Why?(Zayn Malik Greek Fanfic)

Part 14

Αλλη μια μερα πέρασε χωρίς αυτον.Χωρίς το γέλιο του,τα ματια του,τα παντα του.Καθόμουν ξανά εκεί.Στο λόφο.Η ωρα είχε περάσει,ομως για καποιο λογο δεν ηθελα να φυγω,ενιωθα περιεργα.Για καποιο ανεξηγητο λογο ενιωσα ξανα την ελπιδα μεσα μου.Η οποια για ακομα μια φορα εσβησε.Αποφασισα να σηκωθω.Αφου περπατουσα προς το σπιτι μου ειδα κατι απο πισω μου.Σε οποιαδηποτε αλλη περιπτωση θα ειχα αρχισει να τρεχω,ομως σημερα εκανα κατι το οποιο ουτε εγω η ιδια περιμενα.Ετσι οπως περπατουσα λοιπον,γυρισα και αρχισα να περπαταω προς την,ακίνητη πλεον μαύρη φιγούρα ή οποία όσο πλησίαζα γινόταν όλο και πιο καθαρη.Το βημα μου άρχισε να επιταχύνεται ώσπου κατάληξα να τρέχω και να χωνομαι στην αγκαλιά του.Είναι ακριβως ίδιος,μου είχε λείψει τόσο πολύ.Καθομασταν αγκαλιά για περίπου δεκα λεπτα.Κάνεις δεν μιλούσε.Καθομασταν απλα εκεί,μέσα στο σκοτάδι,αγκαλιά.Μονο εμεις.Κανένας άλλος.
Ζ-Μου ελειψες τόσο.
Ρ-Γιατί;
Ζ-Τ-τι εννοείς;
Ρ-Γιατί με παρατησες; Ενιωσα τοσο μόνη μου.Σε περίμενα στο νοσοκομείο για τις επόμενες 15 μέρες.Ποτέ δεν ήρθες.
Ζ-Εκανα το σωστο.Κάτι που αυτή τη στιγμή δεν κάνω.Δεν θα έπρεπε να με ξαναδεις ποτε.Αλλα μου ελειψες.
Ρ-Γιατί;
Ζ-Perrie δεν θέλω να χάσω και εσένα.
Ρ-Τι εννοεις και εμένα;
Ζ-Κάποια αλλη στιγμη θα μάθεις.Πρεπει να φύγω.
Ρ-Όχι.
Ζ-Πρέπει.Μην ανησυχεις.Έχω γυρίσει.Θα είμαι ξανά στο σχολείο.
Ρ-Εντάξει.
Και εκεί που κανένας απο τους δυο δεν το περιμενε,τον επιασα και τον φιλησα. Για αρκετή ωρα μετα καθομασταν και κοιτουσαμε απλα ο ένας τον άλλον.Ε μετα με πήγε σπίτι και έφυγε.

*Zayn's POV*

Καθε μέρα την παρατηρούσα.Την ακολουθούσα.Πολλές φορες ήμουν στο τσακ να πάω να την πάρω αγκαλιά αλλά ποτε δεν το εκανα.Σήμερα ηταν μια απο αυτέ τις μέρες.Για κάποιο λογο σήμερα έκατσε στον λόφο παραπανω απο το κανονικό.Όταν πήγαινε σπίτι της,ξαφνικα γυρισε και αρχισε να περπαταει προς το μερος μου.Εκεινη τη στιγμη επρεπε να τρεξω μακρια της.Δεν το εκανα ομως.Ημουν τοσο αδυναμος μπροστα της.Σκαλωσα.Με πηρε μια τοσο σφιχτη αγκαλια.Λες και περιμενε αυτη τη στιγμη για χρονια.Οχι οτι εγω πηγα πισω βεβαια.Πριν φυγει,με φιλησε.Ηταν τοσο υπεροχη η αισθηση τωμ χειλιων της πανω στα δικα μου.Την κοιτουσα και ενιωθα λες και ηταν ολος μου ο κοσμος.Πολλοι μου λενε πως ειναι πολυ νωρις να νιωθω ετσι για εκεινη επειδη δε εχουμε καν σχεση.Αλλα να πω την αληθεια ουτε εγω ξερω γιατι νιωθω ετσι για εκεινη.Οταν της ειπα πως γυρισα.Το γκρι,πλεον,χρωμα των ματιων της,αρχισε να φωτιζει.Εδειχνε χαρουμενη.Ετσι οπως ποτε αλλωτε δεν την εχω δει.Το ξερω πως την καταστρεφω.Αλλα και εκεινη κανει το ιδιο σε εμενα.Ισως εγω το κανω σε μεγαλυτερο βαθμο αλλα δεν μπορω μακρια της.Δεν ζηταω κατι παραπανω εκτος να την κοιταω.Μπορω να περασω ολη μου την ζωη κοιτοντας την.Ολα αυτα σκεφτομουν μεχρι να κοιμηθω.Σημερα θα παω ξανα σε εκεινο το γαμημενο σχολειο.Το μονο καλο ειναι πως για καποιο λογο τον οποιο δεν ξερω μου ειπαν πως ειμαι μια τα ξη μικροτερη αρα θα ειμαι με την Perrie την οποία πρέπει να παω να πάρω.

*End Zayn's POV*

Εχθες κοιμηθηκα μετα απο καιρο ησυχη.Σήμερα θα έρθει ο Zayn να με πάρει να πάμε σχολείο.Δεν έχουμε μάθημα,απλα πρέπει να πάμε να παρουμε τους βαθμούς και οι τελειόφοιτοι τα απολυτήρια.Όταν ακουσα την κόρνα του Zayn πηρα τα πραγματα μου και μπηκα στο αμάξι για να φύγουμε.

ΓΕΙΑ ΣΑΣΣ.Ένταξει δεν το πιστεύω πως πήρα αποφαση να γράψω αλλά ναι το εκανα.Το παρτ είναι μικρο το ξέρω και ίσως λίγο χάλια αλλά δεν έχω και πολύ όρεξη.Οποτε συγγνώμη.Σας αγαπώ