Saan nga ba Patungo?

Chapter 1

I was walking alone straight to my house when I heard some noise in my back. Isang kotseng itim at nakasunod ito sa akin. Who's the person inside that car? The hell that guy problem? I continue walking and the noise in my back continue too. What the?

I quickly walk near to that car. And angrily ask the man to go out.

"What's your problem?!" agad kong hinapas ang unahan ng kotse nito at nakapamewang na lumapit sa pinto ni kotse.

"You're blocking my way, Miss!" I was so shock when I heard those lines. Blocking? His way?

"You better shut up. Ang laki laki ng daan and yet you still chose the way I'm walking in? And your way? May pangalan mo ba? Where? Bakit hindi ko makita? And who the hell give you a permission to shout on me?" I can help myself but to shout. This guys is starting to annoy me. May balak ata siyang dumagdag sa galit ko today. It's really pissing me off.

"And who give you a permission to shout on me too? Are you giving me an amount just to feed me?" sagot ng lalaki habang naka pamulsa.

"Precisely my point" saad ko. This man and my ex are so annoying. Wala naman ng mangyayari dito kaya tumalikod na ako at sinimulan maglakad. Halos napatingin ako sa bar na nadaanan ko ng nakita ko ang sobrang daming tao. Anong oras na ba? Tinignan ko ang aking relo at nakita kong halos 10pm na. Bakit ang bilis ng oras? Agad akong naglakad kasama ang aking malalaking hakbang at nagmamadali na nagtungo sa bahay na tinitirhan ko. It's not new to me walking alone in the street pero yung oras ngayon? 10pm? Tapos naglalakad pa ako? It's bullshit.

Halos isumpa ko ang araw na ito ng biglang bumuhos ang malakas na ulan. Damn. Wala akong magawa kung hindi mapasigaw at mapa padyak sa inis. Kasabay ng mga patak ng ulan ang simula ng pagbuhos ng aking mga luha na kanina ko pa pinipigilan. Napaupo nalang ako sa inis at pagod. Niyakap ko ang aking mga tuhod at hindi ko na din mapigilan ang pagbuhos ng aking mga luha. This day is really hell.

"Miss, I'll give you a ride." Inangat ko ang aking mukha at pinunasan ang mga takas na luha sa aking pisngi. Tinignan ko ang lalaki siya yung kanina. I just rolled my eyes and stand up. Lumabas siya ng sasakyan hawak ang malaking payong na itim.

"No thanks." Mas lalong lumakas ang buhos ng ulan ng bitawan ko ang mga katagang iyon. Nakita ko naman ang nakakainis na mukha ng lalaking nag aalok sa akin ng libreng sakay. Ano bang malay ko sa lalaking ito

"Look Miss, I running out of time. Let's go" Lumapit ang lalaki sa akin at pinayungan ako. Wala namang dumadaan na taxi o bus ngayon dahil anong oras na. Pero kung sasama ako sa lalaki na ito? Mukha naman siyang katiwa-tiwala pero maaari pa rin itong maging isang rapist o ano.

"I'm Carter Montenegro. If you are thinking na may gagawin akong masama sa iyo, nagkakamali ka. Look, maybe you have a nice body but still I'm not a rapist or what." Tinignan ko ang lalaki na halos basa na din dahil sa lakas ng ulan. Lumakad ako at lumapit pa sa payong pero wala na rin namang magagawa ang payong na hawak ng lalaki dahil basa na rin ako.

"Salamat." Saad ko habang nagda drive ang lalaki patungo sa tinutuluyan ko.

"Magpatila ka muna kaya ng ulan." Tiningnan ng lalaki si Xyller at saka muling pinagmasdan ang mga malalaking patak ng ulan. May bagyo pa ata ngayong linggo.

"It's okay." Saad ng lalaki at agad namang naglakad pabalik sa kotse ng mas lalong lumakas ang ulan dahilan para mapa atras ito at mapabalik sa terris ng inuupahang bahay ng babae.

"See? Magpatila ka na dito. Ako nga pala si Xyller. Pasok ka na malamig diyan" Saad ni Xyller kay Carter. Tumango ang binata at hindi na tumanggi pa dahil nagsimula na syang lamigin. Galing pa ng trabaho ang binata at pagod ito dahil sa dami ng kaniyang ginawa. Hinubad ng lalaki ang kanyang sapatos at nilagay sa gilid ng pinto.