I'm A Warrior (dutch)

Hoofdstuk 18 || Kerst 1

Ik word wakker met de geur van pannenkoeken in mijn neus. Eigenlijk wil ik niet naar beneden, ik wil eeuwig in dit bed blijven liggen. Ik blijf gewoon liggen totdat het mogelijk is om de tijd terug te draaien. Maar wanneer mijn maag begint te rommelen is stap ik toch uit bed. Ik doe snel een paar sokken aan en loop naar beneden. Op de gang word ik nog opzij geduwd door Ace. 'Gast kijk uit!' Roep ik hem nog na. 'Sorry, maar Lisea maakt pannenkoeken!' En hij rent weer verder. 'Wat is dit voor herrie?' Mike komt uit de kamer tegenover me. Zijn haar zit nog door elkaar en hij heeft een hese stem. 'Ehh niks, ik ging net naar beneden' hij kijkt meteen op met glinsterende ogen. 'Kom, mijn ouders zijn weer thuis' 'ik stel je aan ze voor' hij pakt mijn hand en rent naar beneden.

'Het ruikt lekker mam' we zijn net in de keuken. Ace zit al zijn mond vol te proppen met koekjes. 'Hey lieverd' 'Ace stop met snoepen we gaan straks ontbijten' en ze geeft Ace een tik op zijn vingers, hij stopt meteen met eten en loopt een beetje mokkend de keuken uit. 'Oh hallo, ik ben Lisea' ik wilde haar hand schudde maar ze trok me meteen in een knuffel. 'Ik ben Jules' grinnik ik. 'Ga maar alvast naar de eetkamer, dat is achter die deur' 'wil je deze borden dan ook meenemen liefje?' Ze duwt me een paar witte borden in mijn hand. Als ik net in de eetkamer sta hoor ik gepraat uit de keuken komen. En ik zal niet mijn nieuwsgierige zelf zijn als ik was doorgelopen. 'Is dat je vriendin?' Hoor ik Lisea zeggen. Haha nee mocht ie willen. 'Nee mam, ze is gewoon een goede vriendin' zucht Mike. 'Je hebt nog wel een date nodig voor het Kerstbal, en je grootouders vragen zich ook af wanneer je een keer iemand meeneemt' zegt Lisea. 'Ik ben toch met Ace, Will en Claudia' Mike begint een beetje geïrriteerd te raken. 'Ja maar nooit een meisje, ja Claudia is een meisje maar dat is je zus, een speciaal meisje' ik hoor voetstappen richting de deur komen. Ik doe alvast of ik echt bezig was met de borden. 'Weetje wat ik heb geen zin in dit gesprek' de deur vliegt open en Mike stormt eruit. 'Wat kijk jij nou' snauwt hij. 'Sorry dat ik ogen heb Grumpy' snauw ik terug. 'Sorry ik bedoelde het niet zo' zegt hij. 'Ja vast' ik kijk hem boos aan.

''Goedemorgen' er komt een man van middelbare leeftijd binnen. Hij lijkt heel erg op Mike, alleen de man heeft al grijs haar. 'Goedemorgen vader' zegt Mike. Zijn vader knikt naar hem en kijkt mij recht aan. 'En wie is dit?' Voordat Mike iets kan zeggen 'ik ben Jules' glimlach ik en schud zijn hand. 'Mark, aangenaam kennis te maken' ik glimlach. 'Nou laten we nu maar gaan ontbijten' 'Mike roep je broers en zussen' Mike rolt zijn ogen en rent de trap op. Ace, Will en Claudia zijn toch niet zijn familie? Niet zijn familie bij bloed dan. Iedereen komt weer naar beneden lopen, Claudia wijst dat ik naast haar moet komen zitten. Iedereen zit al als er nog een jongen binnenkomt, ik schat hem zo'n 16 jaar. 'Ah iemand was toch nog van plan om op te komen dagen' zegt Mark streng. De jongen rolt zijn ogen. Hij kijkt de eetkamer rond en ziet mij dan, er vormt een grijns op zijn gezicht. O jeetje, dit is net de mini versie van Mike. Aangezien er niemand naast mij zit, komt hij naast me zitten. Mike kijkt me even aan, maar richt zich dan op Ace.

'Ik heb jou hier nog niet eerder gezien' zegt de jongen. Ik knik, terwijl ik net een stuk pannenkoek in mijn mond stop. 'Dus wie ben je?' 'Weer 1 van die meisjes van Mike?' En toen verslikte ik me in mijn pannenkoek. 'Ik ben Jules' 'en nee ik ben niet 1 van de meisjes van Mike' 'en wie ben jij?' ik tover een nep glimlach op mijn gezicht. 'Lucas, Mike's broer' 'Maar dat betekend dat je single bent' ik kijk hem met opgetrokken wenkbrauwen aan. Voordat ik nog wat kan zeggen word er wat aan me gevraagd. 'Dus Jules, wat ga jij doen met kerst?' Lisea kijkt me vriendelijk aan. 'Ehm geen idee, ik heb geen contact meer met familie' het feit dat ik deze kerst alleen zal zijn maakt me verdrietig. Eerst was ik van plan om samen met Micha wat te gaan doen, maar dat wordt het niet meer. 'Zou ik mogen vragen wie je familie is?' Zegt Mark. 'Jeanine en Robert Zwart' ik krijg een zwakke glimlach op mijn gezicht als ik aan hun denk. 'Ah Jeanine en Robert, we hebben bij ze op school gezeten' 'nooit gesnapt waarom ze voor het normale leven hebben gekozen' mompelt Mark. 'Maar we hadden het over kerst' 'wij organiseren ieder jaar een reusachtig feest' en we nodigen jou ook uit' zegt Lisea blij. Iedereen knikt instemmend.