Cliché Lovestory (Compleet)

Hoofdstuk 10: moorden met een appelsteeltje

Ik meen het! Dit is echt niet grappig meer! Ik zit al zeker een half uur in de kast en mijn broer neemt zijn freaking gsm niet op! Als ik hier ooit uitkom begin ik eerst met mijn broer te roosteren als een croque monsieur en zodra dat gedaan is vlieg ik met mijn superkracht richting het huis van Yari waar ik naar binnen val als James bond! Maar niet zonder mijn roze ninjapakje natuurlijk. Ik sla voor de 138ste keer op de deur van de kast, hier zit ik dan in het donker tussen al mijn kleren. Het enige licht komt van het spleetje onder de deur en van mijn mobiel, die ondertussen ook bijna leeg is. Ik laat me terug neer zakken tegen de deur aan. Doen ze dit nu serieus expres? Ik heb *miep* een handdoek aan! Een handdoek die ondertussen niet helemaal droog meer is door mijn nog natte haren. Voor de zoveelste keer sta ik recht en klop voor de 139ste keer op de deur. 'Will! Dit is echt niet grappig meer!' gil ik zo hard ik kan. Ik stop met gillen als mijn mobiel oplicht. Egoïstische Paddenstoel stuurt een bericht. Ik grinnik even bij die naam en open het. Zullen we je er maar uitlaten? Ik kijk nog steeds een beetje verbaasd naar het lichtgevende scherm. Is hij hier nog dan? Nee, nee, nee dit ga je niet menen. 'Verbrande barbecuekip, laat me eruit!' 

Dit komt niet goed met hen.

Tot mijn opluchting hoor ik de sleutel in het slot en wordt hij omgedraaid. Nog even en... hij gaat eraan! De deur vliegt met superkrachtensnelheid open en mijn mond valt open, net zoals mijn hoofd rood kleurt. Als ik zie dat alle jongens, ja ik meen het, naar me staren trek ik mijn handdoek een beetje naar boven en houdt hem stevig vast. 'Wat, wat doen, doen jullie hier?' stamel ik terwijl mijn tomaten hoofd transformeert naar een nog rodere kleur. Waarom, lieve cupcake, waarom zitten al die jongens hier?! Liam, Adam, Josh, Aaron, Ben, William en Yari. 'Jongens?' stamel ik... 'wat is dit?' 

Ze grijnzen allemaal naar me, inclusief mijn broer. 'Kom op Will, doe er wat aan! Ik wil me omkleden!' Ik trek mijn handdoek opnieuw een beetje recht, 'Dit is echt niet grappig! Ga allemaal op jullie driewieler naar huis dan zal ik jullie niet komen vermoorden met een appelsteeltje.' 

Verkeerde woordkeuze. 

Alle jongens trekken een wenkbrauw op, dit is echt een té grappig zicht. Ze doen het echt allemaal mooi tegelijk, het lijkt wel afgesproken. Ik grinnik. Hee! Waarom kunnen zij dat wel en ik niet? Een beetje geïrriteerd kijk ik naar de jongens. 'Ik meen het, jullie kunnen gaan!'

Er komt eindelijk een beetje beweging in de zaak. Ze staan allemaal een voor een recht en lopen de deur uit. Dit slaat echt nergens op!  Aaron is de een na laatste jongen. 'Je ziet er sexy uit', grinnikt hij en knipoogt naar me, ik rol met mijn ogen en duw hem verder de deur uit. En rarara wie we als laatste hebben.

Yari Wilson.

Hij kijkt me grijnzend aan. 'Kom op sukkeltje, verder lopen!' roep ik en duw tegen zijn rug om hem naar buiten te krijgen. Voor hij zijn laatste voet buiten zet draait hij zijn mobiel nog naar me toe. Een foto van mij in mijn handdoek met mijn natte haren slap over mijn schouders en op mijn hoofd, kwaad kijkend en dan nog recht in de camera ook. 'Haal hem eraf', zeg ik terwijl ik mijn kaken op elkaar klem. 'Had je gedacht. Prinses.' 

'Prinses is echt geen belediging', mompel ik met een rood hoofd. 'Prinses van het rijk van de lelijken.'

Ik buk naar onder en kijk onder mijn bed. 'Wat doe je?' vraagt hij verbaasd. 'Ik ben op zoek naar je humor en je niveau.' Hij rolt nog mijn zijn ogen en gooit de deur met een klap achter hem dicht.

Oké, dit was weird!  

En net dat ik mijn kleren wil nemen denk ik er aan dat hij die foto niet gewist heeft. Damn! Hopelijk komt hij niet op facebook of wat dan ook... 

*

'William!' roep ik, 'ik ben naar Ariana!' Ik loop al naar de voordeur en werp nog een blik in de spiegel. Een meisje met bruin golvend haar, groene ogen en een zwarte bril kijkt me lachend aan. Ze draagt een jeansshortje en een wit blousje. Simpel maar leuk. Ik zie William achter me tevoorschijn komen en hij slaat zijn armen om mijn lichaam. 'Will, ik moet vertrekken', zeg ik terwijl ik een vies gezicht in de spiegel trek. 'Ik ben het nog niet vergeten van daarstraks!' Er komt een soort grom uit mijn mond waardoor ik moet grinniken.  'Dag William', zeg ik en duw hem een beetje van me af, ik druk nog snel een kus op zijn wang en loop naar buiten. 'Tot straks!' roep ik nog na. Ik gooi de deur achter me dicht en de late namiddagzon verwarmt me. Bij Ariana ben ik altijd welkom, ze heeft een super lieve moeder, haar vader is er jammer genoeg niet meer. Het is al een hele tijd geleden maar ik weet nog dat hij altijd spelletjes met ons speelde. Ik zucht terwijl ik naar de buren loop.