Θανάσιμα Παιχνίδια

Αναμονή και απελευθέρωση

Αντριάννα:Τέλος χρόνου!Θα σας παρακαλέσω να φύγετε.Πιστεύω πήρατε τις πληροφορίες που θέλατε.

Ρίτσαρντ:Να πηγαίνω λοιπόν...

Δίνοντας ώθηση στα πόδια του σηκώθηκε,μου έριξε ένα τελευταίο βλέμμα,και χωρίς να πει τίποτε άλλο απλά έφυγε,αφήνοντάς με γεμάτη απορίες σχετικά με την καταστασή μου.Από τις εκφράσεις του προσώπου του και μόνο καταλαβαίνα πως κάτι δεν πήγαινε καλά,με πιθανότερη κατάληξη αυτή της αποβολής.Μετά απ' όσα συνέβησαν ένιωθα διαφορετική,κυρίως ψυχικά.Ένιωθα σαν να λείπει ένα κομμάτι του εαυτού μου, παρόλο που δεν ήξερα καν τι μου συνέβη.Ασυναίσθητα χαϊδευα την κοιλιά μου περιμένοντας μια μικρή του κίνηση,να με κλωτσήσει ξανά,αλλά τίποτα,πάρα μόνο ένα απέραντο κενό.Φαίνεται όλο αυτό που παρακαλούσα να γίνει τόσο καιρό, έγινε μέσα σε μια στιγμή πραγματικότητα,και ενώ θα έπρεπε να νιώθω ανακούφιση,δάκρυα άρχισαν να κυλούν από τα μάτια μου, σκεπτόμενη αυτή μου την απώλεια.Συνέχεια στο μυαλό μου τριγύριζε η λέξη "γιατί", και όσο περισσότερο σκεφτόμουν, τόσο πιο πολύ ήθελα να βγω από τους τέσσερις τοίχους που με περικύκλωναν και να το φωνάξω δυνατά,περιμένοντας κάποιος να μου δώσει μια απάντηση.Δεν βασανίστηκα όμως άλλο ,και σε αυτό όσο κι αν ακούγεται περίεργο, βοήθησε η Αντριάννα,ναι· αυτή η αχώνευτη που με την πρώτη ευκαιρία έκανε την ζωή μου κόλαση,μπήκε στο δωμάτιο και μου είπε χαμηλοβλεπούσα, με σκιμμένο το κεφάλι "Είσαι ελεύθερη να φύγεις".Για λίγο πίστευα ότι αστειευόταν,όμως μου άνοιξε την πόρτα διάπλατα και αρκετά σοβαρή,λυγίζοντας το χέρι της μου έδειξε "τον δρόμο προς την ελευθερία".

Ε:Αντριάννα,είσαι καλά;

Α:Τουλάχιστον εσύ να προλάβεις να σώσεις το τομάρι σου.Φύγε...

Έτρεμε ολόκληρη.Τα μάγουλά της κοκκίνησαν απότομα,με τα υγρά μάτια της έτοιμα να υποχωρίσουν στον απερίγραπτο φόβο που την έκανε να σιωπά.Πρώτη φορά την έβλεπα τόσο καταβεβλημένη,τόσο αδρανή,τόσο έντρομη...

Ε:Να το σώσω από ποιον;

Α:Μην ρωτάς πολλά.Φύγε όσο πιο μακριά μπορείς γιατί αν έρθει εδώ και σε βρει,ούτε ο Θεός δεν θα μπορεί να σε σώσει!

Ε:Και συ;Θα μείνεις εδώ;

Α:Κάποιος πρέπει να πληρώσει τα σπασμένα...

Ε:Ε τότε πρέπει να συμβάλλω και γω σ'αυτό!

Α:Γίνεται για μια φορά να κάνεις αυτό που σου ζητάω!;