Cliché Lovestory (Compleet)

Hoofdstuk 24: Vanwaar de tranen?

De klanken van het woord blijven zich herhalen in mijn hoofd. Ik weet het, dit ziet er vast verkeerd uit, te verkeerd. Zenuwachtig bijt ik op mijn onderlip terwijl ik afweeg welke mogelijkheden ik heb. Vluchtopties misschien. Pas al er een bloederige smaak zich in mijn mond verspreid, stop ik met er op te bijten en te denken over wat ik moet doen. Ik verzin wel wat. Ik kijk beschaamd van onder mijn wimpers naar Yari. Ik weet zeker dat ik rood ben. Wat Adam betreft, hij staat nog altijd voor me, zijn armen tegen de muur gedrukt zodat ik onmogelijk weg kan. Ik voel de hitte van zijn lichaam op het mijne. Geen idee hoeveel centimeter er nog tussen ons over is. Een ding is zeker, het is te weinig. Dan doe ik iets wat ik van mezelf niet meteen zou verwachten. Mijn knie schiet omhoog en voor ik heb kunnen wegduiken voel ik een hand branden in mijn gezicht. Een pijnscheut schiet door mijn hoofd maar ik weiger het te laten zien. Adam klemt zo te zien zijn tanden op elkaar en sist me iets toe wat ik niet meteen kan verstaan, maar het zijn zeker geen bemoedigende woorden noch lieve dingen. 

Ik draai me voorzichtig om naar Yari. Is dit niet genoeg om te laten zien dat ik het niet wilde? Ik zucht diep en bekijk alle gezichten voorzichtig. Vooral die van Yari, Josh en Ariana zijn er ook samen met nog een paar anderen. Voor Adam me terug kan vastnemen loop ik snel de lift uit en naar de groep toe. Ik sla mijn armen zonder na te denken om mijn bruinharig vriendje en begraaf mijn gezicht in zijn t-shirt. De geur van rozen en appels verspreidt zich in mijn neus. Geen idee hoe je zo'n geur kan hebben. Maar geloof me, dit ruikt heerlijk. Ik adem zijn geur in. 

Ik dacht echt dat ik hier mee weg zou komen en nogmaals, dat het voorval met mijn knie op de pijnlijke plek van Adam genoeg zou zijn om hem te overtuigen maar al snel heb ik door dat het niet zo is. Ik had gehoopt dat hij niet moeilijk zou doen. Verkeerd gehoopt. 

Ik voel geen sterke armen om me heen, geen zachte lippen die me teder een kusje geven. Niets. Het is alsof ik knuffel met een bakstenen mannetje, of een ijsje. Koel, hard en afstandelijk. 'Yari..', jammer gesmoord tegen zijn borst aan. 'Wat?' snauwt hij naar me en de toon waarop hij het zegt. Zo heeft hij nooit tegen gepraat, nee zelfs niet in de tijd dat we elkaar haatte. Ik snap niet waarom nu net dit gebeurd... we zijn nog geen dag echt samen en het is al zover. Hoe kan een relatie dan verder slagen? Is het eigenlijk wel mogelijk? Ik zucht diep en haal mijn hand door mijn haar terwijl ik een beetje maar afstand van hem neem. Dit is niet eerlijk. Ik durf hem niet goed aan te kijken, bang voor zijn uitdrukking maar ik kijk uiteindelijk toch. Ik kijk recht in een gezicht met een uitdrukking dat ik meer dan haat. Hard maar in zijn ogen blinken tranen. Zachtjes denk ik na over wat Adam zei. Ik ken hem niet echt... misschien zijn de tranen gewoon van woede. Maar het ergste is zijn verwijtende blik in zijn ogen, eentje die zeker voor Adam is, maar even goed voor mij. Hij kent het verhaal niet, hij weet niet wat er gebeurd is. Een zacht stemmetje fluistert in mijn hoofd. Ik draai mijn hoofd weg en kijk in een nog altijd geschrokken Ariana die me half vragend en half medelevend aan kijkt. Hoe komt het dat zij zo'n goede relatie heeft? Wat maakt het ook uit? Ik moet Yari dit verhaal zo snel mogelijk vertellen, voordat Adam zijn versie gaat zeggen tegen hem en dat hij niet meer naar me wil luisteren.

Ik adem diep in en kijk de halve cirkel ondertussen rond. Chantal heeft de groep aangevuld. Nu dat ook nog... 'Zie je wel dat dit een grap was', zegt ze spottend en begint aan haar nagels te pulken die in een felroze kleur zijn gelakt. 'Chantal' snauw ik naar haar, 'hou je poederbek dicht. Dit is iets helemaal anders', zeg ik en stuur een vernietigende blik naar Adam. 'Klootzak', sis ik naar hem terwijl hij met zijn hand achteraan aan zijn nek krabt. Ik draai me langzaam om naar Yari. 'Yari', zeg ik zacht en vragend. Geen reactie. 'Dit is niet wa-'. Hij laat niet eens mijn zin afmaken. 'Ja!' vliegt hij uit, 'Ik ken het wel! Het verhaal van ''O Yari, het is niet wat het lijkt.'' ja, zeg het maar, het is niet wat het lijkt. Ik weet het nu ondertussen wel!', roept hij boos en draait zich met een ruk om. 'Yari! Het is ook zo! Je moet naar me luisteren!' zeg ik krachtiger dan ik had verwacht. Hij blijft even stil staan en ik zie dat hij zijn handen tot vuisten balt en het dan terug laat ontspannen. 'Nu even niet, Dream', zegt hij nog altijd op die ene toon... 'Misschien later', zegt hij met een zucht zonder zich om te draaien en loop dan uiteindelijk toch verder. Mijn mond gaat een beetje open maar ik weet niet wat ik moet zeggen. Yari, Mijn vriendje loopt de hoek om en laat me achter bij de rest. 'Je bent hem niet waard', zegt Chantal neerbuigend tegen me en trekt een perfect geëpileerde wenkbrauw op en ze tuit haar lippen een beetje. 'Hij is te goed.' Ik kijk haar ongelooflijk aan. Dat zij nu net degene is dat het zegt en dat terwijl zij, Chantal met mijn vriendje geweest is. Ik laat hem niet zo maar gaan! Maar wat als Adam gelijk heeft? Of Chantal misschien?