I'm A Warrior (dutch)

Hoofdstuk 12

Ik ben kapot, letterlijk. Mike heeft ons rondjes laten lopen en kracht training laten doen totdat we erbij neervielen. En dan mochten we nog geen eens vechten. Of hij zelf ook meedeed? Zeker wel, alleen bij hem leek het amper moeite te kosten. Ik plof op mijn bed neer en pak mijn pyjama, ik heb niet meer dat shirt van Mike maar nu een pyjama die ik samen met Claudia heb gekocht. 'We gaan eten!' Toept Ace vanaf beneden. Ik ren naar beneden en krijg meteen de lekkere geur van pizza in mijn neus. Als ik de keuken in loop staan er op het aanrecht 5 pizza's klaar. 'YAAAS PIZZAAAA' roep ik en ren op de pizza af. Als ik om me heen kijk zie ik de rest keihard lachen. 'Je bent echt een vreetzak' lacht Ace. Ik kijk hem nep boos aan. 'Morgen word het wel weer al deze calorieën eraf trainen, en voor jou al helemaal' zegt Mike en knikt naar mij. Iedereen is meteen stil, de spanning is nu om te snijden. Ik zucht. 'Ik eet mijn pizza op mijn kamer op' zeg ik boos en loop met de pizzadoos in mijn hand naar boven.

Ik ben al op de helft van mijn pizza als er op de deur wordt geklopt. 'Binnen' Ace staat een beetje ongemakkelijk bij de deur. 'Je mag wel in mijn kamer komen hoor' grinnik ik. 'Is iedereen al klaar met eten?' Vraag ik. Hij knikt. 'Is er iets? Je bent zo stil' hij zucht en kijkt me dan aan. 'Je moet niet zo boos worden op Mike' zegt hij. Ik kijk hem ongelovig aan. 'Ik moet niet zo boos tegen hem doen?! Hij noemde me dik!' Zeg ik boos. 'En trouwens er zit geen grammetje vet hier, het is allemaal spier' zeg ik terwijl ik me shirt een stuk omhoog trek. Ik zie Ace zijn ogen groot worden. 'Doe nou niet alsof je me nog nooit half naakt hebt gezien want dat heb je wel' grinnik ik.

Flashback
Als ik klaar ben met douchen kom ik met mijn haar in een knot en mijn ondergoed aan de kamer binnen. Waar Ace staat. 'Ace?! Rot voordat ik je hersenpan insla!' Roep ik terwijl ik iets zoek om me te bedekken. Claudia is in geen velden of wegen te bekennen, lekker dan. Zijn ogen glijden over mijn lichaam. 'Mike heeft geluk met jou' grijnst hij. Ik gooi een kussen naar hem. Lachend loopt hij de kamer uit.
Einde flashback

'Hij probeert gewoon ons gewoon zo goed mogelijk voor te bereiden' zegt hij. 'We hebben vandaag keihard getraind, dan verdienen we ook wel een beloning' ik kruis mijn armen. 'Je vond het nu al zwaar? Wacht dan maar tot morgen' lacht hij en loopt mijn kamer uit.

Dat was het meest vage gesprek ooit. Ik eet mijn pizza verder op en loop dan mijn kamer uit en wandel naar beneden. Als ik beneden kom staan Will, Ace en Claudia met hun jas aan. 'Waar gaan jullie heen, het is al 8 uur' vraag ik. Ze kijken allemaal een beetje ongemakkelijk. 'We moeten even ergens heen' zegt Will. 'En waar gaan jullie heen?' Vraag ik door, ik haat het als er iets voor me wordt achter gehouden. 'Daar kom je nog wel achter' Ace knipoogt naar me en ze lopen snel de woonkamer uit. Ik kijk ze een beetje verbaasd na. 'Zijn ze nu al weg?' Mike komt de woonkamer binnen en leunt tegen de muur aan. 'Ja, weet jij waar ze heen gaan?' Vraag ik. Hij mompelt iets.  'We gaan ergens heen' hij drukt zich van de muur af en loopt de kamer uit. Ik kijk hem vragend aan. 'Doe wat zwarte kleren aan en zie me hier weer over een half uur' en hij loopt weg.

Ik sta voor mijn kast, zwarte kleren. Bedoelt hij chic zwarte kleren of missie zwarte
kleren, wat bedoelt hij? Ik doe een zwart hemdje, een zwarte broek, mijn zwarte leren jack en zwarte laarsjes aan. (Zie bovenaan) Zo nu ben ik wel klaar voor wat we ook gaan doen.

Wanneer ik benden kom staat Mike al te wachten 'dat duurde lang' grijnst hij. Ik rol met mijn ogen. 'Wat gaan we doen?' Ik keek hem afwachtend aan. 'Volg mij' en hij loopt naar de deur. Eenmaal buiten begint hij te rennen. Ik ren achter hem aan, zo snel als ik kan. Het gevoel van vrijheid komt weer in me op, dit is heerlijk. Zonder het te merken zijn we al in het centrum. Ik zwijg nog steeds, ik ben nog steeds boos op hem. 'Kom' hij springt op een dak. Als ik ook op het dak sta begint hij weer te rennen, van dak naar dak. Ik probeer hem zo goed mogelijk bij te houden, wat geen makkie is. Voordat ik kan vragen waar we heen gaan staat we voor de klokkentoren. 'Je wilde me hier heen brengen?' Vraag ik. Hij grijnst alleen maar en begint dan te klimmen. Ik zucht en begin ook met klimmen.

We staan boven bij de klokkentoren. 'Dus waarom zijn we hier?' Ik kijk hem vragend aan. 'Dit zal de laatste keer zijn dat je deze stad ziet' hij staat met zijn rug naar me toe. 'Hoe bedoel je "de laatste keer" vraag ik verbaasd. 'Na de volle maan gaan we hier weg, en we komen niet meer terug' hij draait zich om en kijkt me aan. Ik sta met tranen in mijn ogen. 'Maar-maar dit is de-de stad waar ik ben opgegroeid' stotter ik. 'Ik kan alles hier toch niet achterlaten!' 'Mijn ouders en mijn vrienden!' Terwijl ik het naar hem schreeuw rollen de tranen over mijn wangen. 'Jules' hij stapt naar mij toe, alleen ik doe steeds een stap naar achter, totdat ik niet meer verder kan. 'Nee niks Jules! Ik ga hier niet weg, ze hebben me hier nodig!' Hij loopt op me af en trekt me in een knuffel, eerst probeer ik nog terug te vechten en hem van me af te duwen maar zijn grip wordt alleen maar sterker. Uiteindelijk stop ik en sta ik huilend in zijn armen.

We staan nu al een tijdje op de klokkentoren. Ik ben net gestopt met huilen en ben nog een beetje aan het na schokken. 'Dus we gaan hier echt weg?' Vraag ik dan en loop naar het randje van de toren. 'Ja, het is hier voor ons niet veilig en voor jouw familie' hij komt naast me staan. 'Dus daar gingen Will, Ace en Claudia heen?' 'Een nieuw huis zoeken?' Hij laat zijn hoofd hangen. 'Soort van, ze gingen naar een Hogere om te vragen voor bescherming voor je familie' zegt hij. Ik ben zo slap dat ik geeneens mijn eigen familie kan beschermen. 'Na de volle maan is het nog maar een even voor kerst' zeg ik. 'Ik wilde de kerst met mijn familie vieren' ik kijk sip naar beneden. 'Je zal ze nog wel eens zien' 'maar het is nu niet veilig' hij pakt mijn kin vast en laat me hem aankijken. 'Het komt wel goed' zegt hij. En zijn gezicht komt steeds dichterbij.