Θανάσιμα Παιχνίδια

Απρόσμενος επισκέπτης

Μια τεράστια βαθυκόκκινη κηλίδα αίματος είχε φτάσει στα πόδια μου.Αμέσως σήκωσα το κεφάλι και άρχισα να κοιτάζω δεξιά και αριστερά.Όλοι ως δια μαγείας είχαν εξαφανιστεί,μέχρι... τη στιγμή που κοίταξα στην άλλη άλλη πλευρά του τραπεζιού.Ο Φάμπιο είχε χτυπηθεί από τη σφαίρα λίγο πιο πάνω από το λαγόνιο οστό,-ευτυχώς όχι θανάσιμα-,χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο πόνος της απ' τη σκισμένη σάρκα του ήταν μηδαμινός.

Ε:Φάμπιο είσαι καλά;!

Φ:Εγώ είμαι,αλλά εσύ αν μείνεις λίγο ακόμα  δεν θα σαι!Κινδυνεύεις!Πρέπει να φύγεις και γρήγορα μάλιστα!

Ε:Δεν φεύγω αν δεν σε βοηθήσω!

Φ:Θα τα καταφέρω και μόνος μου!Τρέχα!

Ε:Οι υπόλοιποι που πήγαν;

Φ:Δεν ξέρω!Φύγε!

Ε:Περίμενε και συ ένα λεπτό,όλο φύγε και φύγε!Πώς χτύπησα εσένα αφού καθόσουν στην καρέκλα;

Φ:Όταν γύρισες ανάποδα το αφέντικό μου έκανε νόημα να πάρω τη θέση της Αντριάννας,και έτσι αντί γι' αυτή χτύπησες εμένα!

Ε:Και γιατί σε άλλαξε με εκείνη και όχι τον Λεονάρντο;

Φ:Δεν είναι ηλίθιος να ρισκάρει την ζωή του!

Ε:Εξακολουθώ να μην καταλαβαίνω!

Φ:Δεν μπορώ να σου πω τίποτε παραπάνω!Φύγε!Στην έχει στημένη!

Ε:Πάω!Να προσέχεις!

Τα λόγια του αν και αβάσιμα μου κίνησαν τόσο την περιέργεια σε σημείο να θέλω να μείνω με οποιοδήποτε κόστος προκειμένου να μάθω.Ωστόσο δεν μπορούσα να μην ανησυχήσω με τις συνεχείς προειδοποιήσεις του,και έτσι έφυγα βιαστικά για το σπίτι,το μόνο μέρος που πραγματικά ένιωθα ασφαλής ό,τι και να συνέβαινε.Την στιγμή που μπήκα και έκλεισα την πόρτα,ήταν σαν να υπήρχε γύρω μου μια ατράνταχτη ασπίδα προστασίας,ένα μικρό, αδιαπέραστο φρούριο.Η ένταση που είχα περάσει μερικές στιγμές πριν,με κούρασε τόσο σωματικά που κυριολεκτικά δεν με βαστούσαν τα πόδια μου,και το δωμάτιο μου, ήταν το ιδανικό μέρος για χαλάρωση και ηρεμία.Άρχισα να ανεβαίνω χαρωπή της σκάλες όσπου έφτασα στον δικό μου προσωπικό παράδεισο.Με ταχύτητα φωτός άλλαξα τα ρούχα μου βάζοντας τις μπιτζάμες μου,και μπήκα κάτω από τα βαμβακερά παπλώματα του κρεβατιού.Πρέπει να κοιμόμουν αρκετή ώρα,και πιθανότατα θα κοιμόμουν άλλη τόση αν δεν αισθανόμουν ξαφνικά κάτι υγρό να καίει τα χείλη μου.

Ε:Νικ!Είπα αυξομειώνοντας τον τόνο της φωνής μου ενώ τεντομόμουν μετά απ' τόσες ώρες ύπνο.