「 C O M P L E T E D ━ A N O V E L L A S T O R Y 」
❝ tutal ikaw ang matalino, e 'di i-explain mo nga tong nararamdaman ko para sa'yo. ❞
➥ park jimin as himself
+reached 100k reads
❥ 05/11/17
+novella story
+highest ranking ↴
#1 in Teen Fiction
book...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
"Hindi lahat ng kwento kayang i-predict ang pangyayari. Trouble na nga, na-doble pa."
BUONG klase ako magdamag nakatunganga, iniisip kung ano ang nakita ni Namjoon sa mga palad ko.
Kung mali ang kutob ko, malamang pinagtri-tripan na naman ako ni badjao.
Nabalik lang ako sa realidad nang tawagin ako ni Jimin.
"Lumilipad ang utak mo, Anjelyn. Papunta ka na sa isip ko, tumambay ka pa sa puso ko."
Napangisi ako, "Baliw," tipid kong sagot at inilagay ang libro ko sa bag..
Hindi ko napansin na tapos na pala ang klase dahil sa bumabagabag sa isip ko.
"Tara," usal niya na nagtaka naman agad ako. "Takas tayo."
Nagsalubong ang kilay ko sa narinig ko galing sa bibig niya. Napalingon ako sa kanya. "May klase pa tayo, mamaya."
"Kaya nga tatakas tayo eh."
"Saan tayo pupunta?" naguguluhang sabi ko.
"Basta."
"Basta pala, ikaw na lang. Dinamay mo pa ko sa kalokohan mo."
"Tara na kasi," asik nito at hinila ako patayo.
Dahil sa clumsy ako ay natisod ako sa bag at nahulog sa dibdib ni Jimin.
Narinig ko siyang ngumisi kaya tinulak ko siya palayo sa akin.
"Ano ba. Hindi ka nagdadahan-dahan eh," singhal ko at kinuha ang bag.
"Ako pa sinisisi. Yung bag ang nagpatid sa'yo." Malokong ngiti ang binigay nito sa akin kaya pinagsingkitan ko siya.
"Ikaw talaga may kasalanan, dinamay mo pa ang bag."
"Sus. Sabihin mo na lang na kinilig ka," bulong nito na narinig ko naman.
Oo na, 'wag mo nang ipagsigawan pa.
Para hindi halata na kinilig ako sa pagdampi ng katawan ko sa kanya ay inirapan ko ito pero bigla ako nagulat nang hilahin niya ko papalabas ng pinto.
"Park Jimin, bitaw," asik ko at kinuha ko ang kamay ko na hawak niya.
Hingal na hingal akong tumingin sa kanya. Paano ba naman pinag-akyat ako ng sandamakmak na hagdanan dito sa Building I. Nasa 17th floor ata kami eh, hindi ko alam dahil sa sobrang pagod kakaakyat. Mula 6th floor ba naman, jusmiyo.
