Captive || Perfection Trilogie Deel 1

Proloog

'Beste inwoners van Eirene! Welkom vandaag op 28 maart 2137, deze dag zal de geschiedenisboeken ingaan dat we aankondigen dat 86 procent van de bevolking dat minder dan 50 procent perfect is, uitgeroeid is.' riep Erica Rester, voorzitter van het Perfecte Wereld Instituut oftewel het PWI over het plein. De sfeer was grimmig op de bewolkte dag. De inwoners keken somber. Het was alsof de natuur aanvoelde dat dit een zwarte dag was. De voorzitter vervolgde haar speech: 'We komen nu steeds dichter bij ons doel; de hele bevolking perfect maken, zoals het hoort. Het PWI is hard bezig en we komen met de dag verder met het vinden van een perfect, volmaakt mens. Dus 100 procent perfectie! Als we deze 1e perfecte persoon hebben gevonden, kunnen we verder met iedereen. We zijn nu heel dichtbij. Tot nu toe is de perfectste persoon Gaia Aïsha Trisk uit Vancouver met 94 procent, applaus voor haar!'

Gaia Trisk stond op uit haar stoel en liep zwaaiend naar voren. Achter haar volgde haar man, Mason Trisk met 92 procent. Lachend stond ze voor iedereen en begon haar speech: 'Dankjewel iedereen, ik ben zeer dankbaar om een stap in het proces naar perfectie te zijn. Ook ben ik erg blij met mijn plek in de raad van elite met de originele families, waar ik in zit sinds ik getrouwd ben met mijn geliefde man Mason Trisk. Ik dank de Trisks, de Lancasters, de Whitmores, de Griffins en natuurijk ook de Benetts!'

Gaia keek naar achter in de mensenmassa aangezien er rumoer ontstond. Ze liep naar Erica en vroeg of ze door moest gaan met de speech. Erica knikte. De jonge vrouw haalde haar schouders op en liep weer naar voren. Tot haar schrik zag ze mensen met geweren staan aan de achterkant van de massa. De mensen hadden het ondertussen ook door en ze begonnen te rennen en mensen schreeuwden en gilden.

Margaret Whitmore stond in het publiek en zag dat mensen begonnen te duwen. Ze pakte de handen van haar 2 jongste kinderen Roan en Lara. Ze was ook in net in verwachting van een 4e kind. Verderop zag ze Lloyd Trisk staan met de 2 kinderen van de Trisk familie. Ze liep naar hem toe. 'Wat is er aan de hand?' vroeg ze. 'Geen idee.' zei hij. 'Wil je even op mijn kinderen passen?' vroeg ze en ze verdween, op zoek naar andere leden van de raad van de elite.

Gaia duwde zichzelf een weg door de mensen heen. Ze moest ze vinden. Ondertussen kwam ze Margaret Whitmore tegen. 'Gaia! Gaia, wat in hemelsnaam is er aan de hand?' riep ze paniekerig uit. 'Rebellenaanval.' antwoorde Gaia gehaast. Margarets ogen werden groot: 'Ik moet mijn kinderen vinden!' en ze verdween weer. Gaia liep stug door.

'De kinderen die van de zon en de maan leven, zullen Eirene weer voorspoed geven!' werd door de rebellen gescandeerd. Wanhopig probeerde Gaia de tranen tegen te houden. Wat nou als ze ze niet zou vinden?

Er klonk plotseling een hoge gil ergens vanuit de massa. 'Er wordt geschoten, help er wordt geschoten!' klonk er. Overal duwden mensen om weg te gaan en zo kon je geen kant op. Gaia zag opeens een strook van vuurrood haar en daarnaast een lichaam met bijna spierwit haar. Ze draaiden zich om en Gaia zag de vertrouwde blauwe ogen en gouden ogen. Opgelucht haalde ze adem.

Toen ging er een groot iemand voor haar staan en blokkeerde hij haar zicht. Nadat deze persoon eindelijk weg was, was hij weg maar ook de 2 personen waren weg waar ze naar zocht.

Plotseling hoorde ze een knal en een helse pijn in haar schouder. Ze viel neer. 'Hij is weg, Gaia, hij is weg.' is het laatste dat ze hoorde.