi. Lalaki?!
Kaya pala namimigat ang aking pakiramdam ay dahil sa brasong nakadagan sa aking dibdib at ang kamay nito na nakahawak sa aking leeg. Its hot breath on my side.

In an instant ay binalibag ko ang kanyang kamay fear is eating me. Who could this man be?! One of his bodyguards? I panic lalo na't unti-unti na itong gumalaw na parang na gigising. Nagmadali akong bumangon at tumakbo pinindot ang switch ng ilaw, I even scream. Huh? Nagulat ako ng makilala ko ang taong bumangon sa kama.

Groggy from waking up, disturbed. Renz frown at me as if questioning me 'what's the matter or what my problem is'. He seems cool thou. Na para bang hindi niya alam talaga kung ano ang problema o dahilan ng pagpapanic ko.

"What's wrong?" Nalaglag ang panga ko sa tanong niya. He even asked me kung anong problema? Sira ulo ba siya? Him beside me in a bed is one hell of a big problem! Tapos kalmado lang siyang nagtatanong na para bang normal sa amin na magkatabi?

"You!...w-why are you here?! Arent you suppose to be somewhere else? I dont like it here at dapat hindi ka tumatabi sa akin. Bastos!" Sigaw ko. Ngumiwi siya sa akin.

Bubuksan ko na sana ang pinto upang lumabas ng pinigilan niya ako. I could feel his heat behind me, his muscular scent on my senses. His warm big hand beat me to the door handle making my hand so small.

The moment his hand touch mine, millions of emotions awakens, thousands of fears resurfacing and hundreds of regrets crying. I drop my hand in an instant for I feared to feel that all over again. Alam kong nakita niya ang takot at gulat sa aking mga mata dahil agad niyang itinaas ang kanyang mga kamay as if to surrender. He even move a bit away from me, understanding.