Akraba Evliliği

4. Bölüm

Romantizm de #377 oldu. En azından şimdi baktığımda.

Ve 1K'yı da geçtik. Ve bunlar siz okurlarım sayesinde oldu. Hepinize teşekkür ederim. Bir klasik, siz olmadan olmazdı. Hepiniz iyi ki varsınız ve sizi seviyorum, çok mu çook!

İthaf etmem gereken 3 değerli insan var, beni asla yarı yolda bırakmayan

ozdmraysnr Sizi bu hikayeye kavuşturan Ayşenur'um.

ilkegoistt Beni asla okurluk konusunda bırakmayan egolum Merve Nur.

Elif_korea Tekrar beni okurlukta bırakmayan uzaylım Elf.

Sizi çok seviyorum, umarım hep beraber oluruz ve ayrılmayız. Bölümü onlar ve siz okurlarıma ithaf ediyorum. 

İyi okumalar!

~~~~~~~  

İlk öpücüğüm, o an ilerde evlendirildiğim adama gitmişti.

Yaman'ın öpüşüne ne karşılık verebiliyor? Ne de karşı koyabiliyordum? Sanki o an bir plastik bebek gibiydim. Hareketsiz ve boş kafalı.

Yaman karşılıksız kalan öpücüğüne son verdi ve bana baktı. Nefes nefese kalmıştı, gülümseme yayıldı yüzüne. Hep bunu bekliyordu belki,  sevdiğini öpmek.

"Karşılıksız aşkın, karşılıksız öpüşmesi. ". Kafamı eğmek ile yetindim. "Kainat, bana uzak olma yine de. Duygularım nasıl olursa olsun."

Kuruyan boğazımı ıslattım. "Kim biliyor?" dedim.

"Efe biliyor küçüklükten beri. Annem yeni öğrendi.", yüzüne bakamıyordum, yanaklarımda sıcaklığı hissediyordum. Elini çeneme koydu ve kendine baktırdı. "Benden utanma, benden uzak durma. Ben senin tanıdığın Yaman'ım, sadece ek olan şey sana aşık olmam. ". Uzun uzun bakarken, gözlerinin içi gülüyordu ve rahatlamışa benziyordu.

"Eve gidelim mi? Biraz üşüdüm. " demekle yetindim. Kafasını salladı, kolunu omzuma attı daha sonra kendine çekti, beni ısıtmak için.

~~~~~

Eve geldiğimizde annem yemekleri hazırlamış, tabakları masaya götürüyordu. Bizi beraber görünce gülümsedi elinde tabaklarla sonra içeriye gidip masaya koydu tabakları. Geri geldi ve başka bir yemekten koymaya başladı.

"Bende sizi arayacaktım, bi an Yaman kaçırdı sandım seni kızım. Yemekler hazır. Hadi hemen hazırlanın gelin. " dedi gülümserken.

Direk odama doğru ilerledim. Yatağa oturdum ve soluklandım. Parktaki anı düşündüm ve yanaklarıma kan hücum etti yine. Kapının aniden açılmasıyla dikkatim oraya kesildi. Mehir gelmişti elbette ki.

"Naber kainat güzeli? Neler konuştunuz bakalım? " dedi alayla. Ciddiyeti bilse olayların. Ona baktım, o alaylı gülümsemesi silindi.  Hemen yanıma oturdu ve bana baktı. "Sen iyi değilsin. Ne oldu? Yaman başkasını hamile mi bırakmış yoksa? ".

Kafamı olumsuz anlamında salladım. Anlatmaya başladım, her ayrıntıya kadar. Mehir'in her cümlemdeki şaşkınlığı yüzüne vuruyordu. O da beklemezdi, abim dediğimin sevenim çıkmasına.

"...sonra öptü beni ama yanaktan değil. Dudaktan. " derken bile yanaklarımda alevler çıkıyordu.

"Yuh diyorum artık dayanamayıp! Ulan ne yaşarmış içinde be Yaman abi. Bizde valla anlamamışız hiç, ne güzel saklamış sevdasını. ".