[Sing street] Project : 30 Days 30 NC

Day 10

เสียงโฮมเทียเตอร์ที่กำลังฉายภาพบันทึกการแสดงสดวงโปรดของใครบางคนดังกระหึ่มไปทั่วทั้งห้องนั่งเล่นของบ้านแมคเคนน่า บนโซฟาตัวยาวสองร่างนอนเอกเขนกกันอย่างสบายใจ ร่างสูงของเฟอร์เดีย วอช-พีโล นอนจมไปกับโซฟานุ่มขณะที่คนตัวเล็กกว่าอย่างมาร์ค แมคเคนน่านอนคว่ำทาบทับอยู่บนตัวของร่างสูงอีกที แขนแกร่งโอบตัวร่างเล็กไว้กันไม่ไห้อีกคนร่วงลงไปที่พื้น หัวทุยสวยวางแหมะอยู่บนอกเค้า หันหน้าไปจ้องภาพที่กำลังฉายในโทรทัศน์ไม่สนที่นอนที่มีชีวิตแบบเค้าแม้แต่นิดเดียว เหมือนคนตัวเล็กหลุดเข้าไปอยู่ในคอนเสิร์ตด้วยยังไงยังงั้น

..ฮึ นอนอยู่บนตัวเค้าแต่ตาอ่ะสนใจผู้ชายคนอื่น..

เค้าเอียงหัวไปดูสีหน้าของคนที่เหมือนหลุดเข้าไปในโทรทัศน์แล้วยิ่งหมั่นไส้ ก็ดูตาเป็นประกายแบบคนชื่นชมหลงใหลคลั่งไคล้สุด ๆ ปากก็ขมุบขมิบร้องเพลงตามแล้วจำเป็นอะไรที่แก้มต้องแดงเหมือนกำลังเขิน ! ตาคมตวัดมองคนในโทรทัศน์อย่างไม่สบอารมณ์ เฟอร์เดียพ่นลมหายใจอย่างหงุดหงิดและกระชับอ้อมแขนแน่นขึ้นโยกตัวไปมาเบาๆ จมูกโด่งฝังอยู่บนกลุ่มผมนุ่มและคลอเคลียไปมาสูดกลิ่มหอมอ่อน ๆ ของแชมพูที่เจ้าตัวใช้เป็นประจำ คนตัวเล็กขยับตัวอย่างอึดอัดและส่งเครื่องคำรามเบา ๆ อย่างไม่พอใจที่กำลังโดนก่อกวนเวลาแห่งความสุขของตัวเองกับวงโปรด

"ฮรือออ เฟอร์เดียอย่ากวน"

พูดทั้งทีไม่หันมามองหน้าเค้าสักนิดแต่มีเหรอเค้าจะหยุด ร่างสูงยังคงก่อกวนคนตัวเล็กต่อไปมือซนเริ่มอยู่ไม่นิ่งจากที่กอดเฉย ๆ ก็เริ่มไต่เริ่มไล้ต่ำลงไปตามแผ่นหลังไปหาเป้าหมาย หยุดลงที่สะโพกกลมกลึงดึงเข้ามาแนบชิดและนวดเฟ้นเบา ๆ

มาร์คกรอกตาเมื่อรู้เจตนาของอีกคน ละสายจากทีวีวางคางตั้งอยู่บนหน้าอกของคนเอาแต่ใจ หน้ามุ่ยทันทีเมื่อเห็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ เฟอร์เดียยักคิ้วและสายตาสื่อความหมายบางอย่างส่งมาให้เค้า คนตัวเล็กรู้สึกถึงบางอย่างที่กำลังตื่นตัวอยู่ในกางเกงยีนส์ดันขึ้นมาสัมผัสกับหน้าขา