Cliché Lovestory (Compleet)

Hoofdstuk 23: En toen was de haat terug...

Ik leun met mijn rug tegen de liftmuur aan. 'Argh! We zitten hier al zo lang!' klaag ik en werp nogmaals een blik op de liftdeur die maar niet wil opengaan. 'Dream', zegt Adam en lacht voorzichtig naar me, 'we zitten hier slechts één minuut en tien seconden.' Ik leun met mijn armen op mijn knieën en zet mijn hoofd in mijn handen. 'Ja, maar zo dadelijk missen we Rome. Ariana flipt nu vast helemaal.' Hij haalt zijn schouders op. 'Wij kunnen er toch ook niet aan doen', zegt hij en komt dichter bij mij zitten.

En op dat moment lijkt het alsof de lift kleiner is geworden. Te klein. Snappen mensen nu waarom ik niet graag in liften zit? Je zit vast.. en als je vast zit, zit je misschien wel met de verkeerde persoon vast.

'Dream, zijn jullie nu echt samen?' vraagt hij met een opgetrokken wenkbrauw en kijk me ernstig aan. Een rilling loopt over zijn rug van zijn hand dat rond mijn schouder ligt, 'als je die arm niet wilt, zeg je het maar.' Ik knik. 'Het is oké', zeg ik zacht ook al vind ik de aanraking alles behalve prettig, 'ja, we zijn nu echt samen.' Hij zucht. 'Ken je hem echt?' Deze keer is het mijn beurt om hem vragend aan te kijken. 'Wat bedoel je?' Hij lijkt na te denken. 'Weet je alles over hem? Weet je... nu ja... gewoon wat je moet weten als je met iemand gaat? Ken je zijn situatie, zijn verleden? Of weet je alleen dat hij vreselijk knap is, in jou ogen dan, en dat je hem eerst niet leuk vond?' Ik slik en draai mijn blik weg. 'Kom op Adam, een relatie is bedoeld om mensen te leren kennen en je doet net alsof jij het wel weet?' dat komt er meer uit dan een vraag dan een zin vol iets dat ik zeker weet. 'Ik weet het niet nee, maar ik ben er dan ook niet mee samen. Jij wel.'

'Kom op Adam, doe niet zo! Je weet best dat hij oké is.' Hij schudt langzaam zijn hoofd. 'Ik weet niets.' Stilte. 'Of toch wel', vult hij verder aan. 'Ja, ik weet iets, jij weet het vast ook al wel.'

'Wat dan?' vraag ik achterdochtig en staar naar de grond van de lift. Ik hoop zo vurig dat ze me snel uit deze lift halen. Hoewel... ik wil wel weten wat Adam te vertellen heeft. 'Kom op Dream, je gaat toch niet met de grootste player van school?', vraagt hij met opgetrokken wenkbrauwen. Wow, waar kwam dat opeens vandaan? Ik kijk hem verbaasd aan. 'Geloof me, dat is hij niet', zeg ik eerlijk tegen de jongen met het bruine haar en bruine indringende ogen naast me. Ik zeg het misschien wel, maar toch begint er jaloezie op te spelen in de buurt van mijn buik. Yari is een knappe jongen, dat is zo. Daarbij is hij ook nog populair, hoe groot is de kans dat hij nog nooit iemand echt heeft gehad? 

Adam schudt opnieuw zachtjes zijn hoofd. 'Wat dan?!' Mijn stem wordt een heel pak luider. 'Je kent het verhaal vast al wel.' Ik draai mijn hoofd langzaam in zijn richting. 'Welk verhaal Adam', zeg ik dreigend. 'Wel... van hem en Chantal.' Mijn mond gaat open en terug dicht, geen idee welke woorden ik moet uitspreken. 'Waarom zou ik je geloven?' vraag ik en probeer mijn wenkbrauwen op te trekken maar laat ze meteen zakken omdat het anders niet serieus gaat overkomen. 'Waarom zou je niet liegen, Adam? We weten allebei dat je me nog al hebt proberen te zoenen. O en wanneer zijn ze dan wel samen geweest?' 

'Je weet dus duidelijk niets over de twee.' Ik begin me echt te ergeren aan hem. 'Adam! Vertel het me dan gewoon in plaats van zo rond de pot te draaien!' Hij steekt zijn handen in de lucht als een verdedigend gebaar. 'Is al goed, rustig maar', zegt hij, de vroegere warmte is verdwenen uit zijn stem. De lieve jongen van die tijd geleden is weg. 'Waarom heb ik mijn mobiel nu ook niet bij', klaag ik en kijk opnieuw naar de liftdeur. Ga nu open! 'Adam? Heb jij je mobiel niet bij?' vraag ik en kijk hem hoopvol aan. 'En nu ga je lief doen?' vraagt hij spottend, 'en nee.' Ik zucht diep. 'Moet je het nog weten, prinses?' zegt hij sarcastisch. Ik klem mijn tanden op elkaar. Prinses. Ik vraag me af of het waar is wat Adam verteld, of het waar is dat hij echt met Chantal is geweest. De jaloezie gaat te keer in mijn buik en ik probeer het weg te drukken. Hij zou het me wel verteld hebben, toch? Ja toch? Zijn arm verstevigt zijn grip op me en hij trekt me tegen zijn schouder aan. 'Laat me los', sis ik. 'Ik vertel het alleen als we zo blijven zitten', zegt hij. Chanteur! 'Oké oké, vertel het nu maar', mompel ik en kijk naar de zwarte grond. 'Ik weet alleen dat hij met Chantal is geweest en dat ze dat zijn geweest voor dat hij hier op school zat', zegt hij schouder ophalend.