Why?(Zayn Malik Greek Fanfic)

Chapter 18

Δεν το πιστευω.
Είναι εδώ.
Είναι μπροστά μου.
Τα συναισθήματα μου αυτή την στιγμη είναι ανάμεικτα.
Δεν ξέρω καν πως νιώθω.
Εννοώ χαίρομαι που τον βλέπω.
Αλλά τώρα ξαφνικά με θυμήθηκε;
Υστερα απο 8 μήνες;
Εγώ τι πρέπει να κάνω τώρα;
Μέσα στο club πιθανών οι άνθρωποι που με στήριξαν χωρίς να ξέρουν το λογο πλακωνονται και εγώ δεν μπορώ καν να ανοιγοκλεισω τα ματια μου.
Εκείνος με κοιταει.
Τα ματια του γυαλιζουν.
Δεν ξέρω αν έχει πιει η αν είναι έτοιμος να κλάψει.
Ένιωσα το χέρι του να σκουπιζει τα δάκρυα μου τα οποία δεν είχα καταλάβει καν πως έτρεχαν.
Και τοτε ενιωσα κάτι σαν να με ξύπνησε.
Και το χερι μου προσγειώθηκε στο μάγουλο του.
Το κεφάλι του γύρισε στο πλάι.
Και εκείνη την ωρα ήθελα να τον πάρω αγκαλια,μα δεν θα του το εκανα τόσο ευκολο.
Ζ-Pez μιλά μου σε παρακαλώ.
Και το πρώτο του δάκρυ κύλησε.
Πρωτη φορά τον έβλεπα να κλαίει.
Ρ-Να σου μιλήσω;Να σου πω τι Zayn;Εδώ και 8 γαμημενους μηνες δεν ήξερα καν αν ζεις η πεθανες.Δεν ήξερα αν πηδιεσαι με αλλη.Βασικά ηταν το μονο πράγμα που ήξερα.Ήξερα πως φυσικά και θα πηδιοσουν με αλλη.Και για αυτό ίσως και να εφυγες.Ε;Για αυτό δεν έφυγες Zayn;Επειδή δεν σου εκατσα σωστα;Μα φυσικά ο Zayn Malik δεν κατάφερε να γαμησει μια χαζογκομενιτσα.Και μάλλον πληγωθηκες τόσο πολύ που αποφασισες να έρθεις στο σπίτι μου,με μια καλλονή,την περίοδο που εγώ προσπαθούσα να αναρρωσω απο μια γαμημενη σφαίρα που εφαγα εξαιτίας σου.Λοιπόν τι στο διάολο θες να σου πω και θα στο πω.Διαολε ολους αυτούς τους μήνες αν γυρνούσες θα ήμουν εκεί.
Αφού τελειωσα τον μονολογο μου άρχισα να κλαίω με λυγμούς και να τρεχω.Δεν πήγαινα κάπου συγκεκριμενα απλα ετρεχα.Και ετρεχα.Και ετρεχα.Δεν κοίταξα καν πίσω μου να δω αν ακολουθεί. Χα!Σιγά μην με ακολουθήσει κιόλας.Σταμάτησα σε ενα παρκο.Ηταν αρκετά ήσυχο και σκοτεινό.Θα μου πεις η ωρα ηταν 3:54 πως αλλιως θα μπορούσε να είναι.
Είδα εναν τυπο απο απέναντι να περπατάει.Φαινόταν μαστουρωμενος αλλά και αρκετά νεος.Με πλησίασε μα με τα νευρα που είχα εγώ τώρα δεν με ενοιαξε καν.
Ήρθε και έκατσε δίπλα μου.Τον ένιωθα να με κοιτάει μα δεν εδωσα σημασία.
?-Κοπέλια;
Ρ-Ναι;
?-Μήπως έχεις καμια φου;
Ρ-Φου;Τι εννοεις φου;
?-Φούντα κοπελα μου μαυρο,τσιγαριλικι πως να στο πω;
Ρ-Α.Εμ όχι.
?-Καλά.Λοιπον πως σε λένε;
Ρ-Σοβαρα πιστεύεις πως θα σου πω το όνομα μου;
?-Γιατί όχι;Δεν είμαι κακός..εξαρτημένος είμαι.
Αφού το σκέφτηκα λίγο γυρισα και τον κοίταξα.Διαολε ηταν τόσο όμορφος.Και φαινόταν γυμνασμενος.
Ρ-Perrie.Το όνομα μου είναι...
Ζ-PERRIE.
Άκουσα τον Zayn να φωνάζει μα δεν τον εβλεπα.
Ξαφνικά είδα τον άγνωστο τυπο να πέφτει απο το παγκάκι.
Ρ-Παναγια μου.Είσαι καλά;
Ζ-Perrie μείνε μακρια του.
Ρ-Zayn σήκω φύγε.
Ζ-Πας καλά;Δεν πρόκειται να σε αφήσω εδώ.Με αυτον.Τέλος.Σήκω και πάμε στο αμάξι μου ΤΩΡΑ.
Τόνισε την τελευταία λεξη.
Ρ-Καλως.Αλλά υπο εναν ορο.
Το προσωπο του φωτίστηκε στο άκουσμα των λέξεων μου.
Ζ-Οτι θες.Θα κάνω οτι θες.
Ρ-Ωραια.Τοτε σήκωσε τον τυπο και θα τον πάμε σπίτι μου να τον φρόντισω.Η μάλλον θα τον φροντίσουμε γιατί εσυ ευθύνεσαι που αυτή την στιγμη είναι αναίσθητος.
Ο zayn έσφιξε τα δόντια του έκλεισε τα ματια του και μετα απο.λίγο μου απάντησε.
Ζ-Ενταξει.Αλλά δεν θα σε αφήσω μονη σου.
Στριφογυρισα τα ματια μου στα λογια του.Ηταν τόσο ειρωνικό.
Τον βοήθησα να τον βάλει στο αμάξι..Αλλά ο δρόμος που έπαιρνε ο Zayn δεν έβγαζε στο σπίτι μου.Δεν ήξερα καν που πηγαινουμε.Αλλά δεν μίλησα.Παρα τα όσα έχουν συμβεί ακόμα του έχω εμπιστοσύνη.
Σταμάτησε μπροστά απο ενα καινούργιο και όμορφο σπίτι.Για την ακρίβεια δεν το λες σπίτι.Έμοιαζε με μικρο παλατι.Κυριολεκτικά.
Ρ-Τι είναι εδώ;
Ζ-Το σπίτι μου έξυπνη.
Είπε με ενα τόνο σαρκασμού και χαμογέλασε στραβα.Αχ θεέ μου ποσό μου ειχε λειψει.
Έδιωξα αυτές τις σκέψεις απο το μυαλό μου και κατάλαβα πως o Zayn είχε ήδη βγει απο το αυτοκίνητο και είχε πάρει και τον τυπο μαζί του.Με περιμενε στην πόρτα .Βγηκα γρήγορα και πηγα κοντά του.Μπήκαμε στο σπίτι.Ηταν πραγματικα πανέμορφο.Εκείνος άφησε τον τυπο στον καναπέ και πήγε να φέρει κάποια πράγματα για να καθαρίσει την πληγή πού εκείνος είχε δημιουργήσει.Εγώ κοιτουσα το σπίτι.Οπου μια φωτογραφία με έκανε να σταματησω απότομα.
Βρισκόταν πανω απο το τζακι,και ηταν αρκετά μεγάλη.Ήμουν εγώ και ο Zayn.Κοιταζομαστε στα ματια και εγώ έχω σκύψει απο πανω του.(A/n αυτή  είναι η φωτογραφία⬇)

Με ξάφνιασε.Εννοώ εγώ πίστευα πως με είχε ξεχάσει.Πως δεν με ήθελε πλεον..Αλλά εκείνος είχε μια φωτογραφία μας..την πρώτη μας κιόλας..
Όταν ακουσα βήματα απομακρυνθηκα γρηγορα και εκανα την ανηξερη καθώς κάθισα στον καναπέ.Όταν τελειωσρι με τον τυπο έχουμε να κάνουμε μια μεγάλη συζήτηση.