Cliché Lovestory (Compleet)

Hoofdstuk 11: Aardbeien met een allergie aan brievenbussen

 *Piep* *Piep* *Piep* Mijn hand vliegt door de lucht en belandt tegen de wekker die met een zachte plof tegen de grond terecht komt. Stomme wekker. Ik draai me ongestoord om en probeer verder te slapen. 'Piep, piep, piep.' Wat? Mijn wekker slaapt toch op de grond? En dit klinkt niet eens als die verdomde wekker. Mijn hand gaat weer de lucht in en komt neer op een hoofd, of ik hoop toch dat het een hoofd is. Mijn hand woelt door het zachte haar van mijn broer, ik laat mijn hand glijden over zijn gezicht. hij blijft hangen bij zijn wipneusje, ja dat is hem! 'Ga weg gekarameliseerde tuinkabouter', mompel ik en duw met mijn hand in zijn gezicht. 'Weg.' Ik begraaf mijn gezicht in mijn kussen en weiger om op te staan, ik ben moe! 'Kom op zussie, school begint', zegt hij en ik hoor gewoon aan zijn stem dat hij grijnst. 'De school kan van mijn part wegvliegen en hij kan Yari meenemen. Ik zal het jullie nooit vergeven!' En jullie vragen jullie waarschijnlijk af wat er gebeurd is? Wel gisteren, zondag dus, ging ik met de fiets naar de winkel en ik reed langs de kerk. Als gevolg dat daar een grote poster op de deur hing waar verschillende mensen rond stonden, dus ik was benieuwd en ging ook eens kijken. Twee keer raden wat er op stond.

Nieuwste mode!

En dan een foto serieus vergroot van MIJ in mijn sexy handdoek in mijn kamer. De foto dat die vervloekte puntmuts heeft getrokken die keer in de inloopkast! Iedereen kent het voorval vast nog wel... alles behalve grappig! Dus er stond een tiental man naar de kijken en als het niet nog erger kon stond mijn naam er in grote sierlijke letters bij! Toen ik de helft van de groep mensen aan de kant had geduwd keek ik er met grote ogen naar, natuurlijk moest weer een of andere kleuter hard roepen dat ik het meisje van de poster was. Ik had toen echt zin om haar lolly af te nemen en er mee weg te huppelen als een oude bejaarde die achter een ontsnapte chocoladereep aanliep. Ik had dat moment dus alweer honger. Aangezien het meisje zo'n luide stem had was de blik van iedereen op mij gericht, natuurlijk.

Ik ben meteen naar huis gereden om dan in mijn bed te gaan liggen en te weigeren om er nog uit te komen. Maar niemand weet dat ik de hele dag een plan zat te bedenken, een geweldig, kwaadaardig plan. Of ik deed mijn best toch om er een te verzinnen, maar helaas. 'Kom op kleintje, ik heb de posters gaan weghalen in ons dorpje.' Ik kijk voor de eerste keer op uit mijn kussen. 'Woah en heb je ook de gedachten van elk mens gewist?' vraag ik en onderdruk een geeuw. 'Lieverd, ik ben nog altijd geen tovenaar, die bestaan niet.'

'Ik dacht dat monsters ook niet bestonden, maar jij bent het bewijs', zeg ik met een grijns, 'net twee minuten wakker en ik ben er al helemaal in!' Mijn broer klapt langzaam in zijn handen en gaat dan met zijn rechterhand naar zijn hart. 'Die kwam hard aan', snikt hij en veegt onder zijn ogen -waar dus geen traan zit, slechte acteur- 'Dag William, je hebt me wakker gekregen ga nu maar weer weg', zeg ik en duw nog altijd met mijn hand tegen zijn gezicht. Zonder nog iets te zeggen staat hij op en loopt de kamer uit. Oké? Ik stap uit mijn bed en trek de gordijnen open. De felle zonnestralen schijnen in mijn gezicht. Ik kijk tevreden uit het raam, ook al heb ik geen zin in school. Aan de overkant zie ik een vaag schepsel bewegen, als ik beter zie, merk ik dat het Ariana is. Ze is een of ander gek dansje aan het doen, eentje waarbij ze springt en met haar ene hand zwaaibewegingen maakt. Het ziet er nog al... raar uit. Tot dat ik door heb wat ze probeert, ze wilt mijn aandacht. Wooho! Doorbreker van Dream! Ze haalt een poster van achter haar rug vandaan. Josh! En dan bedoel ik de Hutcherson versie. Ze staat er naar te wijzen en ik trek een wenkbrauw uit waardoor ze me meteen begint uit te lachen. 

Rare mensen vanmorgen.

Ik haal ook mijn poster van de muur en druk hem tegen het raam aan, waarna ik hem een kusje op zijn papieren neus geef. Ik denk dat iedereen dat dit zou zien... me naar een gekkenhuis zou doorsturen. Ach ja... Ik zwaai Ariana nog uit voordat ik mijn poster weer weg leg en naar de badkamer loop. Douchen laat ik over voor straks en ik maak me verder klaar voor deze vreselijke dag. Een hoog shortje met een wit blousje dat ik in het shortje steek. Mijn haren doe ik in een vlecht naast me. Ik heb lang haar dus dat gaat er wel goed mee. Zo doet het me denken aan Katniss van de Hungergames! Wauw, een hele ochtend vol Hungergames. Ik loop de trap af en ga tegenover mijn broer zitten. 'Will, steek die boterham eens in de tooster nu je toch recht staat', comandeer ik hem terwijl hij een glas water aan het inschenken is. 'Kan je het zelf niet?' klaagt hij. Ik rol met mijn ogen, 'je staat nu toch recht?' Ik trek puppy oogjes. 'Nee, niet de puppy ogen! Ik weet nog toen ik op een trouwfeest mezelf moest verkleden als een paard omdat jij', hij wijst naar mij, 'per se een 'prinses', wilde spelen. En dat liefste zus, kwam ook door de puppy ogen.' Ik grinnik. 'Je hebt het of je hebt het niet. Doe nu maar gewoon', ik knipoog naar hem.