Gobernador Sandoval
Lumapit si Tita Stella sa akin at inalalayan ako upang tumayo. Hinawakan niya ang aking siko upang igiya paharap sa lalaking ngayon ay katabi na ni Matt na nakatayo. Tita Stella is smiling widely halata sa kinang ng kanyang mga mata ang kasayahan. Lumingon ako sa kanya na may nagtatanong na mata. I frown.
"Come here hija, I'll introduce you to Renz, Matt's childhood bestfriend".
"No, its okay tita. Hayaan mo na natin silang mag kwentuhan or better yet pakainin mo na natin". Pag alinlangan ko. I'm nervous as hell and my hands are sweaty and shaking.
Mukhang napansin ni Matt ang pagtayo namin malapit sa kanila dahilan ng pagkabaling ng kanilang paningin sa amin. At halata ko sa mukha ni Matt ang pag-alala.
Hindi ko alam kung ngiti or ngiwi ang naibigay kong sagot sa naging tingin niya sa akin.Palapit na kami ng nagawa kong ibaling ang aking paningin sa katabi ni Matt. His wearing a stripe black and white polo shirt that emphasizes his built, and a pair of straight cut maong pants and a black rubber shoes. He look so simple, and yet his aura is everywhere.
Agad akong ipinakilala ni tita Stella nang kami kay ganap ng na kalapit. I put on my serious face while my heart is beating so fast. 'Can I walk away and escape this?. Oh, God help me. Earth eat me , now!' I shouted at the back of my mind. Matt stilled in place.
"Renz hijo, meet my son's beautiful friend, Alexandrea". Tita Stella nudge at me dahil wala ang atensyon ko sa kanila. She too glance at were I was looking. My kids.
"Don't worry about them, they can manage", she whispered at me. Of course they can.
"He is our province governor for years now. And he's planning to run again this coming election" tita continued giving me an information about him.
"Alex" I corrected her. Inangat ko ang aking kamay to shake hands with him. I can see the shock on his face pero madali lang niya itong naitago at nagbigay ng blankong tingin. He took my hand and pressed it a little with force as if to say "of course".
"Renz Sebastian Sandoval". Nagtiim bagang siya ng sabihin niya iyon.
His hand is big and warm. Madali ko itong binitawan dahil sa init na nagmumula dito na parang nakakapaso sa balat.
'What was that. Suddenly my heart itch. No, please dont. Heart be still. We already move on'. Siguro dahil lang yon sa di inaasahan naming pagkikita. Thirteen years. Nag react lang si heart dahil masyado siyang na overwhelm.
Yes, yun lang yon.Lumingon ulit ako sa lamesa kung saan nakaupo ang mga anak ko to distract my thoughts, I found them looking at me questionably, like they are disapointed at what I did. I gave them a weak smile, as an assurance that its okay. That I'm okay. Heaven's expression is the only exception thou she's smiling and seems happy at what I did. Pinanlakihan ko siya ng mata that makes her laugh.
The rest of the night was fine. The guest are happily chatting and laughing. It was a good thing na walang alam si tita Stella sa amin. Kami-kami lang ni Matt at ng mga bata ang nakaramdam ng tensyon sa paligid dahil sa kanya. Kami lang ang nakikiramdam sa mga nangyayari sa paligid at panaka naka din kaming nag titinginan, to give each others comfort.
Well, I could sense that someone is observing me. Na sinusundan nito ang aking mga galaw at parang naghihintay ng pagkakataon na makalapit. Iniiwas ko na lang ang paningin ko na mapadako sa kanya, dahil alam ko nakatingin siya sa akin. Nararamdaman ko iyon cause its making me feel uncomfortable.
It was almost midnight ng unti-unti ng magpaalam ang mga bisita. And the last one to bid goodbye is Gob. Sandoval with his bodyguards. I stayed on my seat not creating a sound nor glance at anyone.
"I think I have to go tita and thank you for the dinner, pasensyahan niyo na rin ang regalo ko. Its not that much". He humbly say. Nakita ko sa gilid ng aking mga mata na napasiplat siya sa akin.
"Of course hijo its okay, ang importante ay nakarating ka sayang nga lang at hindi nakadalo ang mommy mo. Is she okay by the way?"
"Yes she's fine now tita. She just need some rest para hindi ma strain ang paa niya." Nag-angat ako na mukha at tumingin sa kinatatayuan nila. I was wondering what happen to her mom. Bumaling siya sa akin gamit ang kanyang mapanuring tingin, tinitigan niya ako. I diverted my eyes to Matt whose walking towards my kids, dahil hindi ko kaya ang intensidad ng kanyang mga mata.
Ang lakas ng loob niyang makipagtitigan. Wala siyang hiya. Kung makatingin parang walang ginawang masama. Hudas. Gwapong hudas. Bwesit! Hindi man lang pumangit sa mga nagdaang taon eh mas matanda pa siya sa akin ng pitong taon. Bumagay pa ang balbas sa kanyang mukha na nagbibigay ng matured look. Ruggedly handsome ika nga. Nakakasura. Shit!
Hindi ko namalayan ang paglapit ng mga anak ko sa akin dahil sa kung anu-anong mga iniisip. Niyakap ako ni Heaven at humikab ito sabay upo sa kandungan ko.
"Nay I'm sleepy".
"Wait lang baby were almost done". I kiss her on her cheek while my left hand is caressing Hanna's hair who sat beside me. Hunter and Hugo is just standing, waiting. Mukhang pagod na rin silang dalawa dahil hindi na maipinta ang mga mukha.
Tulad ng mukha ni Gobernador Sandoval.
Alam kong narinig niya ang tawag sa akin ni Heaven dahil agad nabaling ang kanyang paningin sa amin kahit kausap niya si tita.
Iniisa isa niya ng tingin ang mga anak ko, pero wala akong mabasa na emotion sa kanyang mukha at tanging pangungunot lang ng kilay."Alex, lets go. Pagod na ang mga bata ihatid ko na kayo sa loob". Suddenly Matt said. Pinatayo ko muna si Heaven bago hinarap si Matt at tumango.
Nagpaalam mo na ako kay tita at sa ibang kamag anak nila ng hindi tinitignan si Gob. Sandoval, mukhang nawala na ang balak niyang pag uwi dahil nakatayo lang siya habang naka abang sa amin.Tinapik siya ni Matt sa balikat.
"Sige pare, hatid ko lang sila sa loob, ingat kayo sa pag uwi at sana makasama ka naming mamasayal sa Lusno sa mga darating na araw." Parang doon lang siya natauhan at nag kamot na lamang ng batok. Nakita ko ang pag alinlangan sa kanyang mga mata habang paalis kami.Bago kami tuluyang makapasok sa mansyon lumingon akong muli sa kanyang kinatatayuan only to meet his warm gentle deep set of eyes looking at me with longing.
Nag bawi agad ako ng tingin.Longing. Totoo ba iyong nakita ko or dahil lang iyon sa mga munting ilaw na nakasabit sa ibabaw bilang palamuti?....
Tulog na ang mga bata, pero ako heto pa at gising na gising. Marami ang mga pumapasok sa isip ko na mga ideya kung paano umiwas sa kanya ngayong nag kita na kaming muli. Sana lang ay hindi niya malaman ang tungkol sa ama ng mga bata, dahil pag nangyari iyon tiyak kong mahihirapan na kaming makaalis ng bansa. Two weeks. Ang daming pweding mangyari. Gusto kung batukan si Matt sa kagaguhan niya. Nagawa pang mang imbita. Humanda talaga sa akin iyon bukas.
Pumikit na lang ako.Bahala na.
BINABASA MO ANG
My Beautiful Heartbreak
RomansaIt took me thirteen years to heal the wounds in my heart and yet it takes you a second to make it bleed again. Anong gagawin ko para matigil ito? Runnaway,....again?