Captive || Perfection Trilogie Deel 1

5

|| Ayla Trisk ||

Ik moest moeite doen om niet te huilen. De tranen prikkelden achter mijn ogen. De eerste tranen begonnen te rollen over mijn wangen.

'Ik wil niet met iemand voor de rest van mijn leven zijn, waarvan ik helemaal niet houd.' snikte ik zacht.

'Weg, ga weg! Ik wil jullie niet meer zien op dit moment.' zei ik boos.

Mijn ouders renden gehaast de kamer uit.

-

'Ay, kan ik binnen komen?' hoorde ik mijn zusje zacht zeggen.

Ik beet op mijn lip en knikte. Beseffend dat ze dat natuurlijk niet kon zien, opende ik mijn mond.

'Ja, kom binnen.' zei ik en ik schrok van mijn schelle en schorre stem.

'Hé, Ay... Ik heb gehoord wat er was gebeurd.' zei Elaine en ze kwam zitten op mijn bed.

'Je hoeft het niet te doen, dat weet je toch?' zei ze ernstig.

Een snik kwam uit mijn mond en ik huilde alweer bijna. 'Ik denk... ik denk dat ik wel moet Elaine.' Ik keek haar aan in de ogen.

'Wat moet ik anders dan Elaine? Ik wil mam en pap niet teleurstellen. Bovendien, dit komt sowieso bij de media, misschien nu al. Mam en pap hebben dit ook al besproken met de elite en de Whitmores. Ze rekenen op me. Het volk zou me zien als een schande als ik het niet doe en ik hoef niks te zeggen over de elite, waar ik nota bene in moet gaan zitten over een paar jaar!' zei ik wanhopig.

'Er wordt gewoon van mij verwacht dat ik ga trouwen met die Luca. Dan krijg ik de titel elite bij de Ceremonie en krijg ik kinderen met die wildvreemde. Ze hopen dan weer op 100 % perfectie en zo niet, pech gehad. Ik blijf de rest van mijn leven in het PWI en blijf in de elite tot de volgende generatie komt. Punt uit. Dat is mijn toekomst.'

Ik beet op mijn lip. Dat was echt mijn toekomst. Ik kon geen ander scenario verzinnen.

'Dat weet ik ook wel best Ayla... Maar misschien kan je je verstoppen en naar een ander land vluchten?' probeerde Elaine.

'Serieus, Elaine, denk je dat dat gaat lukken. Dat is gedoemd te mislukken.' zei ik depressief.

'Goed, als je zo goed weet wat er gaat gebeuren, ga ik wel weg. Je hebt me toch duidelijk niet nodig.' zei Elaine en ze verliet mijn kamer. Ik keek haar na.

--

Ik dacht hard na over het huwelijk. Een ontmoeting kon toch geen kwaad? Iedereen rekent op me. Verder is het nog vrij gebruikelijk dat je ouders een partner voor je kiezen en dat je vlak na de Ceremonie trouwt. En mijn ouders dwingen me niet. Ik zette het voor nu maar van me af. Het had geen zin om zielig te gaan doen. Ik ging weer terug naar mijn kamer en pakte het archief over adoptie weer.

'Kaleb...' mompelde ik toen ik door het boek bladerde.

Toen zag ik zijn naam staan. 'Kaleb Lan. Geboren op 23 april 2137 te Vancouver. Gesloten adoptie. Voor verdere info naar adoptiecentrum Still Waters.'

'Lan..' De rest van zijn achternaam was niet te zien door de oudheid van het boek. Het was 1 grote inktvlek geworden.

'Adoptiecetrum Still Waters. Daar moet ik heen gaan.' zei ik in mezelf.