I'm A Warrior (dutch)

Proloog

Hierboven outfit van Jules
Daar sta ik dan, voor mijn oude huis. Er is zo veel veranderd toen ik voor het laatst dit huis uitstapte. Ik pak mijn koffers en neem ze mee de trap op. Het waren maar 2 grote koffers met kleren, schoenen en andere dingen die ik echt nodig had. Ik heb niet zoveel kleren en schoenen. Toen ik mijn oude kamer in liep voelde het zo vertrouwd, maar ook weer zo anders. Het meisje dat hier opgroeide had een heel ander leventje dan ik heb. Als ik uit mijn grote raam die op onze tuin uitkijkt kijk krijg ik spontane flashbacks.

Flashback
'Jules kom eens naar beneden!' Roept mijn moeder. Ohoh dat klinkt niet goed. Ik heb toch niks verkeerds gedaan de laatste dagen? Nee, school gaat prima, mijn cijfers zijn oke, ik heb geen ruzies gehad met mensen, ik kan letterlijk niks bedenken waarom mijn moeder zo klonk. 'Ik kom eraan mam!' Roep ik terug.

Als ik beneden kom zitten mijn ouders aan de eettafel, ze kijken beiden erg bezorgd. Ik blijf staan en kijk ze vragend aan. 'Kom even zitten Juul' zegt mijn vader op een ernstige toon'' oke nu begin ik ongerust te worden. 'Waarom kijken jullie alsof  er iemand dood is?' Ze kijken me geschrokken aan. Shit.  'Wacht is dat zo want ik bedoelde het echt niet als grap' zeg ik er nog snel achteraan. 'Nee liefje niemand is dood het is alleen zo dat-' mijn moeder breekt haar zin af en kijkt mijn vader aan, alsof hij haar moet helpen de woorden te kiezen. 'Het is zo dat we gaan verhuizen' zegt hij met een diepe zucht. 'Oke waarheen?' Vraag ik dan, ik vind verhuizen niet zo heel erg, ik bedoel misschien is het wel nog gewoon in ons dorp alleen dan naar een ander huis? 'We gaan naar een van de uiterste punten van het land naar wat uhm familie' het woord familie zegt mijn moeder erg moeilijk.

'WE GAAN NAAR WAAR?!' Ik schreeuw nu dan wel hard maar dat maakt me niet uit. 'Het is het beste schat echt waar' zegt mijn vader. Ik kijk ze allebei nog even aan en loop dan stampend naar mijn kamer, ik weet niet of ik boos moet zijn of in huilen moet uit barstte.
Einde flashback

Wat was ik toen onschuldig en lief. Mijn kamer is al ingericht, mijn ouders zeiden dat er een architect was geweest voor het hele huis. Ik vind dat mijn kamer er prima uitziet. Er staat een tweepersoons bed in met nachtkastjes ernaast, er is een grote ingebouwde kast en er staat een bureau. Alles is zo'n beetje wit en met kleine dingen die heel zacht roze zijn.

Ik doe al mijn kleren en schoenen in mijn kledingkast. Dan hoor ik de bel gaan. Mijn moeder doet open en ik hoor haar nog net dankjewel zeggen, het is vast een postbezorger. 'Liefje je boeken voor school zijn aangekomen' roept ze naar me. 'Oke, kom eraan!' Roep ik terug. Als ik beneden kom staat er een middelgrote doos. De doos zit niet helemaal vol. Alleen de boeken die ik dit jaar echt nodig heb zitten erin. 'Ik ga ze meteen kaften heb ik dat ook weer gedaan' zeg ik nog tegen mijn moeder. 'Is goed we gaan over een uurtje eten, we eten met z'n tweeën want je vader moest naar zijn werk' dat gebeurt vaak, maar wat wil je als je vader een hoog aangeschreven dokter is.

Ik ben net klaar met mijn boeken kaften als mijn moeder roept dat het eten klaar is. 'Zin in je eerste schooldag morgen?' Vraagt ze als we beiden aan tafel zitten. 'Een klein beetje, het is wel leuk om Micha weer te zien' zeg ik voordat ik mijn mond vol pasta prop. Micha is al mijn beste vriendin sinds de eerste, ik heb alleen met haar contact gehouden nadat ik ben verhuisd. 'Je moet haar hier ook weer uitnodigen, ik heb haar al zo lang niet meer gezien' zegt mijn moeder. Ik hm alleen even wat want mijn mond zit vol met pasta.

Na het eten help ik Ma nog even met afwassen en afruimen van de tafel en ga dan naar mijn kamer. Ik kleed me om in mijn pyama, een veel te lang shirt dat ik heb gekocht op de mannen afdeling, daarna poets ik mijn tanden. Ik pak mijn Ipad en scroll een beetje door Youtube. Na 2 uur, wat leek op 5 minuten, besluit ik om toch te gaan slapen. Morgen word het een drukke dag. Met die gedachte val ik in een diepe slaap.