Akraba Evliliği

9. Bölüm

Evet yeni bölüm. Biliyorum gecikti kusura bakmayın. Lanet olası bir ilham gelmezliği işte. Bir de netsizlik... Zordu internetsiz olmak...

Neyse ama yeni bölüm geldi ve saat 03.42.

Bu saatte yazmakla uğraştım, ben işte yani.

Uzun lafın kısası!

İyi Okumalar!

~~~~~~~  

O sözleri söyleyen Poyraz Giray'dı.

İsmini tekrar anınca içimden elektrik akımı geçmişti. Kalbimin poyraz rüzgarları... rüzgarlarıydı. Bitmeliydi. Bitirmeliydim. Yaman'ın omzumda olan kolu, ellerime gitmişti ve sımsıkı tutuyordu. Sanki... Sanki Poyraz'a sarılıp, onu bırakacakmışım gibi.

Bende ellerimi sıkarak güven verdim. Ama tekrar ellerini bırakacakken ellerimi biraz daha sıktı. Ona baktığımda, gözleri gitme diyordu. Gülümsedim ve elimi hızla çektim. Banktan kalkıp Poyraz'a doğru ilerledim.

''Ne istiyorsun?'', yüzümdeki gülümse yoktu ama ciddi ve sinirli bir ifade vardı. Bu halimi ilk defa görüyordu ve son olacağını sanmıyordum.

''Seni.''.

''Poyraz en son sana ne dedim? Beni gerçekten sevince görüşelim dedim. Ne diye karşıma çıkıyorsun?'', ağır ağır gelen kokuyla aramdaki mesafesi daha bi uzaklaştırdım. İçmişti.

''İşte görüştük. Anlasana seni sevdiğimi!'', şaşkın bir şekilde ona bakıyordum.

''Nasıl?''.

''Seni diyorum, seviyorum.''.

''Hayır, hayır, hayır. Sen... yalan söylüyorsun. Hem sen sevemezsin, kızlarla oynayıp sıkılınca terk edersin. Çok içmişsin işte ondandır.''. Reddediyordum tüm benliğimle, sevemezdi. Ondan vazgeçerken sevemezdi. Yapamazdı bunu.

''Sen bana siktir git dediğinden beri, her gün meyhaneye siktirip gidiyorum. Yine gitmiştim. Buraya uğrayayım dedim, ilk buluştuğumuz yer ne de olsa.''. Doğru diyordu, Ayşenur ile gezmeye diyerek buraya gelmiştim buluşmaya.

''Senle ilk buluştuğumuz yer olabilir ama burası benim ilk öpücüğümün alındığı yer. Nişanlım tarafından.'' yandan gülümseyerek sözüme daha bi acı verdirttim.

''O da ben oluyorum.'' diyerek elini belime koydu ve yanıma geldi Yaman.

''Unutamazsın beni 1 haftada, seni biliyorum Kainat.''.

''Unuturum. Beni sevenle olmayı seçtim ben, sevmeyen ile değil.'' diyerek Yaman'a yaslandım. Poyraz güldü ve bana dikti gözlerini.

''Peki ya onu seviyor musun?'', bunu kendinden emin şekilde demişti. Sevmiyorum dememi bekliyordu. Ama yalan da söylemek istemiyordum. Birden gözümün önünden Yaman'ın bana aşkını sunduğu her an geldi. Kendini öptürmeye çalışmaları, bakışları, sarılmaları, küçükken oynadığımız o evcilik. Ve en son beni burada öpüşü. İstemsizce bir gülüş yüzüme dağılırken Yaman'a baktım, cevabımı heyecanla bekliyordu. Hızlı kalp atışlarını buradan hissediyordum. Benim için atan o hızlı kalp atışlarını. Ve işte o an kalbimden o hissiyat geldi.

''Evet, seviyorum.'' dedim gözlerine bakarak. Gerçekliğini anlamış olacak ki Yaman, bana gülümsemeye başladı.

''Yalan söyleme Kainat, sevmediğini biliyorum.'' dedi Poyraz alayla. Ona döndüm ve alayla ben gülümsedim.

''Yalan değil, Yaman'ı seviyorum.'', yüzümdeki ciddiyeti görünce şaşırmasını yüzünden anlayabiliyordum.

''A...ama, sen... beni seviyordun?'' diye kekelemeye başladı.