Why?(Zayn Malik Greek Fanfic)

Chapter 13

Μόλις ξυπνησα το επόμενο πρωί εψαξα κατευθείαν για τον Zayn δεν ξέρω γιατί κατι σαν ένστικτο.Δεν ηταν δίπλα μου.Στην αρχή πανικοβλήθηκα αλλά άκουσα θόρυβο απο την κουζίνα και ησυχασα.Όταν μπήκα μέσα στην κουζίνα είδα τον Zayn να μαγειρεύει.Παραξενευτηκα αλλά δεν μίλησα.
Ζ-Καλημερα babe
Ρ-Καλημερα
Ζ-Ολα καλά;
Ρ-Ναι εσύ;
Ζ-Τέλεια.
Για κάποιο λογο δεν τον πίστευα,έβλεπα την μελαγχολία στα ματια του και σε συνδιασμό με το ένστικτο μου μου δημιουργούταν ένας κόμπος στο στομάχι.
Ζ-Θα φαμε;
Ρ-Ναι
Ζ-Ωραια.
Αφού σέρβιρε κατσαμε στο τραπέζι για να απολαυσουμε τος τηγανιτες και τα αυγα.
Ζ-Λοιποον...Σήμερα θα σε πάω κάπου ναι;
Ρ-Που;
Ζ-Θα δεις
Ρ-ενταξει
Αφού φαγαμε ανεβηκα πανω για να ντυθω όσο ο Zayn θα πήγαινε σπίτι του να αλλάξει.Έφτιαξα λίγο τα μαλλια μου εβαλα ενα μαυρο φουτερ και ενα άσπρο παντελόνι και κατεβηκα μέσα σε λιγα λεπτα ήρθε και ο Zayn.Όταν ημασταν στον δρόμο για ακόμα μια φορά υπήρχε ησυχία.Κατάλαβα που με παει.Στο λούνα παρκ.Είχα χαρεί τόσο.Μόλις φτάσαμε "ετρεξα"να βγω απί το αυτοκίνητο ακουσα ενα μικρο γελακι να ξεφεύγει απο τα χείλη του Zayn.
P-Προς τι ο γέλοντας;
Ζ-Τιποτα bae πάμε.
Λοιπόν όλη την μέρα την περάσαμε εκεί δεν κάναμε κάτι το σπουδαίο απλα κάναμε όλα τα παιχνίδια που είχε,μερικά απο 2-3 φορές.Ηταν τόσο υπέροχα.Είχε παει πλέον 9:30 και αποφασίσαμε να πάμε για φαγητο.Καθώς εμπαινα στο αμάξι είδα μια μαύρη φιγούρα να κοιτάει προς το μέρος μας.Φυσικά και ηταν άνθρωπος αλλά τι ζόρι τραβαει και κοιτάει έτσι;Φάνηκε πως και ο Zayn κατάλαβε την παρουσια του.Το κινητό του χτύπησε. Εδειξε ανήσυχος.
Ζ-Λοιπον μπες στο αμάξι.Κλείδωσε και εγώ θα έρθω σε 2 λεπτα ναι μωρο μου;
Ρ-Εσυ που θα πας;
Ζ-Κατι ξέχασα εσύ κάνε οτι σου είπα και μην μιλησεις ή ανοιξεις το παράθυρο σε κανέναν.Ναι;
Ρ-Ενταξει.
Και έτσι έφυγε.Εγώ εκανα οτι μου είπε.Καθώς κοιτουσα το κενό συνηδειτοποιησα πως με είπε μωρο του.Αχ.Να το εννοούσε κιόλας.Ξαφνικά χτύπησε το τζαμί κάτι δυνατό και χωρις να το καταλάβω χιλιαδες κομμάτια γυαλιού εκτοξευονταν σε όλο τον χώρο.Ένιωθα τα χέρια μου να τσουζουν.Όπως και το προσωπο μου.Ανοιξα την πορτα και ενιωσα κάποιον να χτυπάει με δύναμη πανω μου.Έπεσα κάτω.Και μετα όλα μαύρα.
Ξυπνησα και μυριζα ξανά αυτήν την μυρωδιά.Όχι,όχι παλι.Ανοιξα τα ματια μου και κοίταξα γύρω μου.Δάκρυα έτρεχαν απο τα ματια μου.Δεν το έλεγχα.Άνοιξε ή πόρτα και είδα τον Zayn με 1 καφέ στο χερι.Φαινόταν τόσο κουρασμένος.Ηταν με τα ίδια ρούχα.Κάτσε. Τι έγινε χθες;
Ζ-Ξυπνησες;
Ρ-Μμ
Ζ-Πως νιώθεις;
Ρ-Ποναν τα χέρια μου και το προσωπο μου.
Ζ-Δεν είναι κάτι θα σου περάσει ναι;
Ρ-Χμμ.Ποιος το έκανε;Γιατί;Εννοώ..
Ζ-Μην κουραζεσαι απλα κοιμησου.Ή μαμά σου θα είναι εδώ σε λιγάκι.
Αρχισε να πηγαινει προς την πόρτα όταν την άνοιξε γύρισε,με κοίταξε.Και είπε:Σαγαπω μωρο μου.
Δεν τον έχω ξαναδεί απο τοτε.Έχουν περάσει καμποση μηνες.Είναι Ιούνιος τώρα.Μόλις τελειώσαμε την εξεταστική.Κάθε μερα κλαίω.Μου λείπει,μου λείπει τόσο γαμημενα πολύ.Πάω στα μέρη που συχναζαμε μπας και τον δω αλλά τίποτα.Πουθενά.Κανεις δεν ξέρει που είναι.Και το τραγικό.Δεν προλαβα να του πω Σαγαπω.Αυτό ηταν παντα το λάθος μου.Δεν έλεγα τα συναισθήματα μου.Τα κρατούσα μέσα μου.Δεν έλεγα σαγαπω,μου λείπεις τίποτα.Και παντα όταν χανω κάποιον το μετανιώνω.Μετανιώνω που είμαι τόσο δειλή.Τόσο ανίκανη.Πολλοί το λένε αναισθησία.Δεν υπάρχει αναισθησία.Υπάρχει δειλία στο να εκφράσουμε τα συναισθήματα μας.Ή ακόμα και φόβος για την απάντηση οπότε το παίζουμε αναίσθητοι.Όμως δεν κερδίσεις κάτι απο αυτό.Ίσα ίσα χάνεις.Χάνεις ακόμα και λίγη αξιοπρέπεια γιατί δεν ειχες το θάρρος να πεις όσα ενιωθες.Αλλά δεν ξέρεις ποτε τι σου επιφυλάσσει το μέλλον σωστα;

My lovely ladies I'm back and stronger than ever.Νταξ σταματάω με το αγγλικό δεν το έχω:3Sooo αυτό ηταν το παρτ για σήμερα.Θα ήθελα πολύ να μάθω την γνώμη σας κάτω στα comments.Lysfm