[Sing street] Project : 30 Days 30 NC

Day 19

..

..

นาฬิกาเรือนแพงระยับที่ข้อมือแข็งแรงกำลังบอกเจ้าของมันว่าขณะนี้เวลาห้าทุ่มเศษแล้ว ใบหน้าคมเข้มยกยิ้มที่มุมปากแค่นี้ก็เพียงพอให้สาวน้อยสาวใหญ่หรือแม้แต่หนุ่มน้อยต้องใจกระตุกเมื่อได้พบเห็น แต่โชคดีที่เจ้าของรอยยิ้มเพียงแค่ยิ้มอยู่กับตัวเองเท่านั้น ดวงตากลมโตสีเขียวมรกตเป็นประกายและสะท้อนเงาของใครบางคนที่ติดอยู่ห้วงความคิดของเขาทุกเวลา

เฟอร์เดีย วอช-พีโลเจ้าของรอยยิ้มทรงเสน่ห์และใบหน้าราวกับรูปสลักหัวเราะกับตัวเองเบาๆ เมื่อคิดถึงคนรักตัวเล็กที่ป่านนี้คงหลับไปแล้ว

มาร์ค แมคเคนน่าน่ะเป็นกระต่าย กระต่ายจอมขี้เซาและเป็นกระต่ายจอมขี้เกียจซะด้วย

เฟอร์เดียแตะการ์ดลงกับลิฟ์ทหรูที่เป็นคีย์การ์ดโดยเฉพาะของแต่ละห้อง คนที่มีการ์ดเท่านั้นถึงจะไปยังห้องเขาได้หรือไม่ก็คนที่อยู่ข้างบนกดอนุญาตให้ขึ้นมาได้เท่านั้น กล่องสี่เหลี่ยมทำจากกระจกเนื้อหนาแต่ใส่แจ๋วเพราะได้รับการดูแลอย่างดี ด้านบนตกแต่งด้วยโคมระย้าเพิ่มความหรูหราให้กับลิฟ์ทแก้วตัวนี้และสิ่งที่ทำให้มันพิเศษไปกว่านั้นคือทิวทัศน์เมืองดับลินในยามค่ำคืนที่ราวกับว่าแสงไฟเหล่านั้นกำลังขยับและเต้นรำไปตามเสียงเพลงที่บรรเลงแผ่วจากท้องฟ้ากำมะยี่สีดำ

เจ้ากล่องกระจกใบนี้กำลังพาเขาเคลื่อนตัวสูงขึ้นไปยังชั้นบนสุดของตึกหรูใจกลางดับลินแห่งนี้ เพนท์เฮ้าส์ขนาดสองชั้นที่เขาและคนรักซื้อมันด้วยกัน

บ้านของเรา

เฟอร์เดียเพิ่งกลับจากงานเปิดตัวรอบปฐมทัศน์ของภาพยนตร์ที่เขาแสดงนำและพวงตำแหน่งเป็นโปรดิวเซอร์ เสียงตอบรับจากบรรดานักวิจารณ์และผู้ชมของภาพยนตร์เรื่องนี้ทำเขาอิ่มใจเพราะหลายเสียงกล่าวถึงภาพยนตร์ของเขาในทางที่ดีแทบทั้งนั้น งานเริ่มตั้งแต่ช่วงหัวค่ำแต่กว่าจะฉายหนังและพูดคุยกับทีมงานเบื้องหลังและนักแสดงก็กินเวลาไปพอสมควร