Prologue

87 8 3
                                    

"Run, Nica! Just keep on running!" I heard my bestfriend's shout.

Napahinga ako ng malalim at lumingon sa likuran. There are at least 14 creepers behind me and believe me when I say they're jusy about a meter away from me.

"Veronica, don't look back!" mas binilisan ko pa ang pagtakbo at sinunod ang sinabi niya. Looking behind will not help me here.

Higit ba sa sampung metro ang tatakbuhin ko para makapunta sa kanila. Sa lugar kung saan matatapos ang Station 3...

Station 4 base...

But I've been running since Station 1...

I've eaten nothing for 2 days...

Napapagod din ako...

Nararamdaman ko na ang panlalambotng tuhod ko...

I am tired of running...

I am tired of escaping...

I am tired of everything...

But I have no choice. I have to get out of here. I need to save her.

Narinig ko na ang paglangitngit ng wall, palatandaan na magsasara na ito at malapit nang matapos ang oras na binigay niya samin.

Malapit na ko ngunit naaabutan na rin ako. Unti-unti nang sumisikip ang tinatakbuhan ko.

I'm tired.

I can't feel anymore.

Did I become numb?

"Keep running, you'll be fine." that voice, who are you?

A bit more of running...

But everything turns black...

"Veronica!"

A/n:

Edit, edit. Lol. Hintay kayo ng ilang buwan baka may update na 'toh. XD

I-eedit ko pa po 'toh kasi nabobobohan na ko sa sarili ko. Wahahaha. 😂😂

Andaming maling gramatika, maging sa Filipino at Ingles man. Kaya edit po muna bago ma-update.

Sorry po kung may maiiwang typos and grammatical errors.

~Extxr

The MazeWhere stories live. Discover now