Akraba Evliliği

2. Bölüm

Ve yeni bölüm ile geldim karşınıza. Umarım bu hikayede ve sevilmesi hep devam eder.

İyi Bayramlar!

İyi okumalar!

~~~~~~~~~~~  

"Ne?! ".

"Kainat ses çıkarma. " dedi annem. Aha beni istiyorlar ve sesini çıkarma diyor. Ne kadar mantıklı (!).

"Anne siz manyak mısınız? Ciddi ciddi soruyorum. Küçüklükten beri abi bildiğim kişiyle evlendirmek nedir! " dedim sonlarına doğru sesim yükselirken.

"En doğru karar bu. Siz beşik kertmesisiniz hemde. " dedi.

"Öyle birşey olmadığını buradaki herkes biliyor. Hem abi dedirtiyorsunuz, abi bildiriyorsunuz şimdi ne oluyor? Ne evliliği ya? Ben sevdiğim adamla evleneceğim.'' dedim. Gerçi o da beni sevmiyormuş ya.

''Kim evleneceğin kişi? Getir karşımıza, eğer bize uyan biriyse evlenin. Hadi çağır kızım.'' dedi annem meydan okurcasına. Sevseydi getirmez miydim sanki?

''Şuan öyle biri yok ama...''.

''Yoksa ne diye yarım bırakıyorsun istemeyi.'' dedi annem. Sonra kalktı, kolumdan tuttu ve mutfağa sürükledi. ''Kainat, senin iyiliğini istediğimizi biliyorsun ve Yaman'ı sende tanıyorsun, bende. En iyisi o işte, ne diye fırsatı değerlendirmiyorsun?''.

''Evet tanıyorum çünkü abim. Öz bile olmasa abim anne, ben kendime söz verdim hem. Akrabam ile evlenmem diye, sen demez misin 'Verilen sözünden dönülmez, insan etrafa verdiği güven sarsılır.'' diye.'' annem gözlerini iyice açarak bana baktı.

'Bak Kainat, bu iş ya olacak ya olacak! O kadar. Şimdi baban verdiğinde kayın validen ve kayın babanın elini öpeceksin. Yoksa sana her şeyi yasaklarım. Düğüne kadar evden çıkamazsın hatta odandan. Şimdi doğru salona.'' dedi ve sinirle bakmayı ihmal etmedi. İçeriye doğru girerken annem gülümsemeye başladı tekrardan. Sinirden dolan göz yaşlarımı geri göndermeye çalışıyordum. 

''Evet. Devam edelim.'' dedi oturunca annem.

''Biz istedik kızı, söz sizde.'' dedi Ferit amca.

''Kainat, mutfağa geçelim mi?'' dedi fısıldayarak Mehir.

''Annem kızar Mehir. Babam verdiğini desin, ellerini öpecekmişim. Sonrasında geçeriz.'' dedim. Mehir elimi tuttu ve destek vermek istercesine. Ona bakıp gözüm ıslak buruk bir gülümseme ile baktım.

''Evet Ferit.  Oğlumuzu tanırız, severiz ama bizim kızımızda tek ve ilk. Yaman, kızımıza iyi bakabilecek mi? '' dedi babam.

''Bakar tabi Semih, soru mu?'' dedi Gözde teyze.

''Ya soruyoruz yine de. Kız babası olsan anlarsın. Gerçi annesi de değilsin Gözde ama. Olsun, anlamazsın.''.

''Tamam, tamam devam edelim.'' dedi Gözde teyze.

''Uzun lafın kısası, bende kızımı veriyorum.'' dedi babam. Kafam hala eğikken bir damla düşüverdi gözümden. ''Kızım öp annen ve babanın elini.'' diye ekledi babam. Gözümü hızla silip, Gözde teyze ve Ferit amcanın gittim. Ellerini öptüm, daha sonra kendi babamın elini öptüm ve de annemin. Arkamı dönünce Yaman ile karşı karşıya geldim.

''Kainat hadi, sarıl sözlüne.'' anneme bakıp tekrar Yaman'a döndüm. Kollarımı açıp sarıldım, Yaman saçlarımı okşayınca ağlamamak için kendimi tutuyordum ve farkındaydı. Saçlarım okşanınca rahatladığımı biliyordu çünkü. Biraz daha sarıldıktan sonra kollarımız ayrıldı. Teyzemin elini öptükten sonra Efe'ye sarıldım.