Iloveyou more than Imissyou

Divide by Two

Chapter 16

Nagising ako dahil sa ingay na narinig ko, hindi ko muna minulat ang mata ko dahil inaantok pa ako. Ang bigat bigat ng pakiramdam ko at parang pagod na pagod ako.

"Okay na Zia, wag ka na mag alala.. Ikalma mo sarili mo konting sugat lang naman.. Sabi ng doctor stress lang dahil.sa pagod at puyat.. oo.. sige.."

"Ma.." sabi ko ng minulat ang mata ko.

"Zia, anak, gising ka na" sabi ni mama at halatang alalang alala sakin.

"Anak ano bang nangyare? Bakit nagkaganyan ka?" Sabi ni mama at halatang galit sa kabila ng pag aalala. Umiling lang ako.

"Anak bakit ba kayo nag away nung dalagang Cojuangco?" Ngunit nanatili lang akong tahimik. At nag iwas ng tingin.

"Ma.." sabi ko habang bumibigat na ang mga mata.

"Ano yun? Anong masakit? Jusko naman bata ka! Kung kelan ka tumanda saka ka nakipag away" daldal nya sakin.

"Ma.." sabi ko. Nahihirapan ako magsalita dahil pumutok ang labi ko sa sampal ni Gaby. Oo nga pala si Gaby. Si James. At nandun na naman yun kurot sa puso ko. Dumating si James para kay Gaby. Bakit? E ano naman Zia? Sino ka nga ba para unahin niya.

"Oo nga pala yun dalagang Cojuangco. Gabrielle ata yun dinala sa hospital, hindi naman na nagsalita ng laban sayo. Pero ano ba talagang nangyare?" Nakapamewang pa sakin si mama at nagbubunganga. Di ba niya ako naririnig? "Si James naman ang nag sugod sa hospital nagdatingan ang mag asawang Cojuangco alalang alala-"

"Ma!" Sigaw ko.

"Ano ba yun?" Natigilan si mama ng makitang di nako natutuwa sa mga sinasabi niya. Oo alam ko! Napahamak si Gaby at ako ang may kasalanan!

"I know it's my fault but can you please. Please. I want to take rest" sabi ko sabay talikod. Ang hapdi hapdi ng sugat ko. Pero tiniis ko wag lang makita yun mga mata ko ni mama.

"Okay baby. Just tell me when you need something, at si James nga pala-"

"Ma!" Sigaw ko. Ayoko na talagang makarinig ng kung ano sa kanya. Lalo na kay James. Kasi para akong di makahinga pagkatapos ng mga nangyare.

"Okay. Okay. It's not your fault anak. Take some rest. Kumain ka ng makainom ka ng gamot. Lalabas na muna ako" sabi ni mama at di nako sumagot. Ayokong sumagot masyado na akong pagod. Wala na akong lakas.

At narinig ko na lang ang pagsara ng pinto. Doon ko hinayaan na umiyak na naman ako. Ang sakit sakit na. Pakiramdam ko nabigo ako. May fiancee na pala siya pero bakit niya pa ako nilandi! Oo landi ang tawag dun. Kasi wala naman relasyon. Pinakilig lang minahal na agad! Tanga ko.

Niloko nya ako. All this time i thought he was sincere but the fuck! Nagpaloko ako. Nahulog ako sa patibong nya. Akala ko matibay na ako sa lahat ng naranasan ko pero hindi. Mali pala.

Stupid!

How idiot i am to trust someone i really don't know!

That's bullshit!

This is insane!

Sana. Sana di na lang ako umuwi dito. Sana di ko na lang siya nakilala. Sana di na nag krus ang landas namin at sana di na lang ako nahulog. Hindi ko na siya minahal.

Pero nag antay ako. Sabi niya babalikan niya ako. Sabi niya babalik siya. Pero nasan siya? Hindi niya tinupad ang sinabi niya. Dahil kasama niya yun taong nagmamay ari sa kanya.

Sobrang hiyang hiya ako sa nangyare. Kahit hindi ko man sabihin alam ko nagmalaki ako sa harap ni Gaby. Nang babaeng mapapangasawa niya.

Wala na akong mukhang ihaharap. Dahil umpisa pa lang talo nako. Wala naman kaming relasyon. Wala. At ako ay isang hamak na kirida. Kabit. Babae na maninira ng relasyon.

Kaya pala ganon umasta si Gaby dahil may karapatan siya. At ang masakit ako wala. Wala akong karapatan sa kahit ano. Pero hindi ko naman sinadya. Hindi ko alam. Wala akong alam.

Naniwala ako kay James. Akala ko totoo na wala silang relasyon pero kung totoo man yun bakit sasabihin sakin ni Gaby ang bagay na yun? Bakit pa niya ako kakausapin? Bakit ganun siya kagalit? Na umabot pa sa aktong nagkasakitan kami dahil kay James.

Hindi ko ugaling ipagsiksikan ang sarili ko sa taong hindi ako mahal. Nakakahiya. Pero kasalanan ko pa din. Kahit ayoko man aminin ako ang wala sa lugar. Kaya ako ang dapat lumayo.

Nagulat ako ng may lumagabog sa may terrace. Bumangon ako kahit ang sakit ng mga sugat ko dahil sa mga kuko ni Gaby. Lumapit ako at nanlaki ang mata ko sa nakita ko.

"What are you doing here?"

"I'm here to see you" he said while looking straight to my eyes down to my arms.

"Why? You shouldn't be here" then i cross my arms coz it's cold.

"What happened?" He said without any expression on his face.

"Nothing. Go now. I don't want to talk" tumalikod nako dahil naiiyak na naman ako. I hope he didn't see my eyes. But i was shock when a warm arms hug me from behind. I can smell his manly scent that brings warm to me. And he lean his face to the corner of my neck and smell me.

"What are you doing! Let me go!" I shouted. I nearly cry in frustration. How could this man do this to me?

"I'm sorry. Baby i'm sorry hindi ako nakabalik agad" he said in my neck almost breathing that tickles my skin.

"Yeah. You don't need to day sorry for that. I understand. Now. Let me go!" Nagpupumiglas ako pero sadyang mahigpit ang pagyakap niya para di ako makawala.

"Why are you like this? Gaby needs help-"

"At ako hindi?!"

"No it's not that!" And he let go of me. And turn me to face him.

"And what? Alam ko wala akong karapatan magalit! Pero nagagalit ako! Damn it Rhyien! You know what? Get out! Umalis ka na hindi kita kailangan!" I bursted out in rage.

"Why are you like that? I can't understand you Zia!" He utter in shock.

"Stop acting Rhyien! I don't believe you! Maghanap ka ng ibang lalandiin mo wag ako! Wag mo ako idamay sa problema nyo ni Gabrielle! Alam mo tahimik naman ang buhay ko. Okay ako! Pero nung dumating ka nasira lahat!" Sabi ko sabay duro duro sa dibdib niya.

"Bakit ba galit na galit ka?! Hinimatay lang si Gaby kaya siya ang binuhat ko ang she's bleeding! She needs help-"

"She needs help more than me! Yeah right! The hell i care!"

"Oo! Wala ka naman pakealam diba? Bakit ba hindi mo ako maintindihan? Zia look! I love you baby. I really do!" He pleaded and sounds frustrated.

"Then go to her! I don't need you! And please stay away from me! I don't love you!" I bursted out. And his jaw clench together with his fist.

"Zia. Mahal na mahal kita. Please. Tell me what's wrong? What did i do wrong?" Lumuhod siya sa harap ko at yumakap sa bewang ko. Hanggang ngayon papanindigan mo pa din na wala kayong relasyon? Sana aminin mo na baka patawarin pa kita kesa ganto na nagpapanggap ka.

"Go. Ayoko ng makita ka." Kinalas ko ang mga braso nyang nakayakap sakin at tinulak siya.

"Please Zia here me. I love you, sorry for what i did. Gaby is like a sister to me. There's nothing more than that. Believe me. I'm begging you!" He said with a sob and kneeling down.

I'm in the middle of forgiving him but i tried my very best to stop myself from hugging him and forget everything because of him seeing like this down and wasted.

"It's over James Rhyien. I hope this would be the last. I wish your happiness. Goodbye" I said with finality and on that cue my tears fell down like rain in the storm.

I walk inside the room, leaving him from behind

and close the door as if it last forever.

From now on..

There's no turning back..
~

Thankyou for reading! :)

Wait for the next..

(Message me for further Questions or Write on my wall)
#Rica♥