Iloveyou more than Imissyou

Stuck

Chapter 11

"You drink to much. You should stop." Arvin said.

"No. I'm okay." I said trying to stop this hollow feelings inside.

"I don't think so. So stop it" he said without hesitating.

"Why do you care a lot?" I sarcastically said while pulling his hands off me.

He didn't utter a word and let me drink the shots. I don't know how many shots i got coz i feel dizzy this time. Arvin was right i'm tipsy but i don't care!

"Have you drink a lot all the time? It's your 12 shots anyway." He said again. I don't know that he counted it already.

"No. Rarely" i said. And he didn't reply.

"I wonder that you're talking to me. Coz you are quiet most of the time." I said to him.

"Maybe. Let say i don't talk if it is not important" he said while looking at me. And i sense something in his eyes but he turns away and shot.

Important huh?

"Oh guys! Kayo naman kumanta!" Sabi ni Laurence.

"Ou nga kanina pa kami. Nakakarami na si Tris" sabi naman ni Marie.

"Why? I'm good in singing right?" Tris said while swaying her hand.

"Yeah you're good" kuya Nel said while blinking to Tris. The girl smile back at him. Flirt!

"How about you Zia?" Marie said and give me the mic. I don't have a golden voice though i could sing. But my being push me that i should sing. But before i object it was too late. The strumming of guitar envelop my being and remind me to shout all of my frustrations out.

I was too dumb to notice
That there's something about you..

They say that music reflects your soul. Ang mga bagay na di mo nasasabi ang tumutukoy sa mismong nararamdaman. Ang pagpili ng kanta ay nagsasabi kung anong emosyon ang meron ka.

Ano nga bang nararamdaman ko? Ayoko na magsinungaling at itanggi sa sarili ko na nasasaktan ako. Ou nasasaktan ako. Nasasaktan ako na hindi naman dapat. Wala akong karapatan.

Iniwan nya ako bigla. Mali! Lagi nya akong iniiwan. Iniiwan nya ako para sa ibang bagay. Or should i say para sa isang taong mas nauna. Mas mahalaga at ang pinaka masakit na katotohanan, ang tanong mahal nya.

Nauna si Gabrielle. Hindi ko alam kung anong meron sa kanila pero ang maliwanag doon higit pa yun sa isang kaibigan. Alam ko. Hindi ako tanga. Kahit sinasabi nya na hindi sila. Maliwanag sa lahat na meron kakaiba. Action speaks louder than voice.

After nya sakin. After nya guluhin ang sistema ko. After nya iparamdam sakin na mahalaga ako. Pagkatapos nyang gawin ang mga bagay na nakakapagparamdam sakin ng iba't ibang emosyon. Pagkatapos ko maging masaya sa piling nya. Pagkatapos ko mahulog sa kanya. Iiwanan nya lang ako ng ganon ganon lang.

Time may pass us by
But you'll stay stuck on my mind
And that moment we stared that night
I thought it was right..

Umiiyak ang puso ko. Ou yun yon. Ang sakit sakit. Sobrang sakit na di ko mailabas yun nararamdaman ko. Di ako makaiyak sa harap ng ibang tao. Ang hirap. Ang hirap hirap maging malakas kahit na sa totoo lang ang sakit sakit na. Bakit ba lagi na lang akong nasasaktan?

Mali ba ang magmahal? Di ko naman ginusto to e. Di ko naman sinabi sa puso ko na please heart wag siya. Hindi ko naman inutusan ang puso ko na maramdaman to. Sabi nila ang utak ang kumokontrol ng lahat. Ang utak ang gumagawa ng emosyon pero bakit sa tuwing nasasaktan ako puso ko yun mabigat? Parang may nakabara. Nakadagan sa dibdib ko na hirap nako huminga. Bakit halos patayin ko na yun utak ko kakasabing tama na. Di na tama. Stop na pero ayun pa din. Patuloy pa din sya sa pagtibok at kasabay ng bawat pintig noon ang pagtusok ng libo libong karayom sa puso ko.