I'm A Warrior (dutch)

Hoofdstuk 7

'Sorry dat ik jullie moet storen maar het is bijna 2 uur' hoor ik Will zeggen. Ik raak uit mijn trance en zie pas waar ik mee bezig ben, ik had hem bijna gezoend! Mike loopt meteen naar buiten. 'Waarom moeten we zo vroeg weg?' Giechel ik. Will en Claudia, die als enige nog nuchter zijn, slepen een half slapende Ace mee. 'Vanavond om precies 2 uur is de Zwarte Maan' 'ken je dat?' Vraagt Will. Ik knik een beetje angstig.

De nacht dat er een Zwarte Maan is, is de moeilijkste nacht van het jaar voor Warriors. Over het algemeen heb ik er nog niet echt last van, alleen mijn eerste keer was pijnlijk. Ik had nog maar net mijn tatoes, het zou die avond Zwarte Maan worden. Ik heb nog nooit zulke helse pijn gevoeld. Het was alsof er door al mijn bloedvaten een soort zuur stroomde waardoor ik vanbinnen verbrandde. Ik ril als ik eraan terug denk. In principe heb je er op je 17de nog geen last van, behalve als je niet bent geboren als Warrior. Op je 18de kan je specialen krachten krijgen, niet iedereen krijgt het. En na je achttiende heb je er niet meer zoveel last van, je zintuigen slaan dan alleen op hol.

Maar het feit dat we dus nu weg moeten betekent dus dat we of iemand hebben die achttien is of dat iemand een niet zuivere Warrior is.

Er zijn 2 manieren om Warrior te worden. Je kan geboren worden als Warrior, wat bijna altijd het geval is. Maar als je niet zo geboren bent ben je een on-zuivere Warrior, on-zuivere Warriors hebben het bloed moeten drinken van een wel zuivere Warrior. Niet iedereen overleefd dit, er is een grote kans dat het bloed je organen weg brandt. Met een Zwarte Maan doet het voor deze mensen altijd extreem veel pijn.

Ik word uit mijn gedachten getrokken door een Claudia die opeens begint te schreeuwen. Ik zit samen met haar en slapende Ace op de achterbank. 'Clau wat is er?vraag ik terwijl ik mijn arm om haar heen leg. 'Het doet zoveel pijn' gilt ze uit. Ik kijk een beetje paniekerig naar Will die achter het stuur zit. Blijkbaar voelde hij me staren 'Ze is niet zuiver' zegt hij met zijn blik nog steeds strak op de weg gericht. Ik kijk terug naar Claudia bij wie de tranen over haar wangen rollen.

We zijn net thuis aangekomen, Claudia kreeg wat verdovingsmiddel en ging meteen plat. De slapende Claudia en Ace heb ik met Will in hun bedden gelegd. We zitten nu in de woonkamer, die best wel groot is. Ik zweer het, volgens mij is alles in dit huis groot!

'Waar is Mike?' Vraag ik, toen we uit de auto stapte verdween hij meteen het huis in. 'Geen idee, hij doet nogal raar de laatste tijd' antwoord Will. 'Ga maar naar hem toe, ik denk dat hij je aanwezigheid fijn vind' hij glimlacht naar me. 'Maar ik weet niet eens waar hij is' zeg ik. 'ja dat weet je wel, ik ga slapen' 'truste' en hij loopt weg. 'Truste' zeg ik nog zacht. Waar de heck vind ik Mike?

Ik ben ondertussen weer nuchter geworden, wij worden moeilijk dronken maar als we het zijn is het ook weer snel weg. Ik wandel naar de tuin, ik verwacht niet dat hij in het huis zit. Ik kom langs het rozenbankje waar hij niet zit. Ik loop verder, ik ben nog niet verder geweest in de tuin dan dat bankje. Opeens staat er een groot zwart hek voor me, er zit een gat in waar net iemand doorheen kan. Ik klim door het gat en loop het bos in.

Het is extreem donker in het bos. Ik loop op een soort paadje, om me heen staan grote bomen. In de verte zie ik vuur branden, maar het ziet er niet uit als een kampvuurtje. Als ik een schreeuw hoor ren ik richting het vuur. Ik kom aan bij een klein meertje, op het gras brand allemaal vuur en in het midden staat Mike met zijn met zijn hoofd voorovergebogen.

'Mike?' Ik probeer dichter te komen maar de vlammen worden alleen maar hoger. 'Ga weg Juul het is hier niet veilig voor je' zeg hij fluisterend. 'Nee Mike, ik wil je helpen je verbrand nog!' Ik loop nog een stukje dichterbij. Nu staan de vlammen echt heel hoog, maar het gekke is dat er geen rook is. Dan draait hij zich om, zijn ogen zijn rood, vuur rood. 'Jules ik wil deze gave niet, het zal alleen maar slecht doen' ik zie een traan over zijn wang lopen die hij snel wegveegt. 'Mike laat me bij je' 'alsjeblieft' opeens zakt al het vuur en zakt Mike ook in elkaar. Snel ren ik naar hem toen en knuffel ik hem. Zo zitten we een tijdje, elkaar knuffelend en niks zeggend. Dan staat hij op. 'Niks tegen de andere zeggen, ik wil ze veilig houden voor de Hogere' hij kijkt me strak aan, van de radeloze jongen van net is niks meer te zien. Ik knik en we lopen in stilte terug naar het huis.

Onderweg terug denk ik wat de Hogere met hem zouden doen als ze hierachter kwamen. De Hogere hebben ook wel de naam Meesters, ze zijn een soort van de leiders van de Warriors. Ze laten zich bijna nooit zien, wij zien ze alleen als je een gave krijgt. Meestal krijg je je gave pas als je 18 wordt en op de universiteit zit. Als je hem eerder krijgt moet je naar de Hogere, niemand weet wat er dan met je gebeurt. Ik wil niet dat Mike wegggaat, nog niet.

Sorry sorry sorry voor het korte stukje en dat ik niet uploade, school is gewoon niet meer te doen🙄😥❤️