Captive || Perfection Trilogie Deel 1

2

|| Ayla Trisk ||

Ik wreef zacht in mijn ogen. Stipt 07:00. Tijd om op te staan en naar het laboratoria te gaan. Ook was het weer vandaag tijd om naar de privéschool te gaan. 3 keer per week mocht dat, de andere dagen kreeg ik les thuis. De privéschool is een van de duurste, besloten scholen van de stad. De meeste kinderen die er op zitten waren kinderen van mensen met hoge functies.

Nadat ik mijn bed uitgestapt was, klikte ik op de bel naast mijn bed. Even later kwam Mary mijn kamer binnen. 'Goedemorgen lady Ayla, hoe maakt u het?'

'Goedemorgen Mary, het gaat uitstekend, dankjewel.' antwoordde ik met een glimlach. Ik kleedde me aan en kamde mijn haar door. Toen ik klaar was, liep ik naar de ontbijtzaal. 'Goedemorgen iedereen.' zei ik opgewekt tegen de mensen in de ontbijtzaal. Ik nam plaats naast mijn zusje Elaine. Vandaag werd er als ontbijt toast met zalm geserveerd. Ik nam een slok van mijn dampende mok met koffie.

Na het ontbijt liep ik naar de lift. Ik drukte op het knopje met '-2' en de lift ging naar beneden. De wetenschappers stonden al te wachten zoals iedere dag. 'Lady Ayla, goedendag! U mag weer plaatsnemen.' zei professor Philips.  Ik nam plaats in de stoel en er werd een naald in mij gezet. Bloed werd er geprikt. Na de bloedonderzoeken, ging ik door naar de fysieke test. 20 minuten hardlopen, altijd leuk.

'Lady Ayla, we willen u graag een update geven over de chip in uw hoofd.' Ik beet op mijn lip en knikte. 'Uw hersenactiviteiten zijn erg interessant en we kunnen die goed waarnemen met de chip.' Professor Philips nam een kleine pauze. 'We zijn nog druk bezig om te onderzoeken wat er zo speciaal is aan u. Uw hersenen vertonen ook vele gelijkenissen met die van lady Elaine. Dus dat is alles wat we nu kunnen zeggen.' 'Heel erg bedankt, professor Philips.' zei ik en knikte dat hij weg mocht. 'U mag trouwens nu naar school gaan.' riep hij me nog na. 'Ja, ik zal zo vertrekken.'

-

Ik stapte de limo uit en keek naar de school. Ik ging de trap op en Tim deed de deur voor me open. Er waren gelijk kinderen die naar me keken toen we binnen waren. Dat gebeurde elke keer, ook al zat ik nu al 3 jaar op deze school. Chayenne kwam gelijk naar me toe. Ze was zo ongeveer de enige vriendin die ik op de school had, die niet vrienden met me was om mijn status. 'Hoi, Ayla!' zei ze. 'Hey, Chayenne!' glimlachte ik terug. 'Tim, je mag gaan.' zei ik en mijn bewaker ging weg. 'Kom we moeten naar Engels!' grinnikte Chayenne en ze trok me mee. Ik gierde het uit terwijl we de trap op renden. Iedereen keek ons inmiddels aan. Snel liepen we de klas binnen en gingen we naar onze vaste plek. Helaas zaten Chayenne en ik niet naast elkaar, maar het maakte niet uit. We zaten nog steeds dicht bij elkaar. Chayenne zat naast Henri, de betweter van de klas. Hij was de zoon van commandant Griffin, die bij ons in het PWI werkte.

Ik zat naast niemand, dat had mijn moeder Gaia geregeld. Ik vond dat natuurlijk niet leuk, maar mijn moeder was van mening dat niemand het recht had om naast me te zitten. Ik was natuurlijk weer de meest perfecte persoon ter wereld.

Plotseling kwam er een jongen binnen. Hij had donkerbruin haar, bijna zwart. Zijn ogen waren helderblauw en waren sterk in contrast met zijn haar. Zijn ogen fonkelden speels in het licht. Hij bleef voor de klas staan tot de bel ging. Mevrouw Yorkshire sloot de deur en ging voor de klas staan. 'Jongens en meisjes, dit is Kaleb Carter. Hij is nieuw in deze klas. Kaleb stel jezelf eens voor.'

Kaleb schraapte zijn keel en ging rechtop staan. 'Nou, ik ben dus Kaleb Carter en ik ben 18 jaar oud. Ik ben geadopteerd en ben in Vancouver gekomen om meer te weten te komen over mijn biologische ouders. Dat is dus waarom ik nu in deze klas kom. Mijn adoptie ouders zijn Eva en Quinten Carter. Ze hebben allebei een titel van de burgers' zei hij.

'En wat is je percentage?' vroeg mevrouw Yorkshire.

'Eh..' zei hij ongemakkelijk. Hij keek angstig de klas rond. 'Ehm, 78 procent.' zei hij snel.

'Nou, dit is dus Kaleb Carter! Je mag naast Ayla zitten. Eigenlijk mag er niemand naast Ayla zitten maar omdat er geen plek meer is in de klas, moet je wel... Als Ayla daar natuurlijk mee akkoord gaat.' sloot mevrouw Yorkshire af.

'Eh, natuurlijk mag je naast me zitten Kaleb.' zei ik.

Hij knikte en pakte zijn tas op en ging naast me zitten. 'Dus je bent 78 procent?' zei ik nieuwsgierig. 'Gisteren kapte je me af toen ik dat vroeg.'  ging ik verder.

'Eh, ja 78%. Waar ken ik je van?' zei hij ongemakkelijk.

'Gisteren! Toen botste je tegen me aan in de Eirene Tower! Wat deed je daar overigens?'

'Oh niets... Ik zocht alleen maar wat-'

'Mevrouw Trisk en meneer Carter! Graag stilte.' riep mevrouw Yorkshire boos.

'Laat maar, het is toch niet zo belangrijk..' fluisterde Kaleb terug.

@sannentje Bedankt voor de mooie cover! ❤️