[Sing street] Project : 30 Days 30 NC

Day 6

ผมคือ คอสโม่ .. หนุ่มหล่อ ผมยาว ตาคม สาว ๆ ที่ได้มองผมตกหลุมรักผมทั้งนั้นแหละ
คุณอาจจะไม่รู้จักผม แต่ผมดังมากนะในวงการ
อ๋อ ใช่ คอสโม่เป็นชื่อในวงการของผมเอง
คุณคิดถึงนักร้องเหรอ? ไม่ใช่ คุณคิดผิด
คุณคิดถึงฮอลิวูดเหรอ? โธ่ คนสวยผมคงไม่โด่งดังถึงขนาดนั้น
แล้วผมโด่งดังในวงการไหนเหรอ? คุณคงไม่เชื่อ
ผมนี้แหละตัวท็อปของวงการนักขโมยภาพศิลป์

.
.
.
.
.

รถสีขาวสัญชาติตะวันออกหน้าตาธรรมดาจนไม่น่าผิดสังเกตจอดเทียบอยู่ตรงฟุตบาทตรงข้ามกับคฤหาสน์หลังงาม ชายหนุ่มร่างสูงในชุดเสื้อคอโปโลยี่ห้อสีน้ำเงินเข้มและกางเกงขาสามส่วนสีขาวเนื้อผ้าดียี่ห้อเดียวกัน ใบหน้าที่หล่อราวกับซุปเปอร์สตาร์สวมแว่นกันแดดทรงกลมปิดบังสายตาทรงเสน่ห์ไว้ เค้ายืนพิงรถยนต์และจัดการอาหารเช้าของตัวเองไปด้วยในขณะที่สายตาจับจ้องไปยังคฤหาสน์หลังงาม คอสโม่ ชื่อในวงการนักย่องเบา หรือ เฟอร์เดีย วอช-พีโช ชื่อจริง เค้ามาที่นี้เป็นวันที่ 7 วันแล้ว มาดู มาสังเกตการณ์มาศึกษาข้อมูลของคฤหาสน์หลังงามที่เค้าตัดสินจะลงมือทำงานในอีก 3 วัน คฤหาสน์ของตระกูลแมคเคนน่า

ตอนแรกที่ทุกคนรู้ว่าเค้าจะลงมือกับคฤหาสน์แมคเคนน่า ใคร ๆ ต่างก็ส่ายหน้าและเตือนเค้าถึงความยากของการหาทางเข้าไปในคฤหาสน์ ตระกูลแมคเคนน่าเป็นตระกูลใหญ่ สืบเชื้อสายมาจากขุนน้ำขุนนางตั้งแต่สมัยก่อน ภายในคฤหาสน์นั้นเต็มไปด้วยของเก่าล้ำค่า และเค้าได้ยินว่าภายในคฤหาสน์หลังนั้นยังเก็บงานศิลปะที่ไม่อาจประเมินค่าได้อีกนับร้อยชิ้น แต่เรื่องยากของการทำงานที่คฤหาสน์ก็คือมันมีอายุมากกว่า 200 ปี เพราะฉะนั้นการเข้าถึงด้วยการใช้เทคโนโลยีสมัยปัจจุบันเป็นไปได้ยากมากหรือแม้จะมีทักษะให้การสะเดาะกลอนประตูชั้นสูงก็ใช่เวลานานทำให้เสียเวลามากซึ่งจะทำให้ยามที่ดูแลภายในมาเจอเข้าอย่างง่ายดาย