I'm A Warrior (dutch)

Hoofdstuk 22

Wanneer ik wakker word ligt Mike niet meer naast me. Het enige wat er ligt is een briefje op het nachtkastje.

Ik moest eerder beginnen op school
Xoxo

Dat verklaart. Als ik op mijn klok kijk zie ik dat het al 8:20 is. Wacht, 8:20?! Shit shit shit, ik ga nog eens te laat komen op mijn eerste dag. Ik ren de gang op naar mijn kamer toe. Sneller dan ik ooit heb gedaan doe ik mijn ochtendroutine. Maar nu komt het grootste probleem, een outfit uitzoeken. Zal ik gaan voor het zwarte shirtje? Of is dat te gothic? Ik kies voor een witte trui en een zwarte broek met scheuren en mijn witte nikes. (Outfit bovenaan). Ik wil net naar beneden rennen, als ik nog net aan mijn schooltas denk. Nadat ik die heb gepakt ren ik naar beneden.

Aan het keukeneiland zit Claudia rustig haar broodje te eten. 'Ah daar ben je' zegt ze. Als ik rondkijk zie ik niemand. 'Ze zijn allemaal al weg, wij zijn de enige die vandaag het tweede beginnen' en ze neemt nog een hap van haar brood. Ik knik en maak voor mezelf ook ontbijt klaar. 'Dus moet ik nog wat weten?' Vraag ik. Ze haalt haar schouders op 'Alleen dat iedereen op deze school hetzelfde is als ons' zegt ze onverschillig. Daar kijk ik wel van op, ik heb nog nooit zoveel van ons bij elkaar gezien. 'Hier is je rooster, die werd vanochtend doorgestuurd' ze geeft me een papier aan. Ik zie de normale klassen staan, alleen gym is veranderd in "keuze klas". 'Clau, wat is deze keuze dinges' vraag ik. 'Je kan je specialiteit kiezen, voor mij is dat computers maar voor jou is dat vechten ofzo' zegt ze. We staan daarna beiden op en lopen naar de garage. Had ik al gezegd dat deze mensen iets van 6 auto's hebben? En wat is het leuk om te kiezen.

Op school aangekomen zegt Claudia me nog even gedag en vraagt of ik mee wil lopen naar haar vriendengroep, ik heb het aanbod afgeslagen. Ze gaf me nog een knuffel en rende toen naar een groepje mensen. En nu sta ik dan alleen op een onbekend schoolplein. De rest is nergens te bekennen. Ik loop naar binnen, dan maar opzoek naar mijn kluisje. Terwijl ik aan het zoeken ben bots ik tegen iemand op. 'Oh sorry' hoor ik een zachte stem zeggen. Ze heeft zwart haar en donker blauwe ogen. Ze is van best klein formaat, zo'n kop kleiner dan ik ben. 'Euhh geeft niet hoor' zeg ik. 'Ik heb je hier nog nooit gezien, ben je nieuw?' Vraagt ze, en draait haar hoofd iets opzij. 'Ja ik ben nieuw, en een beetje de weg kwijt' grinnik ik. Ze moet zacht lachen 'waar moet je heen?' 'Kluisje 224' zeg ik. We lopen door een gang heen 'dus hoe heet je' vraag ik na een tijde stilte. 'Alyxa' zegt ze. 'Jules' glimlach ik. Ze kijkt me met openmond aan. 'Jij was het meisje dat meekwam met de De Winters'. Ik knik. De rest van de weg hebben we een beetje gepraat, ik weet nu dat ze in dit dorp woont en dat ze een beetje een nerd is. We zijn nog druk in gesprek als de bel gaat. 'Welke les heb je?' Vraagt ze. Ik kijk op mijn blaadje 'Biologie' 'Mooi want dat heb ik ook' grinnikt ze.

Alyxa ging meteen op haar plek zitten, ik daarentegen werd tegengehouden door de leeraar. 'Iedereen stil alsjeblieft' zegt de leeraar. Ik kijk de klas rond, Alyxa zit achterin de klas me glimlachend aan te kijken. Aan de andere kant van de klas zit een groepje jongens, die wel heel veel lol hebben. Ze zijn met z'n vieren, allemaal hebben ze een arrogante uitstraling. 'Klas, dit is de nieuwe leerlinge' 'zou je jezelf even willen voorstellen?' Ik knik. 'Ik ben Jules, 17 jaar' zeg ik kort, ze hoeven niet mijn hele levensverhaal te weten. 'Iemand nog vragen?' De leerlaar kijkt de klas rond. Een van de jongens steekt zijn hand op. 'Ben je single?' Vraagt hij. De rest van zijn groep moet er om lachen. 'Eigenlijk niet nee' zeg ik met een grijns. Ze stoppen meteen met lachen.

De les ging voor de rest prima, de lessen hier zijn wat lastiger. We hebben nu pauze, ik loop met Alyxa de aula in. Het is hier vol, mijn oog word meteen getrokken naar een groep die in het midden om een grote tafel zit. 'Kom juul we zoeken een tafeltje' zegt Alyxa. We gaan zitten aan een tafeltje in de hoek. 'Wie zijn dat' vraag ik. 'Dat is het "populaire groepje" ze zijn het rijkst hier in het dorp, en misschien ook wel daarbuiten' ze kijkt een beetje dromerig in hun richting. 'Ben je bevriend met ze?' Ik kijk haar aan. Ze begint te lachen 'Ik? Nee joh, ik ben maar een gewoon iemand' 'niemand van hun ziet me staan' het laatste mompelt ze. Als ik nog een keer hun kant op kijk zie ik Mike, Ace en Will erbij zitten. Ik wil net naar ze toe lopen als er een meisje met blond haar, te veel make up en een shirt dat wel erg ver is uitgesneden naar hem toe loopt. Ze gaat gelijk op zijn schoot zitten, hij duwt haar eraf en ze kijkt hem verbaasd aan. Volgens mij kom je deze bimbo's overal tegen, dacht ik van die chicks thuis af te zijn heb je ze hier nog steeds. Ik sta meteen op en loop met stevige passen naar de twee toe.

'Mike babey, wat is er?' 'Ik heb je hier gemist hoor' zegt ze met een mierzoete stem. 'Rot op Natasha' zegt Mike nors. 'Oh kom op' 'Had je het niet leuk laatst?' Zegt ze nu een beetje geririteerd. 'Hij zei rot op' zeg ik met een grijns op mijn gezicht. 'En wie ben jij dan wel?' Zegt ze terwijl ze haar haar naar achter gooit. 'Zijn vriendin' glimlach ik. Ik kijk even naar Mike, die van oor tot oor aan het grijnzen is. De hele aula raakt stil en kijkt ons aan. Natasha begint te lachen, ze klinkt als een kat die dood gaat. 'Met jou? Wie wil er nou met zo'n stuk onkruid' schatert ze. Dan zie ik Mike zijn gezicht vertrekken, hij staat meteen op en komt naast me staan en pakt mijn hand. 'Oprotten, zoek een jongen die wanhopig genoeg is' zegt hij. Hij geeft een klein kneepje in mijn hand. 'Dus zoals ik al zei, rot op' ze kijkt ons nog steeds boos aan, zwaait haar haar naar achter en loopt heupwiegend weg, wat er heel apart uitziet. Mike trekt me in een knuffel 'wij moeten praten' fluister ik. Ik voel hem meteen verstrakken en slikken. Hij heeft heel wat uit te leggen.