Bir Salağın Aşk Hikayesi

47.

Sevgili Günlük;

Bugün nasılsın? Beni soracak olursan ben gayet iyiyim.Zerrinle barışalı 25 gün oldu.2.5 yılın ardından tekrardan hayatıma girdi.Ve nerdeyse 1 ay olucak aslında bunu ilk gün yazmamı beklerdin biliyorum.Ama boşu boşuna umutlanmak istemedim belli bir zaman geçmeden yazmak istemedim sana.Yani bu olayları zaten en iyi bilen sensin bi tek sana yazarım bunları çünkü sözlerin etkisiz kaldığı zamanlarda sadece kağıt kalem yeterlidir.Bu yüzden benim en iyi dostumsun..Bu olayları başka kimseye bu kadar rahat anlatamazdım.Neden bilmiyorum ama sana yazmak beni rahatlatıyor az da olsa.Diğer bir beni rahatlatan şey ise alkol ve biraz duman.Sana yazarken zaten her daim odam sislidir,bilirsin.Ne saçmalıyorum bilmiyorum bilemezsin ki senin gözün yok.Sanırım tanrıdan isteyeceğim birşey de senin canlanıp benimle konuşman olurdu.Ne bileyim yani dinlemen güzel birde bana tavsiyelerde bulunabilsen daha ne  isterim ki tanrıdan.At gibi giden it gibi döner demişler ya aslında tam olarak doğru değil.At gibi gideni it gibi kovalarsan geri döner deseler daha doğru olurmuş bence.Ben 2.5 yıl boyunca kovaladım onu ve sonunda elde ettim sanırım.Sanırım diyorum çünkü güvenemiyorum anlarsın ya güven bu devirde çok zordur.Boşuna dememişler babana bile güvenmeyeceksin diye.Ben babama bile güvenmezken bir kıza güvenmemi bekleme lütfen benden.Bu 4 duvar arasında neler yaşadım,neleri kaybettim en iyi sen biliyorsun.Bide şu önümdeki 6 yıllık kalemim.Ve bitmeyen A4 kağıtlarım...Sigara dumanlarının odama kattığı sis havasında sana yazmak güzel duygu.Burda sonlandırmak isterim uzun bi süre de sana yazmayacağımı düşünüyorum çünkü artık ilham kaynağım yok.İlham kaynağım artık bana geri döndü zaten müziğe de ara vericem. Zerrin'den ayrılınca yine görüşürüz... Biliyorum çünkü mutlu sonlar masallarda olur,bu ise gerçek hayat.