[Sing street] Project : 30 Days 30 NC

Day 15

..

..

ตึกสูงระฟ้าตั้งตระหง่านในกรุงลอนดอน ความมืดโรยตัวปกคลุมไปทั่วทั้งเมือง ปล่อยให้ไฟนีออนอวดแสงจอมปลอมแข่งขันประชันกับแสงดาวระยิบระยับบนฟากฟ้ารัตติกาล

บนยอดตึกที่สูงที่สุดนั้นคือที่ตั้งห้องชุดสุดหรูของเฟอร์เดีย วอช-พีโล นักธุรกิจหนุ่มพันล้านที่ไม่ว่าจะจับธุรกิจด้านไหนเค้าก็สามารถบริหารให้มันเปลี่ยนเป็นเม็ดเงินได้ทั้งหมด เค้าเป็นเจ้าของร้านอาหารที่ดังที่สุดในลอนดอน เป็นเจ้าของสนามกอล์ฟที่ดีที่สุดในอังกฤษ เป็นเจ้าของบริษัท IT ที่ใหญ่ที่สุดของสหราชอาณาจักร เป็นแม้กระทั่งเจ้าของอากาศในกรุงลอนดอน นั้นเป็นเหตุผลว่าทำไมว่าตึกของเค้าจึงสูงที่สุด เค้าเพียงแค่อยากเห็นดวงดาวใกล้ ๆ โดยไม่มีแท่งคอนกรีตอื่นมาบดบังสายตาเค้าเวลามองเจ้าแสงระยิบระยับที่อยู่บนฟ้า ส่วนหน้าของห้องกว้างคือห้องทำงานและส่วนรับแขกของเฟอร์เดีย ผนังฝั่งตรงข้ามประตูคือกระจกหนาใสที่ไม่มีรอยต่อให้เค้าสะดุดเวลามองท้องฟ้า

เค้าก็เป็นเพียงแค่คนหลงใหลแสงดาวก็เท่านั้น

ชายหนุ่มเจ้าของห้องหรูนั่งไขว่ห้างอยู่เก้าอี้นวดบุหนังอยู่หลังโต๊ะทำงานกว้าง น่าแปลกวันนี้คนที่ชอบมองฟ้ายามค่ำคืนตลอดเวลาเลือกที่จะหลังให้พนังกระจกเหล่านั้น สายตาคมกำลังจับจ้องไปที่ใครคนหนึ่งด้วยความพึงพอใจ คนที่ทำให้เค้าละความสนใจเจ้าแสงระยิบระยับบนฟากฟ้า

ใบหน้างดงามราวกับเทพบุตรกำลังระบายด้วยรอยยิ้มแสนมีเสน่ห์ที่เพียงแค่ใครได้มองก็ใจระทวย ยกยิ้มมุมปากเพื่อแสดงออกว่าเจ้าของรอยยิ้มกำลังพอใจกับภาพตรงหน้า ร่างเล็กของใครบางคนกำลังสั่นน้อย ๆ ใบหน้าจิ้มลิ้มราวนางฟ้าตัวน้อยกำลังแดงซ่านทั้งหมดก็เพราะสายตาคมที่กำลังมองมา