Ever After Contract

Epilogue

France
Two Years Later

“Mama!” tawag ng magdadalawang taong batang babae na naglalaro sa hardin sa harap ng villa.

Nilapitan ito ni Cornelia na galing sa loob ng bahay at kakatapos lang ng pag-bake ng paborito ng kanyang asawa na dulce de leche cake.

“ Karina, baby… Anong ginagawa mo? Nasaan ang papa mo?” binuhat ni Cornelia ang anak at hinanap ng kanyang paningin si Carlos na siyang nagbabantay dito.

Wala ito sa paligid, kaya nagtaka si Cornelia kung bakit iniwan nitong mag-isa ang anak. Hahakbang na sana siya pabalik ng bahay ng bigla siyang nagulat ng may humawak sa kanyang bewang.

“Ay!” sigaw ni Cornelia. Humalakhak naman ang kanyang anak ng nakita ang kanyang ama na bumulaga sa kanya. “Ano ba naman yan Carlos. Muntik na kong matumba sa ginawa mo.”

“ Sorry babe.” Sabi nito. “ Nagtataguan kasi kami ni Karina.”

“Carlos! Cornelia!”

Napalingon ang dalawa sa boses ni Natalia.

“Pumasok na nga kayo dito and we’ll have have lunch na. Nag-aantay na ang Papa niyo.” Tawag nito mula sa terrace ng villa.

“ Okay Mama, susunod po kami.” Sagot naman ni Carlos.

Kinuha nito ang anak sa asawa. Nang makalipat si Karina sa kanya ay agad naman niyang hinalikan sa labi ang asawa.

“Oh, para sa ano yun?” tanong ni Cornelia.

“ Para sa akin. Date tayo mamaya. Let's eat out tonight.” Anyaya nito.

“ Ha? At pano si Karina? Sinong magbabantay sa kanya?” tanong niya ditto.

“Sina Mama at Papa. Pinakiusapan kong huwag muna umuwi.”

“Ah kaya pala nandito sila. Hindi na ba tayo busy babe?” taas kilay na follow-up question ni Cornelia.

“ Syempre babe, I missed you and gusto ko lang naman bumawi kasi I had been busy these past week mula nang dumating tayo sa France.” medyo apologetic na sabi ni Carlos. “ But, I promise, this week back to normal na yung schedules ko like sa Pinas.” Masuyo niyang dagdag.

“Talaga lang ha?”

“Oo, at saka, gusto ko kasing mag celebrate tonight. Wala ka bang may naalala babe?”

“Ha? Na ano?”

“Sa araw na ‘to?” sabi ni Carlos habang makahulugang nakatitig kay Cornelia. “ Two years ago, di mo ba naalala yung reckless driver na bumangga sa kotse ko?” tukso nito.

“Ahhhh… naalala ko na…yung aroganteng driver na halos tirisin ako sa pagmumura.” Ganti rin ni Cornelia.

“Pero I’m very much thankful for that driver,” patuloy ni Carlos. “Kasi kung hindi dahil sa kanya ay wala akong Karina.” He said sweetly.

“Syempre ako rin naman.” Sagot ni Cornelia. “If it wasn’t for that madman slash driver, I would never be this happy now and my life would not be as fulfilling as this.” Pahiwatig niya sa asawa ng buong kasiyahan.

“Mama!” bigkas ni Karina para kunin ang atensiyon ng kanyang mga magulang. Hinalikan at kiniliti ni Carlos ang anak na napahagikhik ng malakas. Tuwang-tuwa ang dalawa dito.

Araw-araw, he still continue to be amazed at how his life had changed ng makilala niya si Cornelia at nang malaman niyang ipinagkasundo siya dito ng kanyang lolo for an arranged marriage.

He is still amazed how the past two years had been a wonderful journey and growth for both of them bilang mag-asawa. At ngayon bilang mga magulang na.

Kung ibabalik man ang nakaraan, pipiliin niya pa rin ang ipagkasundo at ikasal kay Cornelia upang tuparin ang kasunduan ng kanilang mga lolo.

He was glad that they had signed and consumated the contract which paved way for their happily ever after.